Nowa Huta zasługuje na świetny teatr
Małgorzata Bogajewska – reżyserka, dyrektorka Teatru Ludowego w Nowej Hucie
Kieruje pani teatrem otoczonym szczególną legendą – na początku traktowano go jako ciało obce w Nowej Hucie, teatr „wycieczkowy” – wycieczki widzów przyjeżdżały tu ze starego Krakowa – ale to już przeszłość i dzisiaj nie stawia się pytania o sens istnienia Ludowego. Czy czuje się pani z tym teatrem zadomowiona w Nowej Hucie?
– Tak. Nowa Huta zasługuje na świetny teatr. Nowa Huta, mam nadzieję, jest dumna ze swojego teatru.
Od roku 1996 Ludowy ma wysuniętą placówkę na Rynku Głównym Krakowa – Scenę pod Ratuszem. Czy teraz Nowa Huta przyjeżdża, żeby oglądać spektakle na tej scenie?
– Widzowie oglądają spektakle na wszystkich naszych scenach, choć oczywiście są też tacy, którzy czekają, aż „ratuszowe” przedstawienie przejdzie do Huty. Dla tych widzów spektakle „ratuszowe”, o ile to możliwe ze względów scenograficznych, gramy czasem w Nowej Hucie. I choć specyfika Sceny pod Ratuszem jest taka, że widać każde drgnięcie twarzy aktora i jest on na wyciągnięcie ręki, to spektakle z tej sceny zadziwiająco dobrze przenoszą się na naszą Dużą Scenę czy na duże sceny podczas festiwalowych pokazów w innych teatrach.
Scena byłego teatru Maszkaron powstała z myślą o repertuarze lekkim, ale nie tylko taki tu trafia. Okazało się, że to wymarzona scena do intymnego spotkania z widzem. Pani jako reżyserka bardzo ją chyba lubi?
– Mam nadzieję, że po „Wujaszku Wani”, „Śmierci komiwojażera”, a wcześniej „Pannie Julii” i „Prezydentkach” klasyka światowego dramatu na stałe znajdzie swoje miejsce na Scenie pod Ratuszem. Rzeczywiście bardzo lubię tę przestrzeń. To scena intymnego, bliskiego kontaktu z widzem.
Cały tekst można przeczytać w „Przeglądzie” nr 7/2024, którego elektroniczna wersja jest dostępna dla posiadaczy e-prenumeraty
Małgorzata Bogajewska – ma za sobą studia prawnicze na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, aktorskie w poznańskiej Akademii Sztuk Wizualnych oraz scenopisarskie w Camerimage Film School w Toruniu. Absolwentka Wydziału Reżyserii Dramatu Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie (2002). Debiutowała jako studentka „Powrotem” Jerzego Łukosza (2001). Na koncie ma ok. 40 realizacji teatralnych. W latach 2004-2006 dyrektorka artystyczna Sceny Dramatycznej Teatru im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze, a od roku 2016 dyrektorka naczelna i artystyczna Teatru Ludowego. Pod koniec ubiegłego roku wyróżniona przez Klub Krytyki Teatralnej SDRP Nagrodą im. Tadeusza Żeleńskiego-Boya za osiągnięcia w sztuce reżyserii, ze szczególnym uwzględnieniem inscenizacji klasyki.
Fot. Kuba Ociepa/Agencja Wyborcza.pl
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy