Wyrzucanie z Zamojszczyzny – zapomniana eksterminacja Polaków Brutalna, całkowicie zbrodnicza w swym założeniu oraz realizacji akcja wysiedleńczo-osadnicza na Zamojszczyźnie rozpoczęła się w nocy z 27 na 28 listopada 1942 r. i trwała do 2 sierpnia 1943 r., a objęła obszar czterech południowych przedwojennych powiatów województwa lubelskiego zamojskiego, tomaszowskiego, hrubieszowskiego oraz biłgorajskiego zamieszkały przez około 500 tys. osób, wśród których 66% stanowili Polacy, 24% Ukraińcy, 10% Żydzi (ich eksterminacja w 1942 r. była w fazie końcowej). Do 1940 r., tj. do czasu przeniesienia ich do Kraju Warty, mieszkało tu także około 20 tys. potomków kolonistów niemieckich sprowadzonych i osadzonych na tej ziemi w XVIII i XIX w. przez Ordynację Zamojskich. Z biegiem czasu ulegli oni prawie całkowitej polonizacji oraz asymilacji, ale mimo wszystko mieli niemiecką krew, więc ich przeniesiono, ale ślady ich pobytu na ziemi zamojskiej stanowiły najważniejsze uzasadnienie dla zamierzonej całkowitej germanizacji regionu. Deutsche Vaterland ist überal mawiali wówczas Niemcy wo die deutsche Zunge klingt. Akcja poszukiwawcza niemieckiej krwi pisał 20 lipca 1942 r. w zarządzeniu dla dowództwa SS i policji w dystrykcie lubelskim Heinrich Himmler będzie rozszerzona na całą Generalną Gubernię, a przy niemieckich koloniach (sic! już ich wtedy nie było! ZM) w okolicy Zamościa zostanie utworzony wielki teren osiedleńczy. 12 listopada tego roku Himmler proklamował: Powiat Zamość zostaje uznany za pierwszy niemiecki obszar nasiedleńczy w Generalnym Gubernatorstwie…. Wydano również dyrektywy w sprawie Ewakuacji Polaków z dystryktu Lublin (Zamość) dla osiedlenia tam volksdeutschów. Proklamowana akcja, jak się okazało, miała stanowić jedynie fragment wielkiego planu osadniczego na Wschodzie jednego z największych obok Holokaustu niemieckich zamierzeń ludobójczych tzw. Generalnego Planu Wschodniego Generalplan Ost! Planu zagłady Słowian! Z ramienia III Rzeszy akcją kierowali bezpośrednio kierownik Centrali Przesiedleńczej z siedzibą w Łodzi oraz oddziałami w Lublinie i Zamościu, Herman Krumey (przeżył wojnę i zmarł w RFN jako szanowany kupiec i działacz samorządowy), oraz okrutny sadysta i morderca, dowódca SS i policji w dystrykcie Lublin, Odilo Globocnik. Pośrednio w akcję zaangażowane w oczekiwaniu na łupy i wyróżnienia były IV departament Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy (referat IB B 4 kierowany przez Adolfa Eichmanna), Główny Urząd SS ds. Rasy i Osadnictwa, Niemieckie Towarzystwo Przesiedleńczo-Osadnicze, Wydział Zdrowia III Rzeszy, niemieckie firmy handlowe i zaopatrzeniowe, a także instytucje oświatowe i kulturalne, które miały służyć osiedleńcom. Globocnik utworzył również prężnie działający Urząd Planowania i Badań oraz Placówkę ds. Osiedleńczych na Wschodzie. W tych placówkach zatrudnienie znalazło wielu ściągniętych z uczelni w Rzeszy absolwentów oraz studentów architektury, leśnictwa, rolnictwa, planowania przestrzennego oraz demografii. Przygotowywali oni organizację wewnętrzną obszaru osadniczego, przebudowę wsi przeznaczonych na osiedlenie itp. Cała ta akcja miała wypracować model (Sonderlaboratorium poligon doświadczalny) dla przyszłej realizacji daleko idących planów przebudowy Europy. W marcu 1942 r. Himmler domagał się od komisarza ds. umacniania niemieckości zarysowania ogólnego planu osiedleńczego dla Gdańska Prus Wschodnich, Czech, Górnej Karyntii i południowej Styrii oraz… Generalnego Gubernatorstwa. W sierpniu tego roku już butnie zapowiedział germanizację Ukrainy, szczególnie wzdłuż linii kolejowej Lwów-Żytomierz-Winnica-Odessa. Wtórował mu Odilo Globocnik, o którego planach doniósł władzom III Rzeszy dowódca policji bezpieczeństwa w dystrykcie Lublin, Hellmut Müller, pisząc: Brigadeführer zamierza, rozpoczynając od jednej części, osiedlić Niemców w całym dystrykcie lubelskim, a poza tym (ideał przyszłości!) stworzyć pomost od krajów nordyckich czy też zamieszkałych przez Niemców bałtyckich, przez dystrykt, do zamieszkałych przez Niemców w Siedmiogrodzie. Chce on w ten sposób pozostającą w zachodniej części (leżącej między Krajem Warty a Lublinem) ludność polską ťzamknąć w kociołŤ pod względem osadniczym i stopniowo gospodarczo i biologicznie ją pognębić. Ekspansji z zachodu na wschód, kierowanej z okręgu Warty, ma towarzyszyć wschodnio-zachodni nacisk kierowany z okręgu Lublina i na północ i południe od niego…. 12 listopada 1942 r. ostatecznie zapadła decyzja wysiedlenia (pełnego lub częściowego z pozostawieniem osób w sile wieku do pracy u nasiedlonych kolonistów!) 300 wsi. W samym powiecie zamojskim
Tagi:
Zygmunt Mańkowski
