Janusz Głowacki, pisarz. Mieszka w Polsce i Nowym Jorku. Twórczość: m.in. „Nowy taniec la-ba-da”, „Paradis”, „Polowanie na muchy”, „My sweet Raskolnikow”, „Moc truchleje”, „Ostatni cieć”. Scenariusze filmowe: m.in. „Rejs”, (współautor), „Trzeba zabić tę miłość”, „Psychodrama”. Sztuki teatralne: „Obciach”, „Polowanie na kalaruchy”, „Czwarta siostra”. Laureat wielu nagród literackich, np. Tony Cox Award na festiwalu w Nantucket (USA), I Nagroda na Festiwalu Polskiej Sztuki Współczesnej we Wrocławiu.
1. Kiedy Pan zrozumiał, że jest już dorosły?
– Od pierwszego otwarcia oczu.
2. Jakie wspomnienie z dzieciństwa Pana prześladuje?
– Matka czytająca głośno ojcu i mnie „Quo vadis”.
3. Czy płakał Pan kiedyś z miłości?
– Tak, moja pierwsza ukochana gryzła mnie miłośnie.
4. Co ostatnio najbardziej wyprowadziło Pana z równowagi?
– 11 września.
5. Czy ma Pan taką osobę, której nigdy nie wybaczy?
– Nie mam, wiele wybaczam, jak dobrze płacą.
6. Czego ma Pan za dużo…
– …okazji.
7. W życiu nie ma nic lepszego, niż…
– …kotłowanie.
8. Brak mi pewności siebie…
– …przy okazjach, na słupie telegraficznym.
9 Starość, to…
– …wrzód na dupie.
10. Czym jest dla Pana fresk Leonarda da Vinci „Ostatnia wieczerza”?
– Wszechdramatem.
11. Przed jaką pokusą nie jest Pan w stanie się wybronić?
– Przed każdą.
12. Z kim chciałby Pan zjeść uroczystą kolację?
– Nie lubię uroczystych kolacji.
13. Praca, jakiej by się Pan nigdy nie podjął…
– …morderstwo. Nawet płatne.
14. Od kogo nauczył się Pan najwięcej?
– Od matki mojej narzeczonej. Zwykła mówić: „Masz frajera, to go duś, jak nawali, to go puść”.
15. Jaka była najbardziej ryzykowna decyzja, którą podjął Pan w swym życiu?
– Pisanie.
16. Komputer to dla Pana…
– Przydaje się.
17. Czy lubi Pan wyobrażać sobie, co by Pan zrobił, gdyby ponownie mógł przeżyć swoje życie?
– Nie.
18. Czy ogląda się Pan w lustrze, ilekroć jest ku temu sposobność?
– Tak.
19. Czy był Pan kiedyś u wróżki?
– Tak. Przewidziała moją emigrację.
20. Czy ściska Pana w gardle, gdy słyszy Pan narodowy hymn Polski?
– Ściska. Zależy do okoliczności.
21. Czy czuje się Pan duszą towarzystwa?
– Wyłącznie.
22. Jak się Pan zachowa, gdy ktoś obcy zostawi Pana na chwilę samego w swoim pokoju, w którym na biurku leży otwarta książka lub notatki o tej książce. Przerzuci Pan kartki?
– Nie interesuje mnie to.
23. Jakim chciałby Pan pozostać w pamięci przyjaciół?
– Nie stać mnie na przyjaciół.
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy