Pamiętajmy o żołnierzach 1. Armii WP, którzy wyzwolili warszawską Pragę Od wielu lat w czasie obchodów kolejnych rocznic powstania warszawskiego wraca temat pomocy 1. Armii Wojska Polskiego dla walczących powstańców. Za to poza nielicznymi środowiskami zupełnie nie mówi się o rocznicy wyzwolenia Pragi, do którego doszło w wyniku bitwy praskiej 10-15 września 1944 r. Bitwy, która pochłonęła wiele ofiar. Po klęsce radzieckiej 2. Armii Pancernej pod Radzyminem i Wołominem na przełomie lipca i sierpnia 1944 r. i po decyzji Stalina zatrzymującej ofensywę pod Warszawą Niemcy utworzyli na wschód od Pragi trzy solidne linie obrony, głębokie na ok. 12-18 km. Dwie pierwsze przebiegały poza stolicą, trzecia wzdłuż zwartej zabudowy Pragi. Na tym terenie Niemcy zgromadzili jednostki IV Korpusu Pancernego SS w składzie dwóch dywizji pancernych „Wiking” i „Totenkopf”, węgierskiej dywizji kawalerii i dywizji piechoty. W celu ich likwidacji dowództwo 1. Frontu Białoruskiego przygotowało operację (praską) siłami 70. i 47. Armii. Główne uderzenie miał przeprowadzić 125. Korpus Armijny, któremu podporządkowano 1. Dywizję Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Dywizja działała (od 10 września) na głównym kierunku uderzenia, tj. od południa w kierunku: Miedzeszyna, Anina, Wygody i Dworca Wschodniego PKP. Kościuszkowcy otrzymali zadanie przełamania
