CHARAKTER (Z) PISMA
Stopień nacisku podczas pisania daje nam wskazówki na temat dynamizmu i siły reakcji na przeciwności losu. Pani Dorota (pisze wręcz anemicznie) jest subtelna, delikatna, łatwa do zranienia oraz niechcący podatna na wpływy. Intensywność i wytrwałość nie należą do jej mocnych stron. Unika poważnych trudności, bywa natomiast bardziej niż inni ruchliwa oraz uniwersalna w działaniach. Ponieważ rzadko dochodzi do celu bezpośrednio (nitka zamiast nazwiska), rozwinęła w sobie zaskakujące zdolności strategiczne i dyplomatyczne, by móc mimo niewielkiej wytrzymałości urzeczywistniać swe marzenia – wyrachowana, nie pomija żadnej okazji, która mogłaby jej pomóc w osiągnięciu sukcesu. Przeszkodą bywa jednak uczuciowość, neurotyczny ambicjonalizm i depresyjność w razie kłopotów (niezgrabne, różnej wielkości literki trzyma w pionie lub pochyla w lewo) – łatwo poddaje się zmiennym nastrojom oraz często miewa napady zrzędliwości i melancholii. Wprawdzie więc zalicza się do istot podstępnych i zręcznych (owa nitka), ale z drugiej strony, jej przekleństwem bywa nieuleczalna nadwrażliwość i roztargnienie. Duże odstępy między słowami rozrywają optycznie obraz pisma i wyrażają dystans wobec ludzi. Kartkę zagospodarowała maksymalnie, zaś kończąc wyrazy, urywała nagle litery, jak gdyby żal jej było atramentu na zbędne pociągnięcia… albowiem chomikiem oraz dusigroszem była i jest.
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy