Kronika Dobrej Zmiany
Oto kadrowy notes Raua
Zabaw dyletantów ciąg dalszy. Jakoś bez echa przeszła informacja, że szefem służby zagranicznej został Arkady Rzegocki, ambasador w Wielkiej Brytanii. Rzegocki to zaciąg jeszcze z czasów Witolda Waszczykowskiego, który wyciągnął go z Klubu Jagiellońskiego. Wcześniej w MSZ w ogóle nie pracował, będzie więc zarządzać strukturą, której ani nie zna, ani nie rozumie. Ale to, zdaje się, w oczach PiS zaleta. Jako ambasador Rzegocki był bardzo gorliwy w okazywaniu sympatii do partii rządzącej, co rychło stało się powodem różnych uszczypliwości. Na przykład
Rotacja Papierza dyplomacji
Lato jest porą wyjazdów i zjazdów z placówek. Okresem w MSZ szczególnie gorącym. Ale w tym roku wygląda to trochę inaczej. Po pierwsze, w ostatnich tygodniach wielu pracownikom przebywającym na placówkach zaproponowano przedłużenie kadencji na piąty, a nawet szósty rok. To novum. Zwykle o przedłużenie trzeba było długo zabiegać, a decyzje rodziły się w bólach i zainteresowanym przekazywano je w ostatniej chwili, co zahaczało o sadyzm. Bo każdy chce jakoś sobie życie planować. A jest to ważne zwłaszcza wtedy, gdy ma się dzieci w wieku szkolnym.
Między cepem a fiołkami
Trudno poważnie myśleć o dyplomacji w kraju, w którym wicemarszałek Sejmu i szef klubu parlamentarnego partii rządzącej, czyli Ryszard Terlecki, pisze takie rzeczy: „Jeżeli Cichanouska chce reklamować antydemokratyczną opozycję w Polsce i występować na mityngu Trzaskowskiego, to niech szuka pomocy w Moskwie, a my popierajmy taką białoruską opozycję, która nie staje po stronie naszych przeciwników”. To jest wyrażona z wdziękiem cepa pisowska myśl polityczna – jeżeli państwo polskie pomaga szefowej białoruskiej opozycji, to ona musi być dyspozycyjna wobec PiS.
Oni się śmieją, a śmiesznie nie jest
Są sprawy, w które trudno uwierzyć. Chociażby taka: Polska za miliard złotych kupiła 24 drony od Turcji. Jak bogaty szejk – zobaczył coś na wystawie, spodobało mu się, to kupił… Od Erdoğana. Dlatego na marginesie warto wspomnieć, że w tym samym czasie, kiedy Duda ściskał się z prezydentem Erdoğanem i wpychał mu polskie pieniądze, Turcy storpedowali wszystkie ostrzejsze akcenty w rezolucji NATO w sprawie uprowadzenia samolotu do Mińska. Warto też wiedzieć, że podczas wizyty Andrzeja Dudy miały zostać
Non-paper
Kilka tygodni temu w tej rubryce zwracaliśmy uwagę, że Polska od ponad roku nie ma ambasadora w Pradze. To niespotykana sytuacja między sąsiadami, państwami zaprzyjaźnionymi, będącymi członkami NATO, UE i Grupy Wyszehradzkiej. Zwykle brak ambasadora przez tak długi czas świadczy o kryzysie w stosunkach dwustronnych. Może też świadczyć o lekceważeniu partnera. W polskim przypadku świadczy raczej o potężnym bałaganie. W efekcie placówką w Pradze kieruje chargé d’affaires, Antoni Wręga. Niedawno było o nim głośno, gdy próbował zatrzymać uchwalenie czeskiej ustawy
My płacimy, oni – nie
W połowie marca informowaliśmy w tym miejscu o piśmie ówczesnego dyrektora generalnego Andrzeja Papierza do dyrektorów departamentów i biur MSZ, by ci wstrzymali się z wdrażaniem nowej ustawy o służbie zagranicznej. Napisaliśmy też, że ma być ona nowelizowana pod nadzorem Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. I jest nowelizowana! Pytamy zatem: kto jest za ten skandal odpowiedzialny? Na płaszczyźnie politycznej oczywiście minister Rau, wszak on tę ustawę pilotował. Teraz więc powinien ponieść odpowiedzialność polityczną, czyli podać się do dymisji lub zostać
Ścieżki kariery
I media, i samo MSZ słowami swojego wiceministra potwierdziły informacje, które podaliśmy dwa tygodnie temu w materiale „Tajemnica lotu z New Delhi”. Żadne fakty nie zostały podważone. Pora więc iść krok dalej i do końca wyjaśnić pewne sprawy, które pojawiły się w związku z publikowanym tekstem. Korzystamy z okazji, by zadać MSZ poniższe pytania: Czy prawdą jest, że PKT (Pan Klaudiusz Tchórzewski) wyjechał na placówkę dwa lata temu jako II sekretarz, natychmiast po zatrudnieniu w MSZ? Jak trafił
Dobra praca popłaca
Odwołanie Andrzeja Papierza ze stanowiska dyrektora generalnego, roszady w MSZ – wszystko to sprawiło, że zdecydowanie za mało miejsca poświęciliśmy Joannie Wroneckiej, która została specjalnym koordynatorem ONZ ds. Libanu. Doceńmy, jest to funkcja, którą można przyrównać do funkcji zastępcy sekretarza generalnego ONZ. W ostatnich latach takie miejsca były dla polskich dyplomatów niedostępne. Z kilku powodów. Po pierwsze, międzynarodowa siła przebicia Polski jest dziś niewielka. Po drugie, jeżeli trafia się polski dyplomata, który ma dorobek, autorytet,
Tajemnica lotu z New Delhi
Media rozpisywały się o tym – samolot specjalny ewakuował z Indii ciężko chorego na covid polskiego dyplomatę z rodziną (też chorą). Opisywano szczegóły tej ewakuacji. Piloci byli szczelnie zamknięci w kabinie, załoga zaś w szczelnych skafandrach ochronnych, i to przez siedem godzin lotu. Dreamliner, którym ewakuowano dyplomatę, przewiózł też przesyłki. A już w Warszawie został poddany trwającej cztery godziny dezynfekcji. Załoga przeszła testy na obecność koronawirusa. A chorych rozmieszczono w warszawskich szpitalach. W tych opowieściach było wszystko.
Cwana bestia! A nawet dwie!
Pisaliśmy już o tym, że prezydencki minister Krzysztof Szczerski chce zostać stałym przedstawicielem RP, czyli ambasadorem, przy ONZ w Nowym Jorku. Pan Szczerski chciał już być ministrem spraw zagranicznych RP, komisarzem UE czy zastępcą sekretarza generalnego NATO. Szuka więc uporczywie pracy. Tylko że chyba nie zdaje sobie sprawy, jaki to kawałek chleba i jakich miał w ONZ poprzedników: Eugeniusz Wyzner (był też zastępcą sekretarza generalnego ONZ), Andrzej Towpik, Przemysław Grudziński czy choćby
