Nie lubię uroczystych kolacji

Autor: Helena Kowalik | 18 lutego, 2002

Jerzy Trela

1. Kiedy Pan zrozumiał, że jest już dorosły?
   – Cały czas próbuję to zrozumieć.
   2. Jakie wspomnienie z dzieciństwa Pana prześladuje?
   – Okazało się, że to odbita w szybie maska, którą dostałem na gwiazdkę.
   3. Czy płakał Pan kiedyś z miłości?
   – Zbyt intymne to pytanie.
   4. Co ostatnio najbardziej wyprowadziło Pana z równowagi?
   – Raczej nie daję się wyprowadzić z równowagi, chociaż wiele rzeczy mnie drażni.
   5. Czy ma Pan taką osobę, której nigdy nie wybaczy?
   – Osoba by się znalazła, ale czy warto?
   6. Czego ma Pan za dużo?
   – Głupich myśli.
   7. W życiu nie ma nic lepszego niż…
   – …radość życia.
   8. Brak mi pewności siebie, kiedy…
   – …kiedy nie wiem.
   9. Starość to…
   – …coś, z czym trzeba się pogodzić.
   10. Czym jest dla Pana fresk Leonarda da Vinci „Ostatnia wieczerza”?
   – Gorzką prawdą o ludzkiej naturze.
   11. Przed jaką pokusą nie jest Pan w stanie się wybronić?
   – Jest jedna, z którą się zmagam, wierzę, że wygram.
   12. Z kim chciałby Pan zjeść uroczystą kolację?
   – Nie lubię uroczystych kolacji, ale jest kilka osób, z którymi dobrze się czuje nawet podczas uroczystych kolacji.
   – 13. Praca, jakiej by się Pan nigdy nie podjął?
   – Bezrobocie.
   14. Od kogo nauczył się Pan najwięcej?
   – Od życia.
   – 15. Jaka była najbardziej ryzykowna decyzja, którą podjął Pan w swym życiu?
   – Wybór zawodu.
   16. Komputer to dla Pana…
   – Nie mam komputera.
   17. Czy lubi Pan wyobrażać sobie, co by Pan zrobił, gdyby ponownie mógł przeżyć swoje życie?
   – Jestem pogodzony z losem, chociaż czasem mam wątpliwości.
   18. Czy ogląda się Pan w lustrze, ilekroć jest ku temu sposobność?
   – Gdy zobaczę swoje odbicie w lustrze, nie mam powodu, żeby przed nim uciekać.
   19. Czy był Pan kiedyś u wróżki?
   – Nie.
   20. Czy ściska Pana w gardle, gdy słyszy Pan narodowy hymn Polski?
   – W wyjątkowych sytuacjach, gdy nie jest zbyt nadużywany. Kiedy przed laty Władysław Komar stał na podium ze złotym medalem, płakałem razem z nim.
   21. Czy czuje się Pan duszą towarzystwa?
   – To zależy od towarzystwa.
   22. Jak się Pan zachowa, gdy ktoś obcy zostawi Pana na chwilę samego w swoim pokoju, w którym na biurku leży otwarta książka lub notatki o tej książce? Przerzuci Pan kartki?
   – Nigdy by mi głowy nie przyszło, żeby grzebać w cudzych rzeczach.
   23. Jakim chciałby Pan pozostać w pamięci przyjaciół?
   – Jeśli będą mnie pamiętać, to do nich pomacham.

Jerzy Trela wybitny aktor teatralny i filmowy. Ponad 80 ról teatralnych, ponad 60 w Teatrze Telewizji. Każda jest popisem mistrzowskim. Grał m.in. u Wajdy, Swinarskiego, Jarockiego, Kutza i Zaorskiego. Role teatralne, które przeszły do historii sztuki aktorskiej: Hamlet, Gustaw-Konrad, Prorok Ilja, Stalin i inne. Wybitny udział w filmach: „Kolumbowie”, „Znikąd do nikąd”, „Człowiek z żelaza”, „Kobieta samotna”, „Matka Królów”, „Trzy kolory. Biały”, „Historie miłosne”, „Sól ziemi czarnej” „Pan Tadeusz” i „Quo vadis”.
Za współpracę z telewizją otrzymał Złoty Ekran, za całokształt twórczości – honorową nagrodę – statuetkę Ludwika Solskiego Ludwik 2000. Aktualnie Jerzego Trelę można zobaczyć w Teatrze Starym w Krakowie, w brawurowej roli Majora w „Damach i huzarach” w reżyserii Kazimierza Kutza.