Istotą ADHD jest nie tyle niedobór uwagi i skupienia, ile utrata zainteresowania i motywacji Większość badaczy zgadza się co do tego, że budowa mózgu osoby z ADHD predysponuje do niskiej motywacji do codziennych czynności. Dr Russell Barkley, uznany na całym świecie autorytet w tej dziedzinie, wyjaśnia, że istotą ADHD jest nie tyle niedobór uwagi i skupienia, ile utrata zainteresowania i motywacji. Kluczem do kończenia zadań jest dostrzeganie wpisanych w nie emocji oraz przekierowywanie ich na właściwy tor. W motywacji chodzi o emocje W książce „Mózg emocjonalny” Joseph LeDoux podkreśla, że emocje – głównie te nieuświadomione – stanowią potężny i niezmiernie ważny stymulant ludzkiego myślenia oraz działań. (…) A potem pojawił się psychiatra William Dodson, który rozwinął koncepcję wielkiego znaczenia emocji w mechanizmie działania osób z ADHD. Po ponad ćwierćwieczu leczenia ludzi dotkniętych tym zaburzeniem Dodson ustalił, że ich motywację kształtują dwa aspekty ADHD – układ nerwowy napędzany zainteresowaniem oraz nadmierne pobudzenie emocjonalne. Układ nerwowy napędzany zainteresowaniem sprawia, że nasz poziom zaciekawienia daną kwestią motywuje nas bardziej niż jej waga i priorytetowość. Innymi słowy, znaczenie sprawy, nagrody i konsekwencje nie pobudzają nas do działania. – Dokładnie! – powiedział David, gdy wyjaśniłam mechanizm działania motywacji w ADHD. – Zawsze potrafiłem zrobić wszystko, co chciałem, pod warunkiem że byłem w stanie się tym podekscytować. On i bardzo wielu moich klientów czują ulgę, słysząc, że ktoś rozumie istotę ich napędzanej zainteresowaniem motywacji. Nadmierne pobudzenie emocjonalne to określenie, które odnosi się do intensywności emocji osób z ADHD. Nasze myśli są pełne pasji, a uczucia silniejsze niż u przeciętnej osoby. Nasze górki okazują się wyższe, a dołki niższe. Nasze gwałtowne nastroje stanowią odpowiedź na wydarzenia oraz nasze ich interpretacje i na szczęście zwykle szybko mijają. Poza samą intensywnością nie ma w nich niczego nienormalnego. Zasada, że im mocniejszy jest bodziec emocjonalny, tym większa szansa na zaangażowanie się, w przypadku osób z ADHD okazuje się szczególnie trafna. Chcąc zabrać się do zadania – zwłaszcza jeśli jest to zadanie żmudne, nieinteresujące i rutynowe – wiele z nas nieświadomie korzysta z emocjonalnej części swojego mózgu. Łatwo zrozumieć, dlaczego dla osób z ADHD doprowadzanie spraw do końca jest tak cholernie trudne. (…) Ponieważ motywowanie siebie przychodzi nam z takim trudem, to chcąc wykonać zadanie, uciekamy się do brudnych sztuczek. (…) Unikanie. Wolisz robić coś innego Claudia musiała dokończyć bardzo ważny projekt, ale zamiast się nim zająć, postanowiła przemalować łazienkę. W biurze oddawała się lekturze stron internetowych poświęconych remontom, a wieczorem przeglądała wzorniki farb. – Przynajmniej łazienkę będę miała ładną – stwierdziła. – Już od jakiegoś czasu pragnęłam to zrobić. Claudia nie chciała mierzyć się ze zobowiązaniem zawodowym, więc pozwoliła, aby jej uwagę pochłonęło inne, mniej istotne zadanie. Posłużyła się podstępną sztuczką emocjonalną i motywacyjną zwaną unikaniem. Strategii unikania używamy, kiedy mobilizujemy się do zrobienia czegoś innego niż stojące przed nami ważne zadanie. Stosując tę metodę, doświadczamy poczucia wydajności, ponieważ realizujemy jakiś cel, mimo że bynajmniej nie jest to rzecz, którą musimy wykonać. Kiedy nie chcemy myśleć o zadaniu, przez które czujemy dyskomfort emocjonalny albo nawet niepokój, tymczasowo przenosimy uwagę na coś innego. Zabieg ten koi nasz układ limbiczny, łagodząc niepokój. – W okolicach sesji mam idealny porządek w szufladzie ze skarpetami – wyznała z cierpkim uśmiechem studentka Charlotte. Zamiast pisać referaty i uczyć się do egzaminów końcowych, Charlotte rozgląda się po swoim zabałaganionym pokoju i postanawia uporządkować bieliznę. – Kiedy myślę o swoich ułożonych kolorami skarpetach, czuję się tak świetnie, że zapominam, w jak paskudny nastrój wpędzają mnie studia. Wykonując zadanie, które zapewnia jej dobre samopoczucie, Charlotte odcina się od nieprzyjemnych emocji związanych ze studiami. Strategię unikania napędza wiele różnych myśli i nawyków. Uciekamy od realizacji zadań albo się z nią ociągamy, ponieważ nie wierzymy, że ich wykonanie sprawi nam przyjemność, albo też obawiamy się, że nie wypełnimy ich należycie. Metodę tę możemy wykorzystywać również
