Agnieszka Krukówna jedna z najbardziej utalentowanych aktorek teatralnych i filmowych młodego pokolenia. Zaczynała swoją karierę jako 12-latka w „Pannach” Wojciecha Sawy. Sławę przyniosły jej role w „Bożej podszewce” reżyserowanej przez Izabellę Cywińską i „Pestce” Krystyny Jandy. Stale gra w Teatrze Powszechnym. 1. Kiedy Pani zrozumiała, że jest już dorosła? – Wiem to od dawna. 2. Jakie wspomnienie z dzieciństwa Panią prześladuje? – Odgłosy bieganiny dzieci na podwórku, do których nie mogłam wyjść. Dziś te same hałasy dają mi poczucie, że wszystko jest w porządku. 3. Czy płakała Pani kiedyś z miłości? – Tak. 4. Co ostatnio najbardziej wyprowadziło Panią z równowagi? – Z tego, co na zewnątrz, wojna palestyńsko-izraelska. Z mojego najbliższego otoczenia – słowa kogoś, kto odwoływał się do moich uczuć. 5. Czy ma Pani taką osobę, której nigdy nie wybaczy? – Ja nie lubię wybaczać. 6. Czego ma Pani za dużo? – Niczego. 7. W życiu nie ma nic lepszego niż… – …sztuka. 8. Brak mi pewności siebie, kiedy… – …rozmawiam w obcym języku. 9. Starość to… – …dowód na zwycięstwo ducha nad materią. To zatarcie się różnicy między mężczyzną a kobietą – zostaje tylko człowiek w ogóle. 10. Czym jest dla Pani fresk Leonarda da Vinci „Ostatnia wieczerza”? – Obrazem, który przewija się w moim życiu od dzieciństwa spędzonego na Śląsku; wisiał u dziadków, w moim domu rodzinnym, w domach moich znajomych i przyjaciół. Był też ważnym elementem scenograficznym w dwóch filmach, w których grałam. 11. Przed jaką pokusą nie jest Pani w stanie się wybronić? – Przed myśleniem, że każda miłość jest pierwsza. 12. Z kim chciałaby Pani zjeść uroczystą kolację? – Jeśli wykreślimy słowo „uroczystą”, moja odpowiedź brzmi: z Osamą bin Ladenem. 13. Praca, jakiej by się Pani nigdy nie podjęła? – Policjant i kontroler biletów. 14. Od kogo nauczyła się Pani najwięcej? – Nie chciałabym odpowiadać na to pytanie. 15. Jaka była najbardziej ryzykowna decyzja, którą podjęła Pani w swym życiu? – Wzięcie kredytu na mieszkanie. 16. Komputer to dla Pani… – …wspaniały wynalazek XX wieku. 17. Czy lubi Pani wyobrażać sobie, co by Pani zrobiła, gdyby ponownie mogła przeżyć swoje życie? – Chciałabym się urodzić na przykład za 200 lat i wówczas wyjechać samochodem na ulicę. 18. Czy ogląda się Pani w lustrze, ilekroć jest ku temu sposobność? – Tak, wszędzie, gdzie jest ku temu sposobność. 19. Czy była Pani kiedyś u wróżki? – Kilkakrotnie. Lubię sprawdzać, czy ktoś może wiedzieć, jaka jestem naprawdę. 20. Czy ściska Panią w gardle, gdy słyszy Pani narodowy hymn Polski? – To zależy od okoliczności. Generalnie są słowa i melodie, które wzbudzają we mnie większe wzruszenie. 21. Czy czuje się Pani duszą towarzystwa? – Czasami tak. 22. Jak się Pani zachowa, gdy ktoś obcy zostawi Panią na chwilę samą w swoim pokoju, w którym na biurku leży otwarta książka lub notatki o tej książce? Przerzuci Pani kartki? – Bez pozwolenia nie zrobię tego nigdy, natomiast gdybym uzyskała taką zgodę, to bardzo chętnie. 23. Jaką chciałaby Pani pozostać w pamięci przyjaciół? – Nie myślę o tym, bo to mi się kojarzy z napisem na nagrobku. Share this:FacebookXTwitterTelegramWhatsAppEmailPrint
Tagi:
Helena Kowalik
