Najważniejsze zadania Komunistycznej Partii Chin to walka z korupcją i nadużyciami władzy wśród urzędników państwowych XVIII Zjazd Komunistycznej Partii Chin był pod wieloma względami wyjątkowy. Po raz pierwszy w historii zjazdów nie zaprezentowano światu absolutnej jedności ideologicznej. Odbywały się za to debaty i dyskusje na temat najlepszej dla Chin drogi. Jak powiedział prezydent Hu Jintao: „Przed Komunistyczną Partią Chin otworzyły się bezprecedensowe wyzwania i bezprecedensowe możliwości”. Ponad rok przed zjazdem rozpoczęło się przedstawianie stanowisk rozmaitych polityków w sprawie wizji rozwoju państwa. Premier Wen Jiabao krytykował maoizm i mówił o potrzebie demokratyzacji, a usunięty już z partii i zdyskredytowany Bo Xilai odwrotnie – nostalgicznie wspominał epokę Mao. Reprezentanci Kantonu promowali kapitalizm, wizją prezydenta Hu Jintao były zaś Chiny autorytarne, zarządzane menedżersko. Tuż przed zjazdem na łamach prorządowej gazety „China Daily” opublikowana została zjazdowa platforma, która miała przedstawić zadania czekające partię. Za najważniejsze uznano walkę z korupcją i nadużyciami władzy wśród urzędników państwowych, co stanowiło wydarzenie bezprecedensowe. Duży nacisk położono też na odnowienie bliskich więzi z ludem, rządy prawa i demokratyzację. Partia a zmiany Dr hab. Krzysztof Gawlikowski, profesor Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej, kierownik Centrum Cywilizacji Azji Wschodniej na tej uczelni i członek Polskiej Akademii Nauk, przypomina, że Chiny stoją przed bardzo wieloma wyzwaniami i problemami, które tylko się mnożą. Najważniejszym bezspornie jest sytuacja gospodarcza i wymuszona przez światowy kryzys reorientacja z ekspansywnego eksportu na działania na rynku wewnętrznym i poprawę poziomu życia w kraju. – Jest to sytuacja trudna, skomplikowana. Zmiany dokonują się nie tylko za sprawą światłych decyzji kierownictwa, ale też z powodu nacisków społecznych – podkreśla dr Gawlikowski. KPCh ma dość szczególną strukturę. W miastach i na wsi działa w sposób całkowicie odmienny. W miastach obecność partii jest dużo mniej widoczna. W wielu fabrykach, zarówno prywatnych, jak i państwowych, zatrudnieni nie wiedzą, czy w zakładzie jest sekretarz partii, a jeśli tak, to kto tę funkcję pełni. Część pracowników należy do partii, ale nigdzie tego nie podaje, gdyż nie jest im to do niczego potrzebne. Na wsi natomiast obecność KPCh jest znacznie większa, ale wyraźniejsze są też mechanizmy demokratyczne. Chłopi z poszczególnych wsi mogą zgłaszać swoich kandydatów na sekretarza partii. Spośród tych, którzy w społeczności uzyskali najwięcej głosów, członkowie partii wybierają sekretarza. Zaciera to granice między lokalną społecznością a partią, tym bardziej że tak obrany sekretarz otrzymuje od partii wynagrodzenie, a jego jedynym zadaniem jest dbanie o rozwój wsi. Sama partia poza kierownictwami poszczególnych instancji ma strukturę dość luźną. Najbardziej zauważalni są funkcjonariusze partyjni zatrudnieni na etatach i komitety partyjne, które są obecne na wszystkich piętrach administracji państwa – od gmin przez powiaty i prowincje aż do szczebli centralnych. Z aktywnością jest jednak bardzo różnie i zdarza się, że zebrania partyjne na niższych szczeblach nie odbywają się latami. Na szczeblu lokalnym obok KPCh pewną rolę odgrywają też inne partie polityczne. Pozostają one oczywiście w sojuszu z KPCh, często jednak działają niezależnie od partii komunistycznej. Widać to zwłaszcza na rozprawach sądowych, kiedy miejscowa ludność oskarża przedstawicieli administracji lub KPCh o nadużycia czy podejmowanie bezprawnych decyzji. W takich momentach działacze partii mniejszościowych bardzo często się uaktywniają i wspierają mieszkańców danego okręgu. Jest to ważne nie tylko dla demokratyzacji systemu, lecz także w walce z nadużyciami w administracji. Według Krzysztofa Gawlikowskiego sądy zaczynają bardziej się trzymać litery prawa. Od czasów Deng Xiaopinga zwiększyło się przestrzeganie prawa i konstytucji na różnych szczeblach. Także w kwestii przekazywania władzy. Prawdziwym przełomem było przekazanie władzy na XVIII zjeździe. Jak wskazuje dr Bogdan Góralczyk, sinolog i dyplomata z Centrum Europejskiego na Uniwersytecie Warszawskim, to Deng Xiaoping wybrał Jiang Zemina na swojego następcę. Podobnie Hu Jintao robił karierę pod patronatem Denga, który jeszcze w latach 90. zaczął forsować jego kandydaturę na następcę Jiang Zemina. Xi Jinping jest zatem pierwszym przywódcą Chin wybranym w drodze negocjacji wewnątrzpartyjnych. Ustabilizowanie systemu przekazywania władzy i fakt przestrzegania konstytucji nie oznaczają jednak demokratyzacji państwa. Partia a jej struktura Przekazywanie władzy w ramach KPCh można porównać do przekazywania
