Jacek Kuroń – wiara i niepokój

Jacek Kuroń – wiara i niepokój

CHARAKTER (Z) PISMA

Pismo pana Jacka ukazuje jego skontrastowaną naturę. Jest delikatne, a nacisk pióra na papier – słaby. Mamy więc do czynienia z człowiekiem subtelnym i delikatnym o niewielkich siłach napędowych. Ponieważ rzadko dochodzi do celu bezpośrednio, rozwija w sobie zaskakujące zdolności strategiczne i dyplomatyczne, by móc mimo to urzeczywistniać swoje marzenia. Kreska, którą się posługuje, jest cienka i (co widać w powiększeniu) rozedrgana, lecz przy tym pismo obfituje w haczyki, którymi niektóre litery rozpoczynają się lub kończą. To oznacza, że pan Jacek ma mnóstwo czułych miejsc, których dotykać można tylko z największą delikatnością. Nadwrażliwość emocjonalna przybiera u niego formę nerwowej drażliwości – i na pewno nie lubi, kiedy ktoś krytykuje jego pomysły albo mu się sprzeciwia. Ma słabą wolę (przekreślenia liter „t” i „f” są niepewne, wręcz „anemiczne”), ale forma litery „k” („kobitkom”, „czytelniczkom”) wskazuje na to, iż inteligencji mu nie brakuje. Pismo często przechodzi tu w nitkę (np. w nazwisku), zatem cierpi z powodu braku wewnętrznej stabilności. Zamiast niej widoczna bywa podwyższona ruchliwość i zdolność do przystosowania się. W zachowaniu dominuje tendencja do obchodzenia elegancko wszelkich trudności. Przedłużone (bez pętlic) ogonki liter „y” i „f” to znaki niepokoju, fatalizmu oraz krytycyzmu. Z jednej strony, często bywa nietowarzyski, lecz z drugiej (niewielkie odstępy między wyrazami), odczuwa silną potrzebę życia wśród ludzi i dla ludzi…

Wydanie: 2003, 39/2003

Kategorie: Sylwetki
Tagi: Jerzy Danton

Napisz komentarz

Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy