W konkurencji z Bułgarią
Nieoficjalnie wszyscy członkowie ONZ podzieleni są na pięć grup regionalnych. Główną rolą owych grup jest koordynacja działalności ich członków w ONZ oraz wypracowywanie wspólnego stanowiska w negocjacjach i głosowaniu. Dotyczy to wyboru do Rady Bezpieczeństwa i innych organów ONZ według uzgodnionych kwot dla każdej grupy regionalnej.
Największą grupę tworzą kraje Afryki (54 państwa), Azji i Pacyfiku (53 państwa) oraz Ameryki Łacińskiej i Karaibów (33 państwa). Tradycyjnie grupy Azji i Pacyfiku oraz Afryki dzielą się miejscem z jednym z państw arabskich. Grupa Europy Zachodniej skupia łącznie 28 państw, poza Europą Zachodnią również Kanadę, Australię, Nową Zelandię, Izrael i Turcję. Najmniej liczną grupą w ONZ jest grupa Europy Wschodniej reprezentująca 23 państwa, co stanowi zaledwie 12% członków Narodów Zjednoczonych. Ma ona jedno miejsce stałego członka (Rosja) oraz miejsce niestałego członka wybieranego spośród pozostałych 22 państw. Do żadnej grupy nie należą USA, choć do celów wyborczych głosują razem z grupą Europy Zachodniej. Również Kiribati nigdy nie było wybierane do żadnej z grupy regionalnej.
Jeżeli grupa wyłania tylko jednego kandydata, wybór staje się zwykłą formalnością. Sytuacja taka zdarzyła się tylko dwukrotnie w historii ONZ, kiedy w 2013 r. Litwa, a w 2015 r. Ukraina były jedynymi kandydatami grupy wschodnioeuropejskiej. Polska, po wycofaniu swojej kandydatury z wyścigu do Rady Bezpieczeństwa w 2008 r. na rzecz Bośni i Hercegowiny, ponowiła starania w 2015 r. Ustąpiła jednak Ukrainie.
Obecnie konkurentem Polski w staraniach o miejsce w Radzie Bezpieczeństwa jest Bułgaria. Od utworzenia ONZ Polska zasiadała w Radzie Bezpieczeństwa pięciokrotnie (1946, 1960, 1970, 1982, 1996), łącznie przez dziewięć lat, podczas gdy Bułgaria tylko trzy razy (1966, 1986, 2002), łącznie przez sześć lat. Nie jest to czynnik eliminujący Polskę, może on jednak wpływać na korzyść Bułgarii w opinii niektórych państw.
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy