CHARAKTER (Z) PISMA
Pierwszą cechą jego pisma, jaka rzuca się w oczy, są duże odstępy między wyrazami (trzyma dystans wobec ludzi, nie unikając ich jednak, ponieważ „n” i „m” są „girlandowe”, czyli „n” wygląda jak „u”). W połączeniu z wielkością liter ta cecha nabiera trochę innego znaczenia: wobec bliźnich puszy się i chodzi z podniesionym czołem – przyciąga uwagę raczej swoją spokojną charyzmą (generalnie litery trzyma w pionie, co oznacza, iż stara się panować nad własnymi emocjami i posługiwać się perfekcyjnie zdrowym rozsądkiem). Potrzeba bycia perfekcjonistą przejawia się także w kształcie pierwszej litery nazwiska (końcowa część tego „N” jest znacznie wyciągnięta w górę, wysoko nad resztę owej majuskuły). Pisząc słowo „piękny”, nie kłamał, na co wskazuje kształt litery „y” – jej prosty, pionowy, raptem urwany ogonek zdradza przy okazji, że pan Nahorny w głębi duszy czuje się fatalistą i czarnowidzem, chociaż robi wszystko, by ludzie za takiego go nie uważali. Przecinki zamiast kropek nad „i” oraz „j” to oznaka żywego temperamentu, zaś kropka nad „i” w imieniu (w formie złamanego przecinka) i „y” w nazwisku z ogonkiem w kształcie trójkąta świadczą o tym, iż w sytuacjach konfliktowych bywa trudnym przeciwnikiem.
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy