Archiwum
Studenci o Unii
Rok w Unii Europejskiej. Minusy i plusy. Za i przeciw Studenci Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego wzięli udział w naszym konkursie poświęconym ocenie pierwszych miesięcy obecności Polski w Unii Europejskiej. Czy więcej było plusów, czy minusów? Kto skorzystał najwięcej? Czy potwierdziły się wcześniejsze obawy eurosceptyków i nadzieje euroentuzjastów? Oto fragmenty najciekawszych prac. Ich autorzy otrzymają nagrody książkowe i możliwość stażu w redakcji Przeglądu. Gratulujemy! Mercedes za 2 euro! PATRYK ŚLEZAK Jest piękny
Pozostaną najlepsze szkoły
Liczba uczelni wyższych może się zmniejszyć z 400 do 250 Potentaci nie martwią się. Szkoły, które mają markę, własne siedziby, dostosowują ofertę edukacyjną do rynku, organizują studia podyplomowe i ściągają studentów z zagranicy, nie poczują zmian. Ale placówki prywatne, których jedynymi zaletami były niskie czesne i brak wymagań, mogą zniknąć z edukacyjnej mapy. Prof. Andrzej Koźmiński, rektor WSPiZ w Warszawie, nazywa ich praktyki dumpingiem edukacyjnym. To te szkoły otrzymują negatywne oceny kierunków od Państwowej Komisji
Orły sukcesu
„Quo Vadis, Młody Polaku – Orły Sukcesu” – tak dumnie nazwano V Konferencję Studencką, która odbędzie się 17 maja w Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Zarządzania im. Leona Koźmińskiego. Początek o godz. 13.00. Zaplanowano dyskusję o sukcesach w sieci (goście przedstawią dokonania polskich przedsiębiorstw działających w branży IT) i o roli edukacji w osiąganiu sukcesu. Ten temat przedstawią absolwenci WSPiZ, którym już udało się osiągnąć sukces. Jako kapitanowie własnych firm bądź menedżerowie decydujący o losach korporacji opowiedzą
Liczba tygodnia
80 i 85 zł to maksymalna opłata za egzaminy na studia. W porównaniu z ubiegłym rokiem opłata za studia wzrosła o 5 zł. 85 zł może zażądać uczelnia, gdy postępowanie kwalifikacyjne obejmuje testy mające sprawdzić predyspozycje kandydata do studiowania na danym kierunku. 80 zł to opłata na pozostałych kierunkach.
Lokomotywa uczelni
Dr Bohdan Piotr Petrowicz – gimnastyka sportowa i akrobatyka, Akademia Wychowania Fizycznego w Warszawie Warszawska AWF jest najpiękniejszą, najcudowniejszą uczelnią. Skąd taki zachwyt? Otóż zapewnia ona rozwój umysłowy i fizyczny równocześnie, łączy zalety ducha i piękno fizyczne. Muszę dodać, że mieści się w bardzo ładnym miejscu, w części parku Bielańskiego. Każdy, kto zda na naszą uczelnię, będzie korzystał z niezwykle interesującego połączenia zajęć. Rano wysłucha wykładów z psychologii, pedagogiki czy higieny, potem
Rektorze, uwierz w studenta
Okazuje się, że rektorzy uczelni niepublicznych nie mają najlepszego zdania o swoich uczniach. Tylko tak można wytłumaczyć wyniki ankiety przeprowadzonej przez Instytut Społeczeństwa Wiedzy. Większość rektorów, także tych z uczelni prywatnych, uznała, że to absolwenci placówek państwowych są lepsi w skutecznej edukacji, są samodzielni i przedsiębiorczy. Studenci z uczelni prywatnych górowali tylko w kilku dziedzinach – umieją negocjować, pisać syntetyczne raporty, są asertywni i mają zdolności przywódcze. „Państwowi” wygrali z nimi aż w 19 innych ocenach, m.in. są uczciwsi, bardziej operatywni, lepiej wykorzystują
Komu zabierze wyborców Partia Demokratyczna?
Dr Radosław Markowski, socjolog Jeśli partia nie zaktywizuje się wyraźnie, to nikomu nie zabierze wyborców. W sytuacji, w której wybory parlamentarne i prezydenckie będą się odbywać razem, wszystkie przewidywania to tylko brednie. Nigdy nie mieliśmy takich symultanicznych wyborów. Zupełnie nie wiadomo, w którą stronę podciągną dane stronnictwo ich kandydaci na prezydenta. W przypadku Partii Demokratycznej nie wiadomo nawet, kto będzie tym kandydatem. Musi jeszcze upłynąć trochę czasu, by ludzie sobie się przypatrzyli i zdecydowali, czy jest taki kandydat, czy nie.
Jak nadszarpnąć cnotę
Zdrada i pojednanie według Mozarta Spłoszone westchnienia i spojrzenia Moniki Lendzion, która jako przyłapana na zdradzie Dorabella nie miała sobie równych, pozostaną na długo w pamięci. Tak samo lekkie i pełne gracji akordy prowadzonej przez Tomasza Tokarczyka orkiestry w uwerturze granej na tle bachicznej kurtyny Siemiradzkiego oraz trącące komedią dell’arte pomysły reżysera, znajdujące kulminację w scenie fikcyjnego ślubu cnotliwych sióstr z rzekomymi Albańczykami. Rzadko się zdarza, by spektakl powstały w koprodukcji i próbujący godzić różne gusty przybrał tak spójną
Bolszoj skandał?
Ze skromnych, siermiężnych afiszy Podlaskiej Agencji Artystycznej wynikało, że miała być wielka gala Teatru Bolszoj w kilkunastu największych miastach. Gdy jednak kilka osób zwróciło bilety, a kilka zakładów odwołało rezerwacje, znaleziono wymówkę, pretekst, by się wycofać z hukiem i zrobić przy tym bezpłatną reklamę w antyrosyjskim sosie. Media to podchwyciły i rozpętała się burza, której odgłosy dotarły do Moskwy. Odezwała się nawet rzeczniczka Teatru Bolszoj, informując, że zespół tej sceny ostatni raz był w Polsce kilka
Wróg czai się wszędzie
Na partie polityczne wylewa się w Polsce tony oskarżeń. I co gorsza, oceny te są oparte o bogaty materiał dowodowy. Partie mają niewielu członków i sympatyków, fatalną opinię i marne notowania u wyborców. Niestety po 16 latach transformacji mamy do czynienia z taką sytuacją, że partie, które w rozwiniętych demokracjach są podstawą systemu politycznego, u nas są jednym z jej najsłabszych ogniw. Ciągle nie potrafią sobie znaleźć odpowiedniego miejsca. Utrzymanie takiego stanu źle wróży budowie stabilnej, nowoczesnej demokracji. I wręcz może
