Główne pytanie, przed którym stoi lewica, nie brzmi: kto z kim i przeciwko komu, lecz: po co i w imię jakich wartości? Najważniejszymi polskimi słowami w tym roku są zmiana i antysystemowy. Wielka część społeczeństwa weszła w drugie ćwierćwiecze III RP z przekonaniem, że każda zmiana jest lepsza niż to, z czym mamy do czynienia obecnie. W Polsce nie dzieje się nic nadzwyczajnego. Reakcją na światowy kryzys gospodarczy w Unii Europejskiej było powstanie masowych ruchów niezadowolenia. Ich program streszczał się w haśle antysystemowego Ruchu Pięciu Gwiazd założonego przez włoskiego komika i blogera Beppe Grilla, które brzmi: Vaffanculo! (w łagodnym tłumaczeniu: Wypieprzajcie!). Twarz Kukiza brzmi znajomo Od Lizbony po Tallin wszystkie partie oskarżane są o zawłaszczanie państwa, politycy zaś stali się ucieleśnieniem korupcji, kłamstwa i kolesiostwa. Wszędzie słychać żądanie całkowitej wymiany elit politycznych i odkurzony po raz tysięczny postulat „oddania państwa obywatelom”. Paweł Kukiz jest jak program „Twoja twarz brzmi znajomo” – polska mutacja zagranicznego formatu telewizyjnego sprzedawanego do wielu krajów. Polityka ciepłej wody w kranie (w okresie rządów Platformy Obywatelskiej Polska ani razu nie zanotowała spadku PKB, rosną dochody, spada bezrobocie, poprawia się jakość życia) sprawiła, że popularność zmiany
