Ekologia
Archipelag Saint Kilda
„Wyspy na końcu świata” – tak mówi się o brytyjskim archipelagu Saint Kilda na Atlantyku, na zachód od Hebrydów. Tworzą go pozostałości po wulkanach – cztery wyspy: Hirta, Dun, Soay i Boreray oraz kilka skalistych słupów. Wyspy są bezludne, choć ludzie zasiedlali je od dwóch tysięcy lat. Ostatni mieszkańcy wyprowadzili się po epidemii ospy w 1930 r., pozostawiając kościół, szkołę i kamienne domy bez okien. Zostało też trochę zdziczałych kóz. W 1957 r. rząd brytyjski ogłosił Saint Kilda parkiem
Kosmiczne śmieci
Kilka tysięcy wraków, 100 tys. drobiazgów Tam, gdzie pojawia się człowiek, tam pozostają śmieci. Współczesny człowiek śmieci wszędzie – odpadów przybywa w lasach, wysoko w górach, a od czterech dziesięcioleci zaśmiecamy kosmos. Według firmy konsultingowej Teal Group, od 1 października 1957 r., kiedy wystrzelono pierwszy radziecki sputnik, na orbitach okołoziemskich umieszczono 5070 satelitów i innych obiektów. Jedynie 610 nadal jest aktywnych, kilka tysięcy pozostałych to wraki. Wokół Ziemi krążą
Czym trują nas sąsiedzi?
Wojciech GĄsienica-Byrcyn, b. dyrektor Tatrzańskiego Parku Narodowego Kiedyś zanieczyszczenia atmosfery z południa docierały do wyższych partii Tatr, powyżej górnej granicy lasu i powodowały istotne zniszczenia. W niektórych rejonach zatrucie powietrza było tak silne, a parametry znacznie przekraczały normy, iż zaczynały ginąć drzewa. Proces ten uważano za nieodwracalny. Najbardziej niekorzystnym okresem były lata 80., ale sytuacja zmieniła się od początku lat 90., kiedy wyeliminowano wiele fabryk emitujących zanieczyszczenia po stronie słowackiej i w Czechach.
Nowa ocena funduszu
Rozmowa z dr. Krzysztofem Szamałkiem, podsekretarzem stanu w Ministerstwie Środowiska, przewodniczącym Rady – Zmiany w kierownictwie Ministerstwa Środowiska pociągnęły za sobą powołanie nowego przewodniczącego Rady Nadzorczej NFOŚiGW. Jakie zadania powierzył panu minister środowiska? – Zlecił mi przede wszystkim nadzór nad działaniami funduszu i jego Zarządu, aby był to nadzór w równym stopniu życzliwy i dokładny, abym udzielał tym organom pomocy w usprawnieniu działania. Przecież od tego, jakie będą decyzje, na co przeznaczy się ogromne
Eko-informacje
– Warszawskie Centrum Informacji o Środowisku Programu na rzecz Środowiska Narodów Zjednoczonych (UNEP/GRID) ma już 10 lat. Jest jednym z 14 tego typu ośrodków na świecie. Zajmuje się gromadzeniem, przetwarzaniem i udostępnianiem w czytelnej formie danych o środowisku z terenu Polski, krajów Europy Środkowowschodniej i Morza Bałtyckiego. W ciągu 10 lat zrealizowało ok. 100 projektów i raportów o stanie środowiska, badań środowiska przyrodniczego, analiz i multimedialnych prezentacji danych, opracowań kartograficznych, baz danych o środowisku oraz projektów edukacyjnych.
XIII Poleko
Przebojem był Salon Czystej Energii „Poleko to doroczne spotkanie przyjaciół i wszystkich tych, którzy interesują się środowiskiem w Polsce”, powiedział na konferencji prasowej w Poznaniu wiceprezes Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, Lech Płotkowski. Choć tegoroczne Targi Ekologiczne miały (pozornie pechowy) numer trzynasty, trudno nie zgodzić się z takim stwierdzeniem. Poznańskie Poleko to unikalna impreza, na której w tych samych pawilonach można znaleźć prezentacje wielkich firm produkujących najrozmaitsze urządzenia chroniące przed zanieczyszczaniem środowiska, stoiska
Susły muszą się wyspać
Zostało ich już w Polsce bardzo niewiele Suseł to zwierzątko bardzo sympatyczne, ale niechętnie nawiązuje znajomość z ludźmi. Należy do coraz rzadszych w naszej przyrodzie. Mało kto wie, że w Polsce żyją susły perełkowane, których nie należy mylić z moręgowanymi, widywanymi jeszcze 25 lat temu koło Strzelec Opolskich. Jak podaje Polska Czerwona Księga Zwierząt, susłów perełkowanych jest również coraz mniej, występują tylko na Zamojszczyźnie i w okolicach Lublina. Susły moręgowane wyginęły i nie ma szans na przywrócenie ich polskiej
Głowa pęka od decybeli
W Warszawie męczy nas hałas Jedną z najokrutniejszych tortur w dawnych Chinach było umieszczanie delikwenta w metalowym kotle z pokrywą, w który walono pałkami. Hałas był tak dokuczliwy, że najodporniejszy nieszczęśnik błagał o litość. Czegoś podobnego można doznać w Warszawie, np. na przystanku autobusowym GUS przy Trasie Łazienkowskiej; w godzinach szczytu jest tam tak głośno, że trudno normalnie rozmawiać, a po kilku minutach czekania na autobus głowa pęka od decybeli. Podobnych miejsc mamy w stolicy bardzo dużo – mapa zagrożeń akustycznych
Jakie rejony Mazowieckiego są najbardziej zagrożone ekologicznie?
dr Zbigniew Karaczun, wiceprezes Polskiego Klubu Ekologicznego, Okręg Mazowiecki Zagrożona jest cała Warszawa jako aglomeracja – miasto i miejscowości „satelitarne”: Grodzisk, Piaseczno, Wołomin itd. oraz teren między nimi. Mamy do czynienia z silną presją urbanizacyjną i szybkim rozwojem transportu. Zagrożone są też miejsca będące źródłami zanieczyszczeń powietrza. Ale tak naprawdę zagrożone są wszystkie cenne przyrodniczo tereny Mazowsza, bo tutaj wchodzi zabudowa rekreacyjna. Ludzie wykupują działki na terenach rolniczych lub porolnicznych. Są to nierzadko otuliny
Eko-Mazowsze
– Gigantyczny kaloryfer – tak ekolodzy nazywają każde większe miasto europejskie. Warszawa i Płock stały się miejskimi wyspami ciepła. Temperatura powietrza jest tu wyższa niż na innych terenach. Wynika to z zanieczyszczenia atmosfery, a także emisji ciepła odpadowego lub traconego w procesach technologicznych i grzewczych. Jesienią, zimą i wiosną łagodzi to klimat, ale latem powoduje uciążliwy wzrost temperatury – więcej jest dni gorących i upalnych. Wysoka emisja ciepła ze źródeł sztucznych, a także pochłanianie promieniowania
