Czy Rada Polityki Pieniężnej gra przeciwko rządowi? Na naszych oczach tworzy się mit Rady Polityki Pieniężnej – ciała niezależnego i mądrego, które chce zniszczyć Leszek Miller, do spółki z PSL-em i Unią Pracy. To jest zły mit. Rada jest ciałem upolitycznionym, tak jak tylko możliwe jest to w Polsce. Jej większość stanowią nominaci AWS-u i Unii Wolności. I do tego skrajni monetaryści. Jest ciałem omylnym – jej prognozy oraz wypowiedzi niektórych jej członków wielokrotnie tego dowodziły. Jest wreszcie ciałem zadufanym i oderwanym od rzeczywistości. Narodziny Dzisiejsza opozycja bardzo chętnie o tym zapomina – obecni członkowie RPP powoływani byli nie na zasadzie parlamentarnego konsensusu, ale tak, że AWS i Unia Wolności wzięły wszystko. Członków Rady wyłaniano (na sześcioletnią kadencję) na przełomie grudnia 1997 r. i stycznia 1998 r. I bynajmniej nie ukrywano, że jest to wybór polityczny. W grudniu 1997 r. „Gazeta Wyborcza” pisała: „Ustawa (o NBP) zakłada, że po trzech przedstawicieli do Rady wytypuje Sejm, Senat i prezydent. (…) Rządząca koalicja postanowiła zgłosić sześciu swoich kandydatów, wyczerpując tym samym pulę przewidzianą dla parlamentu. – Uznaliśmy, że o opozycję zatroszczy się prezydent, zgłaszając swoich kandydatów – powiedział nam wczoraj Jerzy Osiatyński (UW)”. AWS i UW zawarły więc umowę, na mocy której podzieliły się stanowiskami w RPP. Cztery wzięła Akcja, dwa – Unia. I według tej zasady, rekomendowały swoich kandydatów. Oni Czyli kogo? Dziś, gdy prezentowane są biogramy członków RPP, pomijane są te informacje, które łączyłyby ich ze światem polityki. Szkoda. Bo tak naprawdę, to polityczne koneksje zadecydowały o ich nominacjach. Tego zresztą nikt cztery lata temu, w styczniu 1998 r., nie ukrywał. A nowych członków RPP przedstawiano wówczas tak: – prof. Cezary Józefiak – rekomendowany przez Unię Wolności, ekonomiczny doradca „Solidarności” w latach 1980-89, przewodniczył podkomisji polityki gospodarczej w obradach Okrągłego Stołu, senator I kadencji (1989-91, przewodniczący senackiej Komisji Gospodarki Narodowej), prezes Centrum im. Adama Smitha. Wykładowca na Uniwersytecie Łódzkim. Jego studentami byli m.in. Bogusław Grabowski, Jarosław Bauc i Jerzy Pruski. – dr Bogusław Grabowski – czołowy ekspert ekonomiczny AWS, współtwórca (razem z Jerzym Buzkiem) programu ekonomicznego AWS. Wojciech Arkuszewski (poseł AWS) mówił o nim: Grabowski to ukochane dziecko „Solidarności”. A Jerzy Kropiwnicki (były szef Rządowego Centrum Studiów Strategicznych): Nie ma wątpliwości, że głównym mózgiem ekonomicznym AWS jest Bogusław Grabowski. W 1997 r. Grabowski był kandydatem AWS na ministra finansów, potem doradcą Buzka, a w roku 2000 kandydatem AWS na premiera. W latach 1993-97 był prezesem zarządu Petro Banku (w tym czasie bank ten, w wyniku politycznego podziału łupów, dostał się w ręce prawicy, zbliżonej do ZChN). – Wojciech Łączkowski – także rekomendowany przez AWS. Specjalista prawa publicznego, sędzia Trybunału Konstytucyjnego (1989-1997), przewodniczący PKW od 1994 r., w roku 1995 był wymieniany przez ZChN jako potencjalny kandydat prawicy na prezydenta. – prof. Marek Dąbrowski, wiceminister finansów w rządzie Mazowieckiego. Jerzy Osiatyński przedstawiając w Sejmie jego kandydaturę, mówił: „W końcu sierpnia 1989 r. pan Dąbrowski wszedł w skład zespołu przygotowującego program gospodarczy dla rządu Tadeusza Mazowieckiego, a następnie pełnił w tym rządzie funkcje sekretarza stanu w Ministerstwie Finansów. W latach 1991-93 był posłem na Sejm I kadencji z ramienia Unii Demokratycznej. W roku 1991 był członkiem-założycielem Unii Demokratycznej i dwukrotnie członkiem władz krajowych UD, a później Unii Wolności”. – Janusz Krzyżewski, wiceminister przekształceń własnościowych w rządzie Jana Olszewskiego. Rekomendował go, w imieniu AWS, Mirosław Styczeń. Mówił wówczas: „Pan Krzyżewski, obecnie dyrektor Departamentu Prawnego NBP (…) ma studia wyższe prawnicze. Jest radcą prawnym w specjalności prawo finansowe i bankowe. (…) Od 1 stycznia 1990 r. był głównym specjalistą w Biurze Legislacyjnym Kancelarii Senatu RP, a w dniu 31 stycznia 1992 r. otrzymał nominację na wiceministra w Ministerstwie Przekształceń Własnościowych. (…) Krótko o proweniencji politycznej pana Krzyżewskiego. W latach 1960-61 pan Krzyżewski był prześladowany i więziony za przekonania polityczne. Później wielokrotnie represjonowany, jako członek ruchu chrześcijańsko-demokratycznego w trakcie wydarzeń politycznych o szerszym kontekście. Był
Tagi:
Robert Walenciak
