Dysleksja, dysgrafia, dys…
Co trzeci uczeń ma problemy z czytaniem i pisaniem Najczęściej spotykane zaburzenia w czytaniu i pisaniu to: dysgrafia, dysleksja, dyskalkulia. Dysleksja i dysgrafia często występują razem. Po raz pierwszy tego rodzaju specyficzne problemy w uczeniu się opisano sto lat temu. Ówczesny przypadek dyslektyka został opisany przez okulistę – dr. W. Pringla Morgana. Zgłosił się do niego czternastolatek. Nauczyciel podejrzewał u niego wadę wzroku, która utrudniała mu uczenie się, zwłaszcza czytanie. Okulista zbadał chłopca i wykluczył wadę wzroku, defekt zaś nazwał ślepotą słowną, ślepotą na wyrazy. Dziś już wiadomo, że przyczyną zaburzeń takich, jak dysleksja, czy dysgrafia jest niedostateczna albo upośledzona sprawność analizatorów korowych: wzrokowego, słuchowego oraz kinestetyczno-ruchowego, bądź wszystkich razem, oraz dominacja lewej lub prawej strony ciała, ale specyficzna, gdyż np. może to być dominacja lewej ręki i prawego oka. Przyczyn złej sprawności analizatorów korowych może być wiele. Najczęściej wymienia się: niewielkie zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego np. spowodowane nieprawidłowym przebiegiem ciąży bądź porodu, niedożywienie płodu, stany zapalne przebyte we wczesnym dzieciństwie, czynniki genetyczne, drobne urazy mózgu, opóźnienia funkcji percepcyjno-motorycznych przy normalnym poziomie intelektualnym itp. Przyczyną dysleksji, dysgrafii
