Dobrzy chłopcy

Skrajnie chłodny wrzesień znalazł odpowiedź w nadzwyczaj ciepłym przełomie października i listopada, nie ma w tym nic dziwnego, ale kanapowe trolle zawsze znajdą powód do wywołania shitstormu. Podwarszawka dała się właśnie wkręcić w inbę, bo ten i ów oznajmił, że radość z ciepłej jesieni jest oznaką ignorancji. Bo to efekt cieplarniany, zatem należy się umartwiać, a nie smażyć kiełbaski na ogniu z pożaru własnego domu. Jak było zimno, to jeszcze gorzej, bo zachodu słońca w Milanówku nie widać przez smog, Konstancin śmierdzi paloną oponą, a Podkowa Leśna ucieka od węgla w ślad węglowy i leci leczyć depresję do ciepłych krajów. Pewnie więc jestem głupi, choć nie zawsze mam szczęście, ale nijak nie umiem się smucić tym, że w Zaduszki mogę zdjąć koszulę i wylegiwać się na słońcu, zamiast, jak to zwykle bywało, grzęznąć w błocie pośniegowym, inhalując spaliny. Wojna już przyszła, nędza idzie, a za nią głód i szczękanie zębami – człowiek ma doprawdy zbyt mało powodów do uśmiechu, by się z każdego tłumaczyć. Ja tam np. ostatnio chodzę po Beskidach, zbierając opowieści o karpackich zbójnikach. Przyjemnie i pożytecznie, bo rośnie od tego chęć napisania cyklu zbójnickich historii, do których kinowego potencjału przekonuję się z każdym krokiem między wioskami i górami. Filmy o Janosiku żadną miarą tematu nie wyczerpały,