CHARAKTER (Z) PISMA Ponieważ pismo nitkowe jest w dużym stopniu nieczytelne, spada jego wartość informacyjna. Panu Dębskiemu raczej obojętny jest odbiorca lub treść tego, co sam pisze. Nie życzy sobie bliższych kontaktów z ludźmi. Nie zależy mu na szczerości. Uważa większość zasad ustalonych przez pełen konwencji świat albo za drugorzędne, albo po prostu za nieistotne. Ten, kto ma duże pismo, ma przed oczyma także wzór wielkości. Potrzebuje miejsca nie tylko na papierze, lecz również w życiu. Kryje się za tym znaczna energia i dążenie do ekspansji. Autograf składający się z ogromnych pętlic to znak, że ego tego pana ma się bardzo dobrze, a jego poczucie wyższości nad innymi ma wymiary niemal kosmiczne. Jest zdolny do obłudy, choć sam siebie nie oszukuje. Często puszy się i chodzi z podniesionym czołem. Nie sprawia jednak wrażenia, że domaga się uwagi. Posługuje się raczej swoją spokojną charyzmą (pismo rozluźnione). Duże odstępy między wyrazami, lecz imię połączone z nazwiskiem to cecha ludzi subtelnie aroganckich, odnoszących sukcesy w życiu zawodowym, ale cierpiących z powodu zawodów miłosnych, które sami sprowokowali. W kontekście tego, co wyżej, pochylanie liter w prawo oznacza, że jest bardzo wrażliwy, lecz także zazdrosny i mściwy. Starannie, wręcz z namaszczeniem postawiona kropka zdradza podejrzliwość, bezwzględność i fanatyzm. Przy tym pismo wąskie i wysokie to znak, że jest on człowiekiem poważnym, głębokim, wywierającym bardzo duży wpływ na innych. Share this:FacebookXTwitterTelegramWhatsAppEmailPrint
Tagi:
Jerzy Danton
