Oto miś naszych czasów – reparacje. Treść noty dyplomatycznej, którą w sprawie reparacji Polska wystosowała do Niemiec, była ukrywana. Gdy posłowie opozycji chcieli z nią się zapoznać, wiceminister Piotr Wawrzyk oświadczył, że jest to tajemnica dyplomatyczna. Bardzo był przy tym zadowolony, że takim prostym chwytem – tajemnica i już – załatwił sprawę. Rychło się okazało, że nie do końca. Treść noty ujawnił niemiecki dziennik „Frankfurter Allgemeine Zeitung”. I można było się przekonać, że długi na dwie strony dokument zawiera wiele spraw, ale nie te, o których oficjalnie PiS mówi. Nie ma w nocie słowa reparacje, nie ma żadnych sum, o które Polska występuje. Nic. Są za to wyliczone różne problemy, które pojawiły się we wzajemnych stosunkach po wojnie, m.in. sprawa edukowania na temat niemieckiej okupacji i niemieckich zbrodni, nauczania języka polskiego w Niemczech oraz zwrotu zrabowanych dóbr kultury. Oto więc dwie twarze pisowskiej polityki. Dla polskiego ludu mamy prężenie muskułów, opowieści o 6 bln itd. (mogliśmy o tym przeczytać w komunikacie MSZ, który miał uspokoić ludzi PiS), a dla niemieckich urzędników piski o nauczaniu języka polskiego. Ale to wszystko nie znaczy, że cała batalia dotycząca reparacji była bezowocna. O, przyniosła ona owoce, i to spore! Na przykład Mirosławowi Kłuskowi, dyrektorowi Instytutu Strat Wojennych im. Jana Karskiego. Otóż od grudnia 2021 r. zarobił on 190 tys. zł (19 tys. zł miesięcznie). Wicedyrektorzy zarabiają po 16 tys. I zarabiać będą dalej, bo państwo na działalność tego instytutu przeznaczyło na przyszły rok 17,5 mln zł. Na sprawie reparacji zyskał też poseł Arkadiusz Mularczyk, który prowadził ją w Sejmie. W nagrodę został wiceministrem spraw zagranicznych, choć miał to stanowisko objąć Andrzej Przyłębski, były ambasador w Niemczech. Tak pisały media. Dodajmy, że jeśli chodzi o MSZ, nazwisko Mularczyka na stronie internetowej ministerstwa jeszcze się nie pojawiło. Może więc ta nominacja nastąpi 2 listopada? Tym sposobem powiększy się grono ignorantów kierujących polską dyplomacją. Bo, przypomnijmy, ani minister, ani żaden wiceminister nie pracował wcześniej w MSZ. O kolejnego ignoranta powiększy się również korpus ambasadorów. Nowym ambasadorem na Litwie będzie Konstanty Radziwiłł, były minister zdrowia, a ostatnio wojewoda mazowiecki, rocznik 1958, czyli prawie emeryt. W realu – specjalista od medycyny rodzinnej. W sprawach dyplomacji – autentyczny dyletant. Ale z tych Radziwiłłów. Można niestety iść o każdy zakład, że nazwisko najmocniej zadecydowało, że będzie nas reprezentował w Wilnie. Bo tak sobie w PiS wyobrażają dyplomację, że magia magnackiego rodu zadziała. Czego oczekiwalibyśmy od ambasadora Radziwiłła? Po pierwsze, żeby zachował powagę. Po drugie, żeby przy okazji uregulował kilka spraw. Właśnie odwołano z funkcji dyrektorki Instytutu Polskiego Małgorzatę Stefanowicz-Pecelę, wilniankę z urodzenia. I to po 15 miesiącach działalności. Wcześniej instytut przez dwa lata kierowany był przez p.o. dyrektora. Warto byłoby więc choćby tę sprawę wprowadzić na tory stabilności. Udostępnij: Kliknij, aby udostępnić na Facebooku (Otwiera się w nowym oknie) Facebook Kliknij, aby udostępnić na X (Otwiera się w nowym oknie) X Kliknij, aby udostępnić na X (Otwiera się w nowym oknie) X Kliknij, aby udostępnić na Telegramie (Otwiera się w nowym oknie) Telegram Kliknij, aby udostępnić na WhatsApp (Otwiera się w nowym oknie) WhatsApp Kliknij, aby wysłać odnośnik e-mailem do znajomego (Otwiera się w nowym oknie) E-mail Kliknij by wydrukować (Otwiera się w nowym oknie) Drukuj
Tagi:
ambasada RP w Berlinie, ambasada RP w Wilnie, Andrzej Przyłębski, Arkadiusz Mularczyk, Frankfurter Allgemeine Zeitung, Instytut Polski, Instytut Strat Wojennych im. Jana Karskiego, Jan Karski, Konstanty Radziwiłł, Małgorzata Stefanowicz-Pecela, Mirosław Kłusek, MSZ, Piotr Wawrzyk, polska dyplomacja, polska polityka, polska prawica, relacje polsko-niemieckie, rząd PiS, stosunki międzynarodowe
