CHARAKTER (Z) PISMA
Marginesy i układ tego pisma wskazują, iż pan Gołas chce zachowywać klasę, a elegancja bardzo go pociąga. Człowiek musi tu jednak wybierać między pragnieniami a realiami. Szeroki lewy margines świadczy o wysokich wymaganiach wobec otoczenia i dążeniu do zagwarantowania sobie rozległej przestrzeni życiowej. Niewielkie odstępy między wyrazami oraz sąsiadującymi ze sobą wierszami to znak, że pan Gołas rozumie ogromną rolę innych ludzi w jego życiu (czuje, że nie umiałby żyć w samotności).
Z drugiej strony zaś, paradoksalnie, pochyla literki w lewo – a to oznacza odmowę jako postawę podstawową: pozę, brak bliskiego dostępu oraz krytycyzmu wobec samego siebie, odbieranie otoczenia jako potencjalnie wrogiego, wewnętrzną niepewność, niezdolność do zwierzania się innym (tu, dla porównania: pismo strome – wyczekujące; pismo lekko pochylone w prawo – niewymuszone i naturalne; pismo mocno pochylone w prawo – pożądliwe). Wewnętrzna odmowa bywa rezultatem strachu lub niepewności, ale też zarozumiałości i zaciętości. „Zwyczajna” forma litery „G” („Gołasów”, „Gołas”) jest znakiem idealizmu i prostoty w myśleniu, lecz rozpoczynający ją lewoskrętny ślimaczek zdradza próżność, egoizm i hipokryzję. Trzy wykrzykniki oznaczają umysł skrajnie egzaltowany, nieumiejący zapanować nad emocjami – zaś zwrotne przekreślenia literek „t” oraz haczyk kończący przekreślenie litery „ł” w nazwisku są typowe dla osób upartych, zaciętych i zadziornych.
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy