Beata Tyszkiewicz aktorka, głównie filmowa. Pamiętne kreacje: Elżbieta w „Popiołach”, Izabella w „Lalce”, Ewelina w „Miłości pana Balzaca”. Talent komediowy objawiła w filmach Juliusza Machulskiego „Vabank II, czyli riposta” i „Seksmisja”.
1. Kiedy Pani zrozumiała, że jest już dorosła?
– Gdy urodziłam dziecko.
2. Jakie wspomnienie z dzieciństwa Panią prześladuje?
– Miałam cztery lata i biegłam z matką po kocich łbach staromiejskiego rynku w Warszawie. Właśnie pod Fukiera zajechały samochody z gestapowcami. Mama trzymała mnie za rękę i uciekała tak szybko, że ja prawie frunęłam w powietrzu. A razem ze mną lalczyny wózek, którego nie chciałam porzucić.
3. Czy płakała Pani kiedyś z miłości?
– Z bezsilności w miłości.
4. Co ostatnio najbardziej wyprowadziło Panią z równowagi?
– Nie jest proste wyprowadzić mnie z równowagi, ale jeśli już tak się zdarzy, to musi mieć to związek z moją bezsilnością. Ostatnio wobec tego, co się dzieje w Polsce.
5. Czy ma Pani taką osobę, której nigdy nie wybaczy?
– Nie, nie mam.
6. Czego ma Pani za dużo?
– Obowiązków, które sama sobie nakładam.
7. W życiu nie ma nic lepszego niż…
– …spokój swój i najbliższych.
8. Brak mi pewności siebie, kiedy…
– …jestem niekompetentna.
9. Starość to…
– …brak sił do realizacji planów.
10. Czym jest dla Pani fresk Leonarda da Vinci „Ostatnia wieczerza”?
– Symbolem.
11. Przed jaką pokusą nie jest Pani w stanie się wybronić?
– Przed łakomstwem.
12. Z kim chciałaby Pani zjeść uroczystą kolację?
– Z Picassem.
13. Praca, jakiej by się Pani nigdy nie podjęła?
– Wychowywanie cudzych dzieci.
14. Od kogo nauczyła się Pani najwięcej?
– Od matki.
15. Jaka była najbardziej ryzykowna decyzja, którą podjęła Pani w swym życiu?
– Żeby mieszkać i żyć w Polsce.
16. Komputer – co dla Pani oznacza?
– Obcość.
17. Czy lubi Pani wyobrażać sobie, co by Pani zrobiła, gdyby ponownie mogła przeżyć swoje życie?
– Przypuszczam, że to samo.
18. Czy ogląda się Pani w lustrze, ilekroć jest ku temu sposobność?
– Z coraz większą niechęcią.
19. Czy sprawdziła się w Pani życiu jakaś przepowiednia?
– Nigdy nie słucham przepowiedni.
20. Czy ściska Panią w gardle, gdy słyszy Pani narodowy hymn Polski?
– Tak
21. Czy czuje się Pani duszą towarzystwa?
– Gdy muszę.
22. Jak się Pani zachowa, gdy ktoś obcy zostawi Panią na chwilę samą w swoim pokoju, w którym na biurku leży otwarta książka lub notatki o tej książce? Przerzuci Pani kartki?
– Nie.
23. Jaką chciałaby Pani pozostać w pamięci przyjaciół?
– Wierną przyjaźniom.
Tagi:
Helena Kowalik
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy