Przegląd na wiosnę

Na majówkę

Mandacik
Dawanie w łapę, szczególnie w erze walki z korupcją, nie tylko nie przystoi, ale ponadto jest ryzykowne. Ale nie po to przecież mamy szybki samochodzik, na który nas nie stać, żeby zaraz płacić mandaty.
W przypadku dyskusji z drogówką najważniejsza jest pokora. Jako element wspomagający wskazane jest: rżnięcie głupa, struganie wariata i udawanie sieroty bożej. O ile mężczyźni za wszelką cenę powinni wywołać w policjancie poczucie wspólnoty, powołując się na durne szefowe, okrutne narzeczone, tudzież męskie fascynacje samochodami, o tyle kobiety – wręcz przeciwnie. Na żądanie dowodu rejestracyjnego kobieta z uroczym i lekko lękliwym uśmiechem powinna rozpocząć chaotyczne przeszukiwanie torebki, rozrzucając po szosie szminki, papierki, apaszki, puzdereczka i inne dyrdymały, celem przekonania funkcjonariusza, iż jest ona osobą całkowicie pozbawioną cech męskich. W przypadku mężczyzny metoda na sierotę może wywołać w funkcjonariuszach niesmak zamiast poczucia wspólnoty.
Oto kilka sprawdzonych wykrętów, jak uniknąć strat finansowych podczas podróży.

Dla pań
Na kobiecą logikę:
– Proszę pana. Czy pan wie, jak czuje się samotna kobieta na drodze? Ja jadę tak szybko, aby bezpiecznie dojechać do domu! – słowa wymawiać koniecznie z patosem. Uśmiech niewskazany.
Na łzy:
– Bo się spieszę! Tak! Dokąd? Nie mogę panu powiedzieć! – tu należy się z wdziękiem rozpłakać. Tylko dla kobiet, które płaczą na zawołanie i nos im przy tym nie czerwienieje. Uśmiech jak wyżej.
Na podryw:
– A jak się strzela z tego radaru? – wskazane raczej dla młodych kobiet. Uśmiech niezbędny.
Na blondynkę:
– O jejku! A ja myślałam, że ta tabliczka – tu stukamy paznokietkiem w licznik obrotów silnika – to jest szybkość…- wskazany dobry manikiur.

Dla panów
Na męską logikę:
– Kumpel potrzebuje pomocy/ krowa się ocieliła/ syn po latach się odnalazł i jadę na spotkanie*) – zdecydowanie nie uśmiechać się.
*) niepotrzebne skreślić
Na litość:
– Nigdy nie miałem takiej fury, pożyczyłem tylko na jeden raz od kolegi – uwaga! Z litością jak z pieprzem – nie można przesadzić. Zbyt nachalne robienie z siebie ofermy może zaszkodzić mężczyźnie w oczach policji.
Na poczucie wspólnoty:
– Wracam od teściowej – dodatkowe elementy wspomagające niepotrzebne.


Policjant zatrzymuje samochód:
– Dokumenty proszę. Jechał Pan 120.
– Ależ skąd – oponuje mężczyzna – jechałem tylko 90.
– Kiciu, jechałeś 125 – przerywa mu żona.
– I światła pan nie ma – dodaje policjant.
– Taak? Właśnie sprawdzałem…
– Żabciu, przypominałam ci już w zeszłym tygodniu, żebyś wymienił żarówkę – mówi żona.
– A pas to pan zapiął dopiero, jak podszedłem.
– No co pan, tylko poprawiałem!
– Misiu, przecież ty nigdy nie zapinasz pasów – wtrąca się znów żona.
– Zamkniesz się, wreszcie, ty durna babo! – wybucha mąż.
– Czy mąż tak zawsze na panią krzyczy? – pyta policjant.
– Niee, tylko jak się upije.


Dzwonię, bo chciałabym coś przeżyć
“Gospodarstwo agroturystyczne, rodzinna atmosfera i inne atrakcje”
– Chciałabym oderwać się od życia w mieście, więc najbardziej interesują mnie te inne atrakcje.
– Organizujemy wycieczki do Malborka, zwiedzanie zamku, poza tym można u nas wypożyczyć motor – dla syna, gdyby chciał pojeździć. Sklep całodobowy (pani rozumie, che, che) jest w pobliżu, parking strzeżony, pokoje z łazienkami, droga do lasu asfaltowa. Cena 85 zł od osoby. Kuchnia polska lub wegetariańska. Kościół oddalony o trzy kilometry. Zapraszam z pieskiem.
– A nie ma pan czegoś tańszego i takiego, no, wie pan, bliższego natury? I jeszcze jedno – pan nie ma psa? Bo mój innych nie lubi. A ja myślałam, że na wsi to wszyscy mają psy.
– Proszę pani, trzy lata prowadzę to gospodarstwo i już siły nie mam do tych z miasta. Najpierw chcieli, żeby było jak na wsi, potem się okazało, że błoto, to drogę wyasfaltowałem, potem się pies nie podobał – oddałem siostrze, potem, że facet w nocy siedzi w oknie, bo się o samochód boi, dzieci chcą wideo, teściowa musi do kościoła, szwagier po pół litra. No to wszystko przystosowałem.
– To ja chyba zrezygnuję.
– A nic nie szkodzi, to są ostatnie miejsca, i tak sprzedam. A pani niech dzwoni do jakichś z niższą kategorią.

“Matki z dziećmi, łagodny klimat, sosnowy las”
– Czy to jest bezpieczny teren?
– Wysokie ogrodzenie i trzy opiekunki na dziesięcioro dzieci. Do godziny 18 jest pani wolna.
– Ale ja nie chcę rozstawać się z dzieckiem. I tak się mało widujemy.
– To się tak tylko mówi. Na początku tylko takie do nas przyjeżdżały i po dwóch dniach mówiły, że zwariują. Dlatego zatrudniłem swoje córki.

“Makijaż permanentny, w czasie długiego weekendu za 50%”
– Czy to jest bardzo permanentny makijaż?
– Na trzy lata. Nie schodzi w kąpieli, na słońcu nie wyblaknie, nieścieralny. Wizażystka powie, czy jest pani latem, zimą czy jesienią. W zależności od tego dobierzemy pani kolory makijażu. I za jedne 300 zł jest pani umalowana.
– Ale ja bym bardzo chciała różowy.
– A może w różowym jest pani niedobrze?
– Lubię ten kolor. Przypomina mi Marilyn Monroe.
– Proszę się nie upierać. Wie pani, to trzeba jeszcze pamiętać o mężu, czy by chciał obudzić się koło takiej różowej.
– To ja dziękuję.

“Długi weekend dla samotnych, domki na Mazurach. Tanio”
– Co to znaczy tanio?
– Ojej, wszyscy tylko pytają, jak tanio, a że w życiu pomożemy, już nikogo nie interesuje. Może ja najpierw przedstawię ofertę – wieczorki, spacery, ognisko, ale wszystko kulturalnie.
– Co to znaczy kulturalnie?
– Alkohol przywozimy ze sobą, w ilości odpowiedniej. W zeszłym roku mieliśmy nieprzyjemne incydenty molestowania współlokatora.
– Seksualnego molestowania?
– Nie, nagabywania współlokatorów o alkohol, a to jest głusza, romantycznie jest, ale do sklepu daleko.
– Co to znaczy współlokatorów?
– Pokoje są trzyosobowe.
– A to dziękuję, tak samotna nie jestem.


Antyprzepisy, czyli jak kobieta słabo gotująca majówkę przygotowywała

– Zaczynamy od jajek na twardo. Na 20 przynajmniej osiem nie pęknie. Z tych ośmiu cztery okażą się na półmiękko (plamy zmywalne), białko pozostałych nie zechce rozstać się ze skorupką. Całość zakopujemy, użyźni ziemię.
– Teraz kanapki. Nic prostszego, chyba że stos (widziałam taką reklamę) złożony z sałaty, ogórka, pieczonego schabu i majonezu spłaszczy się zbytnio, co spowoduje, że upaprany pomidor (nie żałowałam) klapnie na nowe dżinsy. Wtedy ścieramy plamę, a na to, co starliśmy, kładziemy serwetkę. W tym czasie pies zjada resztę kanapki. I się nie brudzi.
– Coś na gorąco. Zawiesista zupa gulaszowa, którą wszyscy chętnie zjedzą po długim spacerze. No, może zbyt zawiesista, w związku z tym odskrobujesz od dna garnka kawałki mięsa, w końcu liczy się smak przetartych pomidorów. Jeśli po rozcieńczeniu smak jest anemiczny, dodajesz zupę w proszku (niestety, pod ręką była tylko ogórkowa) i idziesz w zaparte, że to własne gotowanie. Świadek – garnek – na śmietniku.
– Coś słodkiego i ambitnego, czyli sernik domowy. Ucierasz ser. Naprawdę, dlaczego grudki same się robią?! Ciągle jest albo za gęste, albo za rzadkie, ale jakoś dało się uklepać. Niestety, po wyjęciu z piecyka środek siada, próby podniesienia nie przynoszą skutku. Zjadasz przypalone boki, zawsze lubiłaś przypalone, reszty nawet pies nie chce.
– Finał – pojawiają się mąż i dzieci. Przerażeni, czy przypadkiem nie przygotowałaś czegoś na majówkę. Nawet jeśli tak, to nic nie szkodzi, za skrzyżowaniem, przed skrętem do lasu jest McDonald.


Na lwy by

“Jak dobrze jest wiosną podumać nad Prosną lub snuć myśli w kółko nad jakąś rzeczułką” – śpiewali Starsi Panowie. Korzystamy zatem z okazji i w gronie starych druhów udajemy się gdzieś na kilka dni, opuszczając swe lepsze połowy. Im bliżej natury, tym lepiej. Bierzemy więc namioty, grill, kupujemy parę kilo mięcha i sporo butelek o różnym oprocentowaniu. Do tego akcesoria dodatkowe, jak wędki, rakietki do badmintona i karty.
Dużą część pierwszego dnia pochłania nam wybór miejsca na biwak. Triumf własności prywatnej w Polsce sprawił bowiem, że ze wszystkich ciekawszych miejsc przeganiają nas typy udające strażników. Trafiamy wreszcie na ponure pole namiotowe przypominające klepisko, ale za to z prysznicem i oczkami klozetowymi już w odległości 200 m. Gdy rozbijemy namioty i nadmuchamy materace, zapada zmrok. Zapomnieliśmy latarek, na polu biwakowym ognia rozpalać nie wolno, więc idziemy spać z kurami. Noce są jeszcze chłodne, czujemy się jak w bazie wysuniętej pod K-2, ale dzięki temperaturze utrudniającej sen podziwiamy wschód słońca. Trochę skostniali, pędzimy pod prysznic. Jest bosko! Gdy spłynęła zimna woda, jeden z nas doczekał nawet temperatury 20 stopni C. Wiatr uniemożliwia badmintona, do rzeczułki, gdzie kiedyś widziano ryby, jest 20 km, a poniewczasie okazuje się, że jeden z naszej czwórki nie gra w brydża. Siedzimy więc przed namiotami, z przerażeniem konstatując, że nie mamy o czym rozmawiać i nudzimy się jak mopsy. Przecież nie po to ruszyliśmy sami, żeby gadać o dzieciach, jak nasze żony. Grillowana wieprzowina z towarzyszeniem wspomnianych butelek podnosi naszą elokwencję do stopnia umożliwiającego rozmowę o tym, czegóż to nie obejrzymy w TV. A z czasem nabieramy tyle energii, że wyruszamy na spacer po lesie. Przecież: “Nie potrzeba wiele łykać, by się przestać lękać dzika, a gdyby łyk większy, to na lwy by”. Spacer przydaje się zwłaszcza dlatego, że kupiona przez nas wieprzowina była chyba “trzeciej świeżości” i nie dopiekliśmy jej należycie. Co chwila któryś z nas szuka więc miejsca za krzaczkiem. A żeby się odtruć, łykamy coraz częściej.
Do domu wracamy zieloni, na ostatnich nogach. Witają nas wyspane i wypoczęte małżonki, opowiadając o “Big Brother”, “Klanie” i wynikach ostatnich kolejek ligowych. Czymże to jest jednak przy naszej ostatniej kolejce? “Po prostu było wspaniale”, twierdzimy z przekonaniem.


Doświadczeniem i wiedzą podzielili się: Iwona Konarska, Karolina Monkiewicz i Andrzej Dryszel

Wydanie: 18/2001, 2001

Kategorie: Przegląd poleca

Napisz komentarz

Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy