Książki
Jakie ZHP
Choć autor napisał we wstępie, że książka powstała niejako „przy okazji” kwerendy do publikacji o Jacku Kuroniu, trudno nie odnieść wrażenia, że nie jest efektem żmudnej lektury archiwaliów. Czytelnik nie dostaje monografii zrobionej „mimochodem”, ale rzetelną pracę o ZHP w czasach
Miłość w habicie
„Matka Joanna od Aniołów”, czyli odwieczny dramat namiętności APAGE! Ona jest przeoryszą, którą opętały demony. On jezuitą przysłanym jej na ratunek przez władzę kościelną. Między nimi – szatan. Bywa. Więc tylko odprawić egzorcyzmy i każde z nich może wrócić do swej mniszej celi. Otóż nie! Od tych egzorcyzmów nie ma już powrotu do zwykłego życia zakonnego. Bo szatan, który stanął między nimi, wprawdzie ustąpił, ale jego miejsce zajęła miłość. Wszystko rozgrywa się w XVII w. na Kresach, na Smoleńszczyźnie,
Orgia
Witkacy: W kobiecie interesują mnie tylko usta, nogi i środek Możliwość pokazania się u boku przystojnego Witkacego działa na wiele kobiet jak najlepszy komplement, kieliszek musującego wina, co tam kieliszek – cała butelka. Jego zainteresowanie uderza paniom do głowy niczym bąbelki. No może nie wszystkim – z Deborą Vogel toczy dyskusje na tematy filozoficzne, ma przyjaciółki, które podziwia i szanuje, jak Władysławę Włodarską i Kazimierę Żuławską, oraz przeróżne dzifki. JADWIGA TREMBECKA, żona sędziego Mariana Zięby
Królowa bez królestwa
Krystyna Wazówna miała wielkie ego, ale była też bardzo tolerancyjna wobec odmieńców, artystów i mniejszości Była mądra, dowcipna, inteligentna. Miała władzę i dwór pochlebców, a także odwagę, żeby swoje życie zmienić o 180 stopni. Najsłynniejsza kobieta XVII-wiecznej Europy szukała miłości, a spełnienie odnalazła w polityce, zdolnej zaspokoić jej wybujałe ego. Nie jest wysoka, ale kształtna, korpulentna, z wielkim tyłkiem, ładnymi ramionami i alabastrowymi, kształtnymi dłońmi, bardziej przypomina mężczyznę niż kobietę. Ma jedno
Jury
Radosław Piwowarski o kulisach wielkich karier Festiwal Polskiej Twórczości Telewizyjnej odbywał się na dalekiej północy, w mieście położonym malowniczo wśród jezior i lasów. Sygnał telewizyjny docierał tu bardzo sponiewierany – obraz pływał albo śnieżył (…). W tej sytuacji umożliwienie miejscowej ludności obcowania z wybranymi dziełami twórczości telewizyjnej w formie festiwalu było ze wszech miar słuszne. Twórców z Warszawy zakwaterowano w nowiutkim, pachnącym Francją hotelu nad jeziorem. Kilka razy dziennie puste autokary odjeżdżały spod
Teatralna szkoła przetrwania
Hindusi są wytrzymali. Na wszystko. Na ból, biedę, na upał i chłód, na brak jedzenia czy nadmiar w nim ostrych składników Jak po wypiciu poważnej ilości alkoholu dotrzeć taksówką na ulicę Rabindranatha Tagorego, wie tylko Kazio Kaczor, który tam mieszkał. Niekiedy ustalenie adresu trwało podobno dłużej niż sam kurs… Przypomniałem sobie tę anegdotkę o fajnym koledze i takimż artyście, kiedy w New Delhi dyrektorka tamtejszej szkoły teatralnej oznajmiła panu ambasadorowi RP – ku mojemu zdumieniu – że otwarcia wielkiej wystawy
Cudze nieszczęścia bywają ożywcze
Letniskowe domki są okradane przez tubylców. Ludność bez pracy i pomysłu na życie potrzebuje funduszy na alkohol UWAŻANO MNIE KIEDYŚ za nadzieję polskiej prozy. Po sukcesie zbioru opowiadań napisałem powieść, miałem wtedy 26 lat. Zanim Jarosław Iwaszkiewicz umarł, zdążył opublikować w „Twórczości” notkę, z której wynikało, że ta powieść ukazuje upadek talentu, mojego talentu. Strzelił we mnie grom. Spopielony usiadłem, by pisać kolejną książkę, która pokaże, jak bardzo myli się słynny pisarz. Pocieszałem się, że bywał wielki, ale stał
PoBOYowisko, czyli Polaków portret własny
Prawie ćwierć wieku temu wydałam książkę „PoBOYowisko”. Zajęłam się w niej publicystyką społeczno-obyczajową Tadeusza Boya-Żeleńskiego. Wraz z nim oraz jego zwolennikami i przeciwnikami przemierzałam naszą kochaną Polskę: sanacyjną – czyli drugą; ludową – bez numerka;
Zapiski z bezsennych nocy
Trzeba dojść do dziewięćdziesiątki, żeby nauczyć się mówić „nie!” DZIENNIKI JÓZEFA HENA TAK, POWRÓT do bezsennych nocy. Nie da się ukryć. I stąd te zapiski. Nie będzie powieści, nie będzie opowiadań, ale są bezsenne noce, są kartki wydarte z notesu i jest długopis. Bez strachów… TRZEBA DOJŚĆ do dziewięćdziesiątki, żeby nauczyć się wreszcie mówić „nie!”, odmawiać, czasem tak, by nikogo nie dotknąć, wykręcać się, kłamać. Nadesłano mi program uroczystości wręczania laurów Regionalnej Izby Gospodarczej w Zabrzu. Nazajutrz zaproszenie na mszę (koncelebruje
Witkacy w carskiej armii
Dla Stanisława Witkiewicza wybór syna był dramatem Dla Stanisława Witkiewicza, ojca Witkacego, opowiedzenie się syna po stronie carskiej Rosji musiało być osobistym dramatem. Był zdecydowanym zwolennikiem opcji antyrosyjskiej, wspierał akcję patriotyczną w Galicji i przyjaźnił się z Józefem Piłsudskim, którego w listach do syna nazywał ciepło „wujkiem Ziukiem”, a z którym Witkiewiczowie byli spokrewnieni. Joanna Siedlecka w książce „Mahatma Witkac” zdążyła jeszcze spisać opowieści sędziwych już wówczas, a dziś nieżyjących pań z klanu
