W poniedziałek 9 marca w kioskach 11 numer tygodnika PRZEGLĄD (dostępny także w wersji elektronicznej). Polecamy w nim: TEMAT Z OKŁADKI Kapitalizm w czarnej dziurze tagi – Transformacja neoliberalna polegała w zasadzie na udostępnieniu wewnętrznego rynku w zamian za umorzenie kredytów zaciągniętych w epoce Gierka. Dziś widać, jakie efekty przyniosła prywatyzacja – zlikwidowano zakłady, które zajmowały się samodzielnym wytwarzaniem finalnych produktów, i zastąpiono je montowniami. Jesteśmy mistrzami dokręcania śrubek! Dwie trzecie polskiego eksportu powstaje w zagranicznych filiach, a tylko 6% zatrudnionych pracuje w przemysłach wysokiej techniki. Tak wygląda bolesna prawda o polskim kapitalizmie – komentuje prof. Tadeusz Klementewicz, autor m.in. książki „Kapitalizm na rozdrożu. Obłęd zysku czy odpowiedzialny rozwój”. KRAJ Rodzice swoich rodziców – Do wszystkiego musiałam dochodzić metodą prób i błędów. Przykładowo – tata zostawił odkręcony gaz, więc usunęliśmy z domu kuchenkę, a ja zaczęłam przynosić wszystkie posiłki i zostawiałam herbatę w termosie. Kupiłam taki z pompką, ale okazało się, że tata nie umie go obsługiwać, więc musiałam wymienić na termos starszego typu. W poszukiwaniu informacji przeczesywałam internet i Facebooka. Niestety, trudno było tam znaleźć jakiekolwiek grupy, gdzie byłby poruszany temat domowej opieki nad seniorami. Założyłam w końcu własną – „Jestem rodzicem swoich Rodziców” – mówi Małgorzata. Dlaczego młodzi nie chcą żyć? – Wydaje się nam, że dzieci, które myślą o śmierci, są wycofane, nieśmiałe, źle się uczą. Wcale nie musi tak być. Często cierpią także młodzi ludzie, którzy na pozór mają się dobrze, są uśmiechnięci, żartują, mają przyjaciół, dobrze się uczą. Czas wyzbyć się stereotypów, że smutni są zagrożeni myślami rezygnacyjnymi, a uśmiechnięci na pewno czują się dobrze – apeluje Tomasz Bilicki, koordynator Centrum Interwencji Kryzysowej dla Młodzieży RE-START w Łodzi. – Młodzi są dużo bardziej delikatni, niż nam się wydaje, cierpią, płaczą w ukryciu, żeby nikt nie widział – przekonuje. Przemilczane zbrodnie i gwałty tagi Relacja z konferencji Klubu Parlamentarnego Lewicy i „Przeglądu” poświęconej „żołnierzom wyklętym”. Boży człowiek Katedry, archikatedry, bazyliki, klasztory i sanktuaria. Czuje się Kaszpirowski pośród krzyży, sutann i dymów kadzideł jak pączek w maśle. (…) – Nasz kościół jest niezwykły. Służył tu ks. Jerzy Popiełuszko. Czy pan doktor wie, kim był ks. Jerzy? Opowiemy… Bardzo prosimy, żeby pan doktor miał u nas seans. Bardzo prosimy… – przy tych słowach ks. Stefan Grelak, sędziwy proboszcz parafii Świętego Stanisława Kostki w Warszawie, mnie w dłoniach biret z purpurową wstążką, znak godności prałata. – Oczywiście, oczywiście… Nie teraz, nie teraz, kiedy będzie czas… Fragment książki Gabriela Michalika „Kaszpirowski. Sen o wszechmocy” HISTORIA Biuro Odbudowy Stolicy tagi Już w lipcu 1945 r. w Biurze Odbudowy Stolicy pracowało ok. 1,5 tys. osób, głównie architektów i urbanistów, ale także inżynierów różnych specjalności, ekonomistów i prawników. Według Andrzeja Skalimowskiego było to największe biuro architektoniczno-urbanistyczne na świecie. Kierownikiem BOS został 50-letni architekt Roman Piotrowski, związany przed wojną z lewicującą awangardową grupą architektów i plastyków Praesens i lewym skrzydłem PPS, po wojnie członek PPR. Szybki rozwój Biuro zawdzięczało jednak w znacznej mierze rzutkości i operatywności jego zastępcy ds. organizacyjnych, Józefa Sigalina, przedwojennego komunisty i oficera armii Berlinga. SYLWETKI O Stanisławie Kani (1927-2020) Odszedł ostatni z żyjących pierwszych sekretarzy KC PZPR, Stanisław Kania. – Był działaczem politycznym nietuzinkowym i człowiekiem ze wszech miar godnym szacunku. W dziejach Polski Ludowej zapisał się dobrze – wspomina Andrzej Werblan. – Kania był człowiekiem praktycznym. I wszędzie, gdzie się znalazł, patrzył na swoje zadania od strony bardzo praktycznej, jak je wykonać. Bez zbędnej ideologii. To była jego zaleta – twierdzi Józef Tejchma. ZAGRANICA To koniec rządów Smeru W takich chwilach dziennikarze lubią pisać, że skończyła się pewna epoka. W tym wypadku to sformułowanie nie jest na wyrost. Słowacy w wyborach parlamentarnych zdecydowali, że z władzą pożegna się partia Roberta Ficy Smer – sociálna demokracia (Kierunek – Socjalna Demokracja). Rządziła ona tym młodym, istniejącym od 1993 r. –
