Przerażenie ogarnęło niektórych działaczy i publicystów, gdy uświadomili sobie prostą skądinąd prawdę, iż Sejm i Senat podejmują decyzje większością głosów i w taki też sposób będą dokonywać wyboru członków Rady Polityki Pieniężnej. A ponieważ w parlamencie większość ma koalicja SLD-UP wspierana niekiedy przez PSL, członkowie RPP wybrani zostaną – o zgrozo – właśnie głosami tych ugrupowań.
To zaś musi oznaczać, jakżeby inaczej, że do RPP trafi zgraja tępych czerwonych komisarzy, sterowanych przez swe partie, nieznających się na niczym i owładniętych tylko jedną szaloną myślą – jak tu zrujnować dzieło Leszka Balcerowicza. Nie mieli szans bezstronni mędrcy najwyższej próby i „bezpartyjni fachowcy”, proponowani przez opozycję. „Zdrada Polityki Pieniężnej” – rozpaczała „Gazeta Wyborcza”, wskazując, jak wysoko podniosła się – zauważona tylko przez ten dziennik – „fala krytyki o upolitycznienie Rady”.
O, jakże inaczej było przy poprzednich wyborach do RPP, kiedy to parlament postawił na kryształowo apolitycznych ekspertów, takich jak np. Leszek Balcerowicz, poseł i przewodniczący Unii Wolności, Marek Dąbrowski, były wiceminister finansów z rekomendacji Unii Demokratycznej, Bogusław Grabowski, działacz prawicy i AWS-owski kandydat na premiera, Cezary Józefiak, nie tylko profesor ekonomii, ale i były senator „Solidarności”, a na przeciwnym biegunie – Wiesława Ziółkowska, jeden z liderów Unii Pracy, czy Dariusz Rosati, minister spraw zagranicznych z nadania SLD.
Tamta Rada, Boże broń, nawet w jednym promilu nie była skażona upartyjnieniem, zaś poglądy polityczne nie rzucały najmniejszego cienia na decyzje Balcerowicza i jego towarzyszy. Jeśli zaś nawet rzucały, to na ogół były to poglądy wyznawane przez dzisiejszych krytyków nowego gremium, a więc słuszne i zasługujące na bezwarunkowe poparcie. Bo upolitycznienie i upartyjnienie RPP jest godne potępienia tylko wtedy, kiedy zaprowadzają je Oni, a nie My. I nie ma tu najmniejszego znaczenia, że w nowym składzie Rady, za sprawą Sejmu i Senatu znaleźli się ludzie rozsądni i umiarkowani, którym na szczęście daleko do temperamentu politycznych harcowników, tak fatalnie wpływających na decyzje RPP w minionych latach.
Tagi:
Andrzej Dryszel
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy