Najgroźniejsza kobieta świata przygotowała program broni biologicznej Iraku Nazwano ją „najbardziej niebezpieczną kobietą w dziejach świata”, „demonem śmierci prowadzącym makabryczne eksperymenty” czy „naukowym Eichmannem programu broni biologicznej Saddama Husajna”, jak obrazowo wyraził się „New York Times”. Inspektorzy ONZ poszukujący w Iraku arsenałów broni masowej zagłady mówili o niej Dr Germ, co można przetłumaczyć jako Dr Bakteria albo Dr Zaraza. Podobno dr Rihab Taha wraz z zespołem przygotowała dla irackich wojskowych 10 miliardów śmiercionośnych porcji wąglika, jadu kiełbasianego (botuliny) i aflatoksyn powodujących raka wątroby. Arsenał ten wystarczy, aby dwukrotnie zmieść ludzkość z powierzchni ziemi. Niemiecki wywiad ocenia, że w wyniku zmasowanego uderzenia iracką bronią biologiczną cały region Morza Śródziemnego nie będzie nadawał się do zamieszkania przez pięć stuleci. Nigdy jeszcze w dziejach kobieta nie stworzyła tak niszczycielskiej potęgi. Dziennikarz amerykańskiej sieci informacyjnej NBC, Robert Windrem, uznał ją za przedstawicielkę nowej generacji konstruktorów broni z krajów Trzeciego Świata, niezwykle nacjonalistycznych, wykształconych na Zachodzie i skłonnych do łamania wszystkich międzynarodowych norm i zasad etyki naukowej. Według londyńskiego dziennika „The Mirror”, Dr Zaraza lubi ubierać się w stroje od Armaniego i może sobie na to pozwolić, bo Saddam za każdy udany eksperyment z zabójczymi mikrobami obsypuje ją pieniędzmi. Jak stwierdził w studium analitycznym major amerykańskiego lotnictwa, Brian Anderson, na liście bliskowschodnich wrogów USA Rihab Taha znajduje się na drugim miejscu, zaraz po irackim przywódcy. Niektórzy przypuszczają, że Dr Zaraza otwiera tę czarną listę. Istnieją bowiem uzasadnione obawy, że gdy Stany Zjednoczone dokonają inwazji na Irak, przyparty do muru Saddam użyje broni biologicznej i rozpęta prawdziwą apokalipsę. Wykształcona w Bagdadzie Rihab Taha przybyła w 1979 r. do Norwich w Wielkiej Brytanii, by na Uniwersytecie Wschodniej Anglii studiować mikrobiologię. Miała wtedy 23 lata. Specjalizowała się w chorobach zbóż, tytoniu i innych roślin uprawnych. Koledzy i wykładowcy wspominają ją jako niepozorną dziewczynę z warkoczykami. John Turner, pod którego kierunkiem Taha robiła doktorat, wspomina: „Była lubiana, ale trzymała się na uboczu. Nie była błyskotliwą studentką, lecz zadziwiała pracowitością. Odwiedzała mnie w domu, dla mojej żony i dzieci przywoziła prezenty z Iraku, dla kolegów miała daktyle. Nie mogę w to uwierzyć. Kiedy usłyszałem, że przygotowuje broń biologiczną, poczułem się, jakby moja córka odeszła i zrobiła coś strasznego”. Rihab Taha mieszkała w stylowym edwardiańskim domu przy Earlham Road. Podczas niewielu godzin czasu wolnego oglądała wiadomości BBC z wojny irańsko-irackiej. Już wtedy była gorliwą członkinią rządzącej w Iraku partii Baath, zaś o prezydencie Saddamie Husajnie mówiła jak o własnym ojcu, z najwyższym podziwem. Rihab Taha była stypendystką Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego w Bagdadzie. Nie wiadomo, czy wysłano ją do Norwich, aby zbierała tam materiały na temat zabójczych wirusów i bakterii, czy też została zwerbowana dopiero później. W każdym razie kiedy w 1984 r. wróciła z doktoratem do ojczyzny, została skierowana do ośrodka produkcji broni chemicznej w Muthanna. Tam młoda pani doktor na zlecenie przełożonych przygotowała projekt programu broni biologicznej. Irak próbował wyhodować śmiercionośne zarazki już wcześniej, lecz prace zawieszono po serii różnego rodzaju niepowodzeń. Eksperci są zgodni, że tylko dzięki energii i wiedzy Rihab Tahy Bagdad mógł stworzyć jeden z najgroźniejszych arsenałów broni B na świecie. Dr Zaraza przygotowała swój projekt, korzystając z ogólnie dostępnej literatury. Wojskowi nie kryli uznania. Także Saddam był zachwycony, gdyż zaczął przegrywać wojnę z Iranem i pilnie potrzebował jakiejś „Wunderwaffe”. Rihab została szefową programu broni biologicznej, stając na czele zespołu 150 naukowców. Od 1987 r. pracowała w Salman Pak, w marcu następnego roku przejęła nowy tajny ośrodek w Al Hakam, 130 km na zachód od Bagdadu. Rihab Taha weszła do kręgu elity politycznej kraju, poślubiając generała Amera Raszida, obecnie ministra ds. ropy naftowej i szefa programu zbrojeniowego. Nie przejęła się faktem, że generał ma już jedną żonę. Dr Zaraza wykorzystała swe zagraniczne kontakty, aby całkowicie legalnie sprowadzić pocztą próbki wąglika z Rockville w USA i z Instytutu Pasteura w Paryżu. Wielkie kadzie fermentacyjne zakupiono w Niemczech, Szwajcarii i Rosji. Eksperymentowano właściwie ze wszystkimi śmiercionośnymi zarazkami
Tagi:
Jan Piaseczny
