Pytałam w Sejmie posłów AWS, jak zamierzają przeżyć “czas opozycji” Poseł X z AWS popija żubrówkę z sokiem jabłkowym i zastanawia się. – Najwięcej o tym, gdzie politycy Akcji będą szukać zatrudnienia po przegranych wyborach, to może wiedzieć poseł Zygmunt Berdychowski z SKL. No i może poseł Tomasz Karwowski z KPN. Analizowanie AWS-owskich karier to jego hobby – mówi. On sam nie zastanawiał się jeszcze nad własną przyszłością. Tym bardziej nad cudzą, ale przyznaje, że problem jest. – W 1997 r. przed wyborami parlamentarnymi nie było wśród polityków SLD specjalnej obawy, po prostu nie spodziewali się, że przegrają wybory. Moi koledzy są w lepszej sytuacji, wiedzą, co się szykuje – śmieje się nasz rozmówca. Ale zastrzega jednocześnie, że “paniki nie ma, bo jeśli nie będzie przyśpieszonych wyborów, to Akcji został rok rządów”. – A to dużo. Można się rozejrzeć, pogadać tu i tam, zacząć chodzić koło sprawy. – Najlepiej byłoby znowu załapać się do parlamentu – troska się poseł X. – Uda się to, plus minus, co dziesiątemu parlamentarzyście AWS. Niektórzy z obecnych posłów myślą już więc o wyborach samorządowych. Funkcja radnego to niezła fucha, można przeczekać, aż prawica się odegra. Politycy z Warszawy, gdzie są urzędy centralne, widzą swą szansę w ustawie o służbie cywilnej. Urzędników służby cywilnej, zatrudnionych w ministerstwach, nie można odwołać. Co najwyżej można ich przenieść na inne stanowisko albo odsunąć od wykonywania obowiązków, ale pensje trzeba im płacić – mówi X. Prywatyzacyjny wyścig z czasem – Nieźle jest załapać się do rad nadzorczych i zarządów spółek z udziałem skarbu państwa. Kadencja trwa tam trzy lata. Teraz, we wrześniu, październiku i listopadzie są powoływane nowe rady. W sumie jest około 6 tysięcy członków rad i tyle samo ludzi w zarządach. Nowa władza może ich odwołać przed upływem kadencji, ale będzie miała z tym problem. Musiałaby znaleźć powody do zwolnień, tak by nie było procesów o wyrzucenie z pracy ze względów politycznych, a nie merytorycznych. Jeśli jakaś firma nie jest całkowicie sprywatyzowana i skarb państwa ma w niej ponad 51%, wówczas nowy minister skarbu może zmienić kadrę kierowniczą bez większych problemów. Trudniej to zrobić tam, gdzie skarb państwa utracił pakiet większościowy lub nie ma żadnych udziałów. Dlatego też nasi prywatyzują wszystko, co mogą, z dużym pośpiechem. Zresztą ekipa SLD-PSL robiła to samo. Obecnie jest sprywatyzowanych 1800 zakładów pracy. Myśmy sprywatyzowali największe firmy: KGHM “Polska Miedź”, PZU, Telekomunikacja Polska, Koncern Naftowy “Orlen” itp. W prywatnych firmach ciężko będzie nowej władzy skłonić udziałowców do zmiany kadry kierowniczej – uważa X. – Ale przecież właścicielom może zależeć na poparciu nowej ekipy rządzącej, więc za cenę tej życzliwości udziałowcy mogą pozbyć się niewygodnych pracowników – zastanawiamy się. Poseł X uśmiecha się. – I tak, i nie. W końcu nasi ludzie znają czasami nie najbardziej uczciwe kulisy prywatyzowania różnych firm. Wiedzą, dlaczego wygrał ten, kto niekoniecznie oferował najlepsze warunki. Ta wiedza może być niebezpieczna, a i znaczenia długów wdzięczności nie można nie doceniać – mówi X. Jak nie żona, to choć szwagier Na owe długi wdzięczności musiał liczyć szef AWS, Marian Krzaklewski, gdy z pominięciem prawa związkowego “załatwiał” członkom Komisji Krajowej udział w radach nadzorczych. Ale nie w tych regionach, gdzie byli szefami. I tak np. Wacław Marszewski, przewodniczący Regionu Górnośląskiego “S”, jest jednocześnie w Radzie Nadzorczej Zakładów Energetycznych w Zielonej Górze. Do Rady KGHM “Polska Miedź” załapał się były wicepremier, Janusz Tomaszewski. – Zarobki w radach są różne, ale zawsze niemałe. Zależą na przykład od częstotliwości spotkań. I tak członkowie rady zwołają sobie 10 posiedzeń w miesiącu, każde wycenią na kilkaset złotych, kawkę wypiją, pogadają i już kilka tysięcy zasili domowy budżet. A jeszcze bonusy: komórka, samochód służbowy, opieka medyczna. Nic dziwnego, że jeśli politycy sami nie mogą zasiąść w radzie, to choć starają się to załatwić komuś z rodziny, żonie, córce, szwagrowi – opowiada nasz rozmówca. W Radzie Nadzorczej “Petrochemii” Płock udzielała się córka marszałek Senatu, Alicji Grześkowiak. Ustawa do łamania
Tagi:
Małgorzata Tańska
