Pilnym zadaniem jest powołanie wspólnej polsko-rosyjskiej komisji ds. podręczników historii W powodzi tekstów i wypowiedzi odnoszących się do stosunków polsko-rosyjskich, zwłaszcza w kontekście 70. rocznicy wybuchu II wojny światowej, brakuje mi zdecydowanego głosu polskich uczonych, głównie historyków i politologów zajmujących się profesjonalnie dziejami wewnętrznymi Związku Radzieckiego oraz współczesnej Rosji. Grupa ta nie jest w Polsce liczna i właśnie dlatego należałoby przypomnieć ważny fakt, że Polska ma duże tradycje w badaniach naukowych odnoszących się do historii Rosji i obecności Polaków w życiu naukowym i gospodarczym dawnej Rosji. Nie ulega wątpliwości, że najwybitniejszym historykiem polskim mającym największy dorobek publikowany w zakresie historii Rosji był Ludwik Bazylow (1915-1985), profesor Uniwersytetu Warszawskiego. Prof. Bazylow był autorem tak fundamentalnych książek jak: „Historia Rosji”, „Dzieje Rosji”, „Obalenie caratu”, „Ostatnie lata Rosji Carskiej”. Prof. Bazylow był moim zdaniem – najwybitniejszym cudzoziemcem – znawcą dziejów Rosji. Czasy, w których żył i pisał swoje monografie i podręczniki do historii Rosji, uniemożliwiały wszakże popularyzowanie jego osiągnięć na terenie ZSRR. Żaden podręcznik prof. Bazylowa nie został przetłumaczony na język rosyjski. Był to zbyt obiektywny obraz historii Rosji, więc polski historyk nie mógł kształtować wiedzy o historii tego kraju. Chciałbym jednak
Tagi:
Marian Wilk
