Jacek Fedorowicz – skryty despota

Jacek Fedorowicz – skryty despota

CHARAKTER (Z) PISMA

Nie spocznie, dopóki nie osiągnie celu. Wobec bliskich jest autorytarny, ale solidny jak skała – troskliwy, choć trochę nadopiekuńczy – w kontaktach z nimi żąda wyłączności i jest straszliwie wierny. W towarzystwie okazuje się niezbyt komunikatywny, przedkłada intymność nad salonowe konwersacje. Jawi się jako osobnik uparty, nieuznający różnic i odmiennych punktów widzenia. Jest za to bardzo szczery, obce mu kłamstwo, hipokryzja i przekupstwo…
W słowie „Jacek” przeciągnięte ku dołowi i mocno zakończone „J” oznacza determinację i upór w dążeniu do celów, lecz z drugiej strony – także fatalizm i czarnowidztwo, jak również iście ułańską fantazję. W nazwisku górne przekreślenie litery „F” znacznie wyniesione ponad laskę sugeruje, że pan Fedorowicz jest despotą, tyranem i brutalem pragnącym rządzić i rozkazywać. Ponieważ owo przekreślenie tworzy coś w rodzaju ugiętego ku dołowi daszka, wskazuje na protekcjonalność, czyli na tendencję do lekceważenia i wyniosłości wobec innych. Nazwisko kończy się długą linią, zakończoną haczykiem, co jest znakiem zaczepności, zadziorności, agresywności, złośliwości i ciętego języka. Ponadto nazwisko zredukowane jest do krótkiej, nieczytelnej formy, co świadczy o umyśle twórczym, intuicyjnym i skłonnym do syntetyzowania. Słowo „Ukłony!” zostało napisane literami wzorowanymi na drukowanych, a to jest cechą osób, którym doskwierają liczne kompleksy niższości, skrytych, maskujących swoje wnętrze.

Wydanie: 2001, 49/2001

Kategorie: Sylwetki
Tagi: Jerzy Danton

Napisz komentarz

Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy