Historia
Nie tylko Wołyń
Ukraińcy zabijali Polaków siekierami, widłami, nie unikając przy tym tortur W tym roku okrągłej 60. rocznicy mordu Polaków na Wołyniu poświęca się szczególną uwagę. Obchody organizowane są w porozumieniu ze stroną ukraińską. Stronie polskiej zależy jednak przede wszystkim na oddaniu hołdu pomordowanym, przypomnieniu ich ofiary. Jest to okazja do przywrócenia pamięci wypadkom przez wiele lat przemilczanym, przeinaczanym, pomniejszanym, gdy bardziej kierowano się względami „poprawności politycznej”, a mniej potrzebą ujawnienia prawdy, zapominając, że prędzej
Niewygodny premier
Kto nienawidził generała Sikorskiego i kto był zainteresowany jego likwidacją DOBRZE ZASŁUŻYŁ SIĘ OJCZYŹNIE. Tak brzmiała uchwała polskiej Rady Ministrów powzięta w Londynie 8 lipca 1943 r. w „uznaniu historycznych zasług” gen. Władysława Eugeniusza Sikorskiego. Cztery dni wcześniej, o godzinie 22.45 na lotnisku w Gibraltarze, premier i naczelny wódz wraz z córką Zofią Leśniowską, szefem sztabu naczelnego wodza, gen. Tadeuszem Klimeckim, płk. Andrzejem Mareckim, brytyjskim płk. Victorem Cazaletem, osobistym sekretarzem
Janusza Rolickiego o Januszu Wilhelmim fantazje
Były naczelny „Trybuny”, Janusz Rolicki, obszerny esej o Januszu Wilhelmim rozpoczyna taką opowieścią: „16 marca 1978 roku w katastrofie lotniczej w Bułgarii zginął w wieku 50 lat Janusz Wilhelmi – kierownik Ministerstwa Kultury. Sam – jak to bywa – nie wiedząc o tym, przyczynił się do własnej tragedii. Jego lot powrotny na lotnisko Okęcie wraz z trzema osobami towarzyszącymi był bowiem pierwotnie zaplanowany na 17 marca. Tymczasem dzień wcześniej do ambasady polskiej
Łuny nad Wołyniem
Opisy z „Ogniem i Mieczem” Sienkiewicza lub „Pożogi” Kossak-Szczuckiej bledną wobec rzezi i mordów popełnianych na polskich rodzinach 11 lipca 1943 r. oddziały Ukraińskiej Powstańczej Armii przy współudziale miejscowej ludności ukraińskiej – często najbliższych sąsiadów – zaatakowały polskie wsie i osiedla na Wołyniu. Tego dnia wymordowano, najczęściej w okrutny sposób, kilkanaście tysięcy Polaków. Nie oszczędzono kobiet, starców ani dzieci. Była to kulminacja ukraińskiej akcji eksterminacji Polaków na Wołyniu. Konflikt polsko-ukraiński ciągnął
Premier obsadza swoimi
Jak kierownictwo PZPR oceniało pierwsze tygodnie rządu Mazowieckiego 19 sierpnia 1989 r. premierem został Tadeusz Mazowiecki – był to pierwszy niekomunistyczny prezes rady ministrów w powojennej historii Polski. Pięć dni później w jego exposé znalazł się słynny fragment, często przywoływany: „Przeszłość odkreślamy grubą linią. Odpowiadać będziemy jedynie za to, co uczyniliśmy, by wydobyć Polskę z obecnego stanu załamania”. W wielu środowiskach odczytano to jako sygnał łagodnego traktowania działaczy PZPR.
Twarze getta
Nieznane fotografie z lat 1940-1943 19 kwietnia 1943 r. do getta w Warszawie wkroczyło dwa tysiące niemieckich żołnierzy z oddziałów Waffen SS, wspomaganych przez oddziały ukraińskie i polską policję granatową. Tego dnia miała rozpocząć się ostateczna likwidacja getta. Niespodziewanie trafiono na opór. Żydowska Organizacja Bojowa dowodzona przez Mordechaja Anielewicza zdecydowała się na walkę zbrojną. W trwającym prawie miesiąc powstaniu żydowscy partyzanci zabili ponad trzystu Niemców. 8 maja przywódcy ŻOB, otoczeni w bunkrze
Jak zginął Stalin?
22% Rosjan uważa, że rządy Stalina przyniosły więcej dobrego niż złego. Tyle też liczy elektorat komunisty Ziuganowa Okoliczności zgonu Stalina, rzeczywisty bieg wydarzeń w ostatnich godzinach owej nocy z 28 lutego na 1 marca… Spory trwają, wysuwane są różne hipotezy. Zabili? O popełnieniu zbrodni zabójstwa pierwszy napisał bodajże mieszkający wówczas na Zachodzie A. Awtorchanow w książce wydanej w 1976 r. we Frankfurcie nad Menem („Zagadka smerti Stalina. Zagowor Berija”), oskarżając Berię.
Pożegnanie Wodza
Ogromne masy ludzi ruszyły w stronę Domu Związków, aby złożyć hołd zmarłemu. Setki, a może i tysiące ludzi straciło życie, zdławionych i zadeptanych przez innych Saratnicy musieli teraz zająć się przygotowaniami do uroczystości pogrzebowych. Powołana w tym celu komisja w protokole ze swojego posiedzenia zapisała w 13 punktach najważniejsze i konieczne do podjęcia czynności (dokument ten ogłosił w drugim tomie biografii Stalina pt. „Generalissimus” W. Karpow, Kaliningrad 2002). Punkt 1 zapowiadał przeprowadzenie sekcji zwłok
Spiski czwórki
Beria zatelefonował z krótką dyspozycją: „O chorobie towarzysza Stalina nikomu nie mówcie i nie dzwońcie” Wedle znanych dotąd relacji, w niedzielę, 1 marca 1953 r., zaraz po godzinie 22, z daczy w Kuncewie dyżurujący tam ppłk MGB Michaił Starostin zatelefonował do ministra bezpieczeństwa państwowego Ignatiewa i zameldował mu o stanie Stalina. Ten – jak twierdzi Starostin – miał go odesłać do Berii i Malenkowa. Podpułkownik polecenie wykonał, ale słuchawki telefonu Berii nikt nie podniósł, zaś Malenkow mruknął coś i przerwał
Ostatnia biesiada
Stalin ma się całkiem nieźle i jest obecny nie tylko na portretach noszonych na wiecach i pochodach przez fanatyczne babuszki W grudniu 2002 r. Komunistyczna Partia Federacji Rosyjskiej Gienadija Ziuganowa wystąpiła z postulatem, by Wołgogradowi przywrócić nazwę Stalingrad. Przypomnijmy, że założona w 1589 r. warownia nad Wołgą nosiła nazwę Carycyn, a w 1615 r. zaczęła się jej historia jako miasta położonego na dzisiejszym miejscu. W 1925 r. Carycyn przemianowano na Stalingrad, który pod taką nazwą przetrwał do roku 1961, zaś do annałów historii Rosji i dziejów powszechnych wszedł
