Wpisy od Joanna Orzechowska
Świat kina to świat macho
Nawet jeśli pokazuje się dosłownie wszystko, zawsze można zachować swoje tajemnice
Optymistyczny pesymista
Kiedy chce się coś osiągnąć, trzeba umieć poświęcić coś innego. Ja wybrałem samotność Jacques Attali– ekonomista francuski Jest pan absolwentem renomowanych francuskich uczelni, współpracownikiem prezydentów republiki, prezesem firmy, kierował pan międzynarodowym
Filmowa twarz cierpienia
Chcę zmienić spojrzenie ludzi na wszystkie wojny Michel Hazanavicius – francuski reżyser i scenarzysta (rocznik 1967), autor nagrodzonego pięcioma Oscarami „Artysty”. Po fabularnym debiucie „Moi przyjaciele” (1998) odniósł komercyjny sukces parodiami przygód Jamesa
Sekret szuflady Woody’ego Allena
Po szoku, jakim był atak na „Charlie Hebdo”, można tylko się podnieść i próbować działać
Nadzieja jest w kobietach – rozmowa z Costą-Gavrasem
– Kryzys jest przede wszystkim moralny, ale nie chodziło mi o to, żeby go zdefiniować. Chciałem zrobić film o pieniądzach i o tym, jak z biegiem czasu pieniądz wyeliminował na świecie wszelką etykę. Została zepchnięta na margines: jedyne, co się dzisiaj liczy, to zarabiać coraz więcej i posiadać coraz więcej dóbr. Tylko kobiety mogą powstrzymać gangrenę, która opanowała nasze społeczeństwa. Kobiety dają życie, wiedzą, czym jest, czują więcej – mówi grecko-francuski reżyser Costa-Gavras. Na temat natury kryzysu dodaje: – Bankierzy robią, co chcą, a ich jedynym celem jest zarobienie jak największych pieniędzy dla najważniejszych akcjonariuszy. Inni nie są interesujący. We współczesnej praktyce bankowej nie ma miejsca na etykę. Dzisiejszy kryzys spowodowany jest korupcjogenną naturą pieniądza.
Każdy reżyser to manipulator – rozmowa z François Ozonem
– Życie opiera się na manipulacji, tej dobrej i tej złej. Polityka, sztuka, miłość – manipulacja jest obecna wszędzie. My także manipulujemy innymi, zupełnie jak moi bohaterowie. Wszystkie moje postacie szukają swojego miejsca – w relacji z drugim człowiekiem, w życiu, w świecie. Są bardzo wzruszające, każda ma ukrytą, intymną ranę. Moje filmy nie są łatwo przyswajalną papką. W filmie staram się uzyskać efekt zwierciadła, nawet jeśli miałoby ono deformować – mówi François Ozon, jeden z najbardziej interesujących współczesnych reżyserów francuskich. O sobie mówi: – Do kina chodzę dość rzadko. Dzięki temu dużo lepiej się czuję. Krytyka mnie nie boli, chociaż oczywiście wolę być wynoszony pod niebiosa.
Prowokatorka – rozmowa z Charlotte Rampling
Nie bardzo wiem, co znaczy być legendą czy postacią mityczną, mój status zawsze bardzo mnie dziwił. Nigdy nie porównywałam się do Marilyn Monroe. Owszem, jestem dość konsekwentna w wyborach, ale gdy spotykam aktorów, którzy dali z siebie dużo więcej, ciężko harowali i bynajmniej nie są otoczeni uwielbieniem, czuję się nieswojo. Myślę, że to kwestia filmów, w których grałam – niosły ze sobą coś wyjątkowego, co sprawiło, że weszły do legendy, a ja razem z nimi – mówi o sobie aktorka Charlotte Rampling. – Wszelka ostentacyjność jest mi tak daleka, że gram trochę na zasadzie paradoksu – w ten sposób udaje mi się przezwyciężyć własne ograniczenia. Bo tak naprawdę nienawidzę kręcenia filmów! Czuję jednak, że muszę to robić, nie mogłabym żyć inaczej.
