Wpisy od Jerzy Danton
Szymon Bobrowski – Szekspir czy Chomeini?
CHARAKTER (Z) PISMA Ten, kto pisze niedbale, zna niewiele zahamowań. Ruchy są miękkie i niewymuszone. Gdy kryje się za tym duża energia życiowa (tu: jednorodna kreska i bardzo duże rozmiary liter), mówimy o wyluzowaniu i pewności siebie. Pan Szymon jest zatem silny psychicznie, błyskotliwy, ma stalowe nerwy i wrodzone poczucie wyższości nad innymi. Pochyla niektóre litery w lewo (!), zaś inne trzyma w pionie – interesuje go więc przede wszystkim utrzymanie swojej rzetelnie wypracowanej
Marek Kondrat – magnetyzm i uwodzicielstwo
CHARAKTER (Z) PISMA Oryginał, jakich mało (cudaczna forma litery „M” i połączenie autografu w jedną całość), pan Marek jest niezwykłym zdobywcą (autograf kończy się długą szpilką): chce się spodobać i wywrzeć wrażenie na innych. Literki stawia okrągłe, lecz ich nie pochyla, więc możecie reagować chłodno, lecz wasza rezerwa szybko znika wobec jego charyzmy i – ledwie go poznawszy – chcecie dowiedzieć się o nim czegoś więcej. Sprawia wrażenie, jakby miał za chwilę
Jerzy Pilch – egocentryk o złotym sercu
CHARAKTER (Z) PISMA Nagłówek trąci oksymoronem, choć wcale nim nie jest. Spójrzmy na nazwisko: zamaszyste „P”, potem malutkie „i”, a kropka nad trzonem tej litery zlewa się z niedbałą nitką kończącą autograf, po którym nie ma już kropki. Wynika z tego, że pan Pilch jest skupionym na sobie egocentrykiem. Mnogość odmiennych, niezwykłych cech w obrazie tego pisma wskazuje na to, że jest człowiekiem bardzo inteligentnym, który – nawet gdyby urodził się w nędzy – bez trudu zdobyłby wykształcenie i uaktywnił wszystkie
Jan Kulczyk – rozdziobią nas kruki i wrony?
CHARAKETR (Z) PISMA Pismo małe jest typowe dla ludzi podchodzących do innych z dystansem, działających metodycznie i precyzyjnie. Piszący maczkiem dokładnie zastanawia się, nim podejmie decyzję, jest obowiązkowy i staranny. Zamknięty w sobie koncentruje się na własnych celach. Umiarkowanie, powściągliwość, poczucie rzeczywistości, wyostrzona uwaga, rozsądek i rzeczowa bezstronność – ale też małoduszność – bywają tego odbiciem. Starannie utrzymane odstępy między wierszami i dbałość o dokładne zaznaczenie akapitów sygnalizują klarowny porządek
Edyta Geppert – prostolinijna idealistka
CHARAKTER (Z) PISMA Twardo postawione trzony liter „p” („Geppert”) wskazują na to, że pani Edyta jest osobą zdecydowaną, szorstką, nieżyczącą sobie poddawać się kontroli bądź ograniczeniom. Te trzony zdradzają, że bywa władcza oraz bardzo wymagająca wobec siebie i innych (duży nacisk) – przy czym ujawnia dużo melancholii i fatalizmu. Jej pismo jest pewne, ale usztywnione (usztywnienie wrodzone), jednak pochyla litery w prawo, więc wszystko odczuwa bezpośrednio, a wyraża się jasno, w sposób
Krzesimir Dębski – subtelna arogancja
CHARAKTER (Z) PISMA Ponieważ pismo nitkowe jest w dużym stopniu nieczytelne, spada jego wartość informacyjna. Panu Dębskiemu raczej obojętny jest odbiorca lub treść tego, co sam pisze. Nie życzy sobie bliższych kontaktów z ludźmi. Nie zależy mu na szczerości. Uważa większość zasad ustalonych przez pełen konwencji świat albo za drugorzędne, albo po prostu za nieistotne. Ten, kto ma duże pismo, ma przed oczyma także wzór wielkości. Potrzebuje miejsca nie tylko na papierze, lecz również w życiu. Kryje się za tym znaczna energia
Jarosław Śmietana – wolność i samodzielność
CHARAKTER (Z) PISMA Widoczny w podpisie pana Jarka (kompozytora jazzowego) fantazyjny układ kresek świadczy m.in. o tym, iż jego wielka wiara w siebie dochodzi aż do zuchwalstwa. To odważny człowiek – w niebezpieczeństwie jest skupiony i zachowuje zimną krew (zwrotny, ostrokątny haczyk kończący autograf). Dołącza do tego nierzadko pycha i samowola. Zdrobnienie „Jarek” w porównaniu z formą nazwiska wskazuje na to, że dla swoich przyjaciół bywa bardzo oddany i wyświadcza im chętnie przysługi, ale też potrafi być groźnym wrogiem,
Artur Dziurman – myślę i przewodniczę
CHARAKTER (Z) PISMA Jeżeli ktoś zamiast kropek stawia nad „i” oraz „j” przecinki lekko wysunięte do przodu – to na pewno jest witalny, aktywny, lotny, lecz i niecierpliwy, a także gwałtowny. U pana Artura owa wojowniczość przejawia się jednak w formach niezbyt groźnych, ponieważ ogonki liter „y” mają wprawdzie kształty trójkątów, ale są przy tym zaokrąglone. W ogóle jego pismo obfituje w krągłości i pętlice, zatem jest nader kontaktowy, nie potrafi sam siedzieć w domu, bywa łasy
Janusz Korwin-Mikke – polityk czy artysta?
CHARAKTER (Z) PISMA Tempo pisania jest cechą wrodzoną. Pan Korwin-Mikke pisze szybko, bez skrępowania, sprawnie, żywo i niespokojnie – przy czym wyraźnie uwidacznia upodabnianie do nitki. Za takim pośpiechem kryje się człowiek, dla którego osiągnięcie zamierzonego celu jest ważniejsze niż przeszkody na drodze. Pragnie on jak najszybszego utrwalenia swoich myśli. Temperament zmuszający do parcia naprzód oraz wewnętrzny niepokój każą mu wciąż myśleć o upływającym czasie. Za takim pośpiechem w pisaniu kryje się wiele
Kuba Jakowicz – szlachetność i odwaga
CHARAKTER (Z) PISMA Piszący „maczkiem” są o wiele bardziej świadomi swych granic niż inni. Ponieważ Kuba jest przyzwyczajony do żmudnej pracy nad sobą, niemal wszystkie impulsy życiowe przejawiają się u niego znacznie mniej spektakularnie niż u aroganckich ludzi posługujących się pismem dużym, roszczących sobie przesadzone pretensje do godności i poważania. On utrzymuje wysoką koncentrację na wybranych celach. Pisze skromnie, unikając zbędnych pociągnięć – umiarkowanie. Powściągliwie reaguje na świat i skutecznie panuje nad sobą.
