Maciej Damięcki – ambicjonalizm i opiekuńczość

Maciej Damięcki – ambicjonalizm i opiekuńczość

CHARAKTER (Z) PISMA Pismo rozluźnione – w przeciwieństwie do usztywnionego – sprawia wrażenie niewymuszonego. Napięcie mięśni jest niskie i, odpowiednio, także reakcje psychiczne cechują się lekkością. Ponieważ mamy tu również do czynienia z dużą energią życiową (dynamiczny podpis), możemy mówić o wyluzowaniu. Osoby tak piszące są oddane innym, pełne rozpędu i elastyczności – można bez obaw obciążać je zadaniami wymagającymi odpowiedzialności. Pan Damięcki posługuje się przy tym girlandami („m” i „n” są odwrócone) często przechodzącymi w nitkę, zatem jest otwarty na ludzi, kontaktowy, lubi dużo mówić, lecz z drugiej strony, dość łatwo pozwala się wykorzystywać. To typ opiekuna, dla którego podstawowym napędem jest potrzeba prestiżu i uznania społecznego. Litery w wielu miejscach są nieczytelne, niedbałe (no i przechodzą w nitkę) – nie zależy mu więc specjalnie na szczerości, chociaż kryje się pod tym nie tyle zamiar wprowadzania innych w błąd, co raczej uważanie większości zasad, które ustalił nasz pełen konwencji świat, albo za drugorzędne, albo po prostu za nieważne. Wiąże się z tym dyplomatyczny spryt, talenty aktorskie, ale również duża zmienność nastrojów. Kropki przybierające formę przecinków wysuniętych do przodu względem członów są znakiem ogromnej żywości reakcji. Share this:FacebookXTwitterTelegramWhatsAppEmailPrint

Ten artykuł przeczytasz do końca tylko z aktywną subskrypcją cyfrową.
Aby uzyskać dostęp, należy zakupić jeden z dostępnych pakietów:
Dostęp na 1 miesiąc do archiwum Przeglądu lub Dostęp na 12 miesięcy do archiwum Przeglądu
Porównaj dostępne pakiety
Wydanie: 2003, 31/2003

Kategorie: Sylwetki
Tagi: Jerzy Danton