Janusz Głowacki, pisarz. Mieszka w Polsce i Nowym Jorku. Twórczość: m.in. „Nowy taniec la-ba-da”, „Paradis”, „Polowanie na muchy”, „My sweet Raskolnikow”, „Moc truchleje”, „Ostatni cieć”. Scenariusze filmowe: m.in. „Rejs”, (współautor), „Trzeba zabić tę miłość”, „Psychodrama”. Sztuki teatralne: „Obciach”, „Polowanie na kalaruchy”, „Czwarta siostra”. Laureat wielu nagród literackich, np. Tony Cox Award na festiwalu w Nantucket (USA), I Nagroda na Festiwalu Polskiej Sztuki Współczesnej we Wrocławiu. 1. Kiedy Pan zrozumiał, że jest już dorosły? – Od pierwszego otwarcia oczu. 2. Jakie wspomnienie z dzieciństwa Pana prześladuje? – Matka czytająca głośno ojcu i mnie „Quo vadis”. 3. Czy płakał Pan kiedyś z miłości? – Tak, moja pierwsza ukochana gryzła mnie miłośnie. 4. Co ostatnio najbardziej wyprowadziło Pana z równowagi? – 11 września. 5. Czy ma Pan taką osobę, której nigdy nie wybaczy? – Nie mam, wiele wybaczam, jak dobrze płacą. 6. Czego ma Pan za dużo… – …okazji. 7. W życiu nie ma nic lepszego, niż… – …kotłowanie. 8. Brak mi pewności siebie… – …przy okazjach, na słupie telegraficznym. 9 Starość, to… – …wrzód na dupie. 10. Czym jest dla Pana fresk Leonarda da Vinci „Ostatnia wieczerza”? – Wszechdramatem. 11. Przed jaką pokusą nie jest Pan w stanie się wybronić? – Przed każdą. 12. Z kim chciałby Pan zjeść uroczystą kolację? – Nie lubię uroczystych kolacji. 13. Praca, jakiej by się Pan nigdy nie podjął… – …morderstwo. Nawet płatne. 14. Od kogo nauczył się Pan najwięcej? – Od matki mojej narzeczonej. Zwykła mówić: „Masz frajera, to go duś, jak nawali, to go puść”. 15. Jaka była najbardziej ryzykowna decyzja, którą podjął Pan w swym życiu? – Pisanie. 16. Komputer to dla Pana… – Przydaje się. 17. Czy lubi Pan wyobrażać sobie, co by Pan zrobił, gdyby ponownie mógł przeżyć swoje życie? – Nie. 18. Czy ogląda się Pan w lustrze, ilekroć jest ku temu sposobność? – Tak. 19. Czy był Pan kiedyś u wróżki? – Tak. Przewidziała moją emigrację. 20. Czy ściska Pana w gardle, gdy słyszy Pan narodowy hymn Polski? – Ściska. Zależy do okoliczności. 21. Czy czuje się Pan duszą towarzystwa? – Wyłącznie. 22. Jak się Pan zachowa, gdy ktoś obcy zostawi Pana na chwilę samego w swoim pokoju, w którym na biurku leży otwarta książka lub notatki o tej książce. Przerzuci Pan kartki? – Nie interesuje mnie to. 23. Jakim chciałby Pan pozostać w pamięci przyjaciół? – Nie stać mnie na przyjaciół. Udostępnij: Kliknij, aby udostępnić na Facebooku (Otwiera się w nowym oknie) Facebook Kliknij, aby udostępnić na X (Otwiera się w nowym oknie) X Kliknij, aby udostępnić na X (Otwiera się w nowym oknie) X Kliknij, aby udostępnić na Telegramie (Otwiera się w nowym oknie) Telegram Kliknij, aby udostępnić na WhatsApp (Otwiera się w nowym oknie) WhatsApp Kliknij, aby wysłać odnośnik e-mailem do znajomego (Otwiera się w nowym oknie) E-mail Kliknij by wydrukować (Otwiera się w nowym oknie) Drukuj
Tagi:
Helena Kowalik
