Po ponadrocznej przerwie ukazały się „Sprawy Polityczne”, czasopismo redagowane przez politologa młodszego pokolenia, Tomasza Pichóra. Orientację czasopisma można określić jako umiarkowanie prawicową, ale odbiegającą od „prawicowości” reprezentowanej przez postsolidarnościowych radykałów paleoantykomunizmu. Wydaje się, że Tomasz Pichór poszukuje nowego wyrazu dla realistycznej myśli politycznej, obiektywnego patrzenia na „sprawy polityczne” z małej litery. W nowym numerze zawierającym szereg ciekawych artykułów znajduje się ponadto kilka listów, jakie wymienili między sobą Jerzy Giedroyc i Czesław Miłosz, przygotowanych do druku i poprzedzonych wstępem przez Marka Kondrata. Pewną rewelacją są dwa listy Miłosza, w których niezwykle krytycznie, a nawet pogardliwie pisze o sławnej książce Raymonda Arona „Opium intelektualistów”, w polskim wydaniu paryskim „Koniec wieku ideologii?”. Rozczarują one zwolenników Miłosza i Arona. Zwraca uwagę między innymi artykuł „Racja stanu iluzji”, w którym czytamy: „Na polskiej prawicy mówienie o uprawianiu Realpolitik i „interesie narodowym” stanowi niemalże rytuał. Wśród czołowych publicystów prawicy panuje głębokie przekonanie, że w imię takich idei działają nasi politycy. Towarzyszy temu powszechne samozadowolenie z uprawiania przez rządzących rzekomo takiej właśnie polityki w sprawach międzynarodowych, a szczególnie w obszarze bezpieczeństwa energetycznego”. Tymczasem „istnieje uzasadniona obawa, że poważna część prawicowej
Tagi:
Bronisław Łagowski
