CHARAKTER (Z) PISMA
Twórca „Dudiego” jest bardzo szczery – jak się czuje, tak i pisze: wszystko „leci mu” w dół. Wiersze opadają, nawet litera „m” w słowie „Im” obsuwa się, zaś nazwisko kończy bezwładnie. To znak, że pan Dudziński ma poważne skłonności do depresji, bywa zgorzkniały, niezadowolony ze świata. Składa się ze skrajności – jego życie to wzloty i upadki. Obraz pisma świadczy, że jest niezwykle silny psychicznie, wytrzymały, uparty i nieugięty. Spójrzmy na detale. Np. trzon litery „t” w słowie „tym” jest twardy, solidny, prosty i ma u góry ostry haczyk, zaś litera „A” – zamaszysta, nakreślona pewnie i dynamicznie. To dowód, że ma mnóstwo werwy i sił witalnych oraz niezłomną wolę – zatem po doznanej porażce zawsze szybko podnosi się i z wielką mocą podejmuje nowe wyzwania. Podpis jest niedbały, ale tu akurat oznacza to bezpretensjonalność – natomiast na pracy zawodowej umie skupiać się perfekcyjnie: słowo „lepiej” napisał jednym ciągiem, bez odrywania pióra od papieru. Dopiero potem postawił fantazyjną „kropkę” nad „i”, a następnie bardzo precyzyjną – nad „j”. Wielokropek po słowie „gorzej” oznacza skłonność do głębokich refleksji.
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy