Uprzejmość i spryt – Olaf Lubaszenko

Uprzejmość i spryt – Olaf Lubaszenko

CHARAKTER (Z) PISMA

Klarowność, której wyrazem jest kąt, znika zupełnie przy tzw. nitce. Ma ona kształt wężowy i zarówno od strony ruchu, jak z zasady unika wszelkich rozstrzygnięć. Człowiek piszący nitką pokazuje, jak ambiwalentnie trzeba go oceniać. Bywa sprytny, nie podejmuje ostatecznych decyzji, przy czym ujawnia tendencję do eleganckiego obchodzenia trudności oraz zdolność do uprzejmości i przystosowywania się. Pismo pana Olafa wyraźnie opada w dół, zatem gdy składał swój autograf, z jakiegoś powodu musiał być w bardzo kiepskim nastroju. Nie pochyla literek ani w prawo, ani w lewo – trzyma je raczej w pionie – jest zatem ambiwertykiem, robi wrażenie chłodnego, a nawet surowego, chociaż jego duszą mogą targać najdziksze namiętności. On jednak wszelkie odczucia starannie ukrywa. Zachowuje twarz pokerzysty, jakby obawiając się spontaniczności i luzu. Po nazwisku stawia kropkę, więc jest z reguły niezwykle ostrożny i zapobiegliwy. Przekreślenie litery „t” jest anemiczne i znajduje się po prawej stronie trzonu. Oznacza to, iż siła jego woli do najmocniejszych nie należy, ale bywa dynamiczny („f” w imieniu nakreślił z wielkim rozmachem) i zawsze skory do działania. To skromny z natury człowiek, ponieważ obraz jego pisma nie zawiera żadnych zbędnych udziwnień ani ozdobników.

 

Wydanie: 2003, 26/2003

Kategorie: Sylwetki
Tagi: Jerzy Danton

Napisz komentarz

Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy