Tag "Jerzy Danton"
Mieczysław Szcześniak – entuzjazm i sentymentalizm
CHARAKTER (Z) PISMA Fundamentem jego natury jest żywość uczuć. Świadczy o tym pospieszne pisanie, przecinki zamiast kropek nad „i”, ogólna chaotyczność obrazu pisma. Głęboko odczuwa życie – dowodem są obfite pętlice, mimo że z drugiej strony usiłuje dbać o samokontrolę, z lepszym lub gorszym skutkiem: utrzymuje litery w pionie. Z tej grupy cech pisma wynika również to, iż tendencję do fanfaronady i rozrzutności (beztrosko, nadmiernie przedłużone ogonki liter kończących wyrazy) usiłuje łagodzić zdrowym
Wiktor Zborowski – ambicjonalizm i porywczość
CHARAKTER (Z) PISMA Pismo pana Zborowskiego jest (delikatnie rzecz ujmując) rozczochrane. Łatwo się nudzi, wiecznie się spieszy. Każda literka innych rozmiarów, w inną stronę pochylona, pisownia zaniedbana – to obraz stanu jego emocji oraz umysłu. Nad literami „i” nie ma kropek, a nad „o” w słowie „Czytelnikow” brakuje kreski – taki też okazuje się na co dzień: lekceważy detale, bałagani itd. Nawet własne nazwisko potraktował z niedbałością i zniecierpliwieniem, choć niezupełnie: gdy grafolog spojrzy
Jacek Kaczmarski – odwaga i potęga woli
CHARAKTER (Z) PISMA Pisanie „pod sznurek” oznacza, że pan Jacek jest uczciwy, szczery, nieugięty i ma żelazne zasady. Liter nie pochyla: jako ambiwertyk robi więc wrażenie chłodnego i surowego, chociaż jego duszą nieraz targają najdziksze namiętności. Pismo ma uproszczone, bo jest aktywny, błyskotliwy, przedsiębiorczy, komunikatywny i przy tym zdolny do głębokich refleksji. Duże odstępy między wyrazami wskazują na skłonność do dystansowania się wobec ludzi, ale obszerne ogonki liter „g” („Przeglądu”) i „J” („Jacek”) świadczą,
Robert Korzeniowski – siła woli i szlachetność
CHARAKTER (Z) PISMA Jego pismo jawi się grafologowi jako bardzo zrównoważone, chociaż zawiera w sobie cechy wynikające z dynamizmu, odwagi, głębokiej uczuciowości oraz sprytu. Litery pochyla w prawo, zatem szczerze potrafi kochać. Dynamizm, odwaga, potężna siła woli i przekonanie o własnych ogromnych możliwościach w sporcie oraz w życiu – to właśnie owo „K” rozpoczynające nazwisko. Tak mają prawo podpisywać się tylko ludzie zdający sobie sprawę ze swoich wielkich mocy. Mamy nieraz okazję oglądać
Marek Torzewski – dynamizm i wytrwałość
CHARAKTER (Z) PISMA Analizując pisma osób obdarzonych wybitnym talentem, można łatwo dostrzec pewne wspólne cechy – np. impuls literowy („pozdrowienia”), pierwsza litera znacznie większa niż pozostałe (np. imię „Marek” rozpoczęte ogromną pętlicą, świadczącą o ułańskiej fantazji i górowaniu uczuć nad rozsądkiem, ale też schodkowa forma tej litery, oznaczająca samozadowolenie graniczące z pychą), upraszczanie niektórych znaków i pisanie ich w formie lasek (tu np. litery „l” mające u góry ostre haczyki, będące cechą zaciętości
Justyna Steczkowska – honor w obronie miłości
CHARAKTER (Z) PISMA Charakter pisma pani Steczkowskiej musi zrobić na grafologu wrażenie – jej namiętności i uczucia są głębokie oraz trwałe. Spójrzmy na pierwszą literę imienia: ten znak tłumaczy wszystko, co powyżej – a nawet więcej. Jest wierną przyjaciółką i wspaniałomyślnym wrogiem, zaś cokolwiek czyni, robi to z całego serca – stąd jej sukcesy. Owo „J” ma jednak w sobie kardynalną wadę – zaczyna się kółeczkiem przechodzącym w prawoskrętną spiralkę, a potem kończy się
Iga Cembrzyńska – stałość i prawość
CHARAKTER (Z) PISMA To domatorka. Patrząc na obraz jej pisma, mamy pewność, że mimo starań nie jest zbyt towarzyska i gdyby nie fakt, iż musi zarabiać na życie, w ogóle nie opuszczałaby swojego gniazdka: odstępy między wyrazami są duże, zaś po skończeniu myśli i po nazwisku stawia wyraźne, stanowcze kropki. To znak, że w głębi duszy usposobiona jest raczej pesymistycznie. Końcowa część słowa „Pani” opada w dół, co oznacza fatalizm – mimo że stara się okazywać innym serdeczność i życzliwość, czego dowodem
Zbigniew Wodecki – zmysłowość i perfekcjonizm
CHARAKTER (Z) PISMA Pismo pana Wodeckiego jest wymowne. Literki stawia lewoskrętne i generalnie trzyma je w pionie, nie pochylając ich ani w lewo, ani w prawo – zatem wbrew pozorom nie jest ani towarzyski, ani serdeczny. W działaniach – zacięty. Nie liczy się z ludźmi. Zwróćmy uwagę na pętlicę nóżki litery „p” zakończoną u góry ostrym haczykiem: to cecha złożona, wskazująca zarówno na przesadną zmysłowość, jak i na zadziorność oraz zapiekłość w sytuacjach konfliktowych. Latami powtarza więc te same błędy.
Jan Frycz – marsowy herszt
CHARAKTER (Z) PISMA Obraz jego pisma odzwierciedla naturę dziwną, unikalną. To wielkie szczęście, że w młodości trafił do świata kultury. Duże odstępy między wyrazami oznaczają, że jest starannie zamkniętym w sobie indywidualistą, lekceważącym komplementy i zaszczyty, zachowującym dystans wobec ludzi. Potwierdza to fakt, iż większość kropek nad „i” stawia wysoko ponad trzonem. Podpis składa się z ostrokątnych majuskuł, imię jest czytelne („A” przekreślone zwrotnie, twarde i dynamiczne), zaś nazwisko – uproszczone, a litery
Andrzej Dudziński – oportunizm i uczciwość
CHARAKTER (Z) PISMA Twórca „Dudiego” jest bardzo szczery – jak się czuje, tak i pisze: wszystko „leci mu” w dół. Wiersze opadają, nawet litera „m” w słowie „Im” obsuwa się, zaś nazwisko kończy bezwładnie. To znak, że pan Dudziński ma poważne skłonności do depresji, bywa zgorzkniały, niezadowolony ze świata. Składa się ze skrajności – jego życie to wzloty i upadki. Obraz pisma świadczy, że jest niezwykle silny psychicznie, wytrzymały, uparty i nieugięty. Spójrzmy na detale.
