Tag "Jerzy Danton"
Karol Strasburger – nieustępliwy miłośnik luksusu
CHARAKTER (Z) PISMA Pismo wykazujące nieregularny przebieg ruchu, nieumotywowane przystanki i nagłe zmiany jest usztywnione. Przyczyna to nadmierne napięcie mięśni, któremu odpowiada takie samo napięcie w obszarze psychicznym. Tu akurat mamy do czynienia z usztywnieniem mimowolnym, wrodzonym: starannie tajoną wewnętrzną niepewnością, brakiem zaufania do samego siebie i licznymi zahamowaniami. Pierwsza litera słowa „Czytelników” rozpoczyna się lewoskrętnym ślimaczkiem – to graficzna cecha pretensjonalności i egocentryzmu. Taką osobę łatwo zranić nawet błahostką, czuje
Uprzejmość i spryt – Olaf Lubaszenko
CHARAKTER (Z) PISMA Klarowność, której wyrazem jest kąt, znika zupełnie przy tzw. nitce. Ma ona kształt wężowy i zarówno od strony ruchu, jak z zasady unika wszelkich rozstrzygnięć. Człowiek piszący nitką pokazuje, jak ambiwalentnie trzeba go oceniać. Bywa sprytny, nie podejmuje ostatecznych decyzji, przy czym ujawnia tendencję do eleganckiego obchodzenia trudności oraz zdolność do uprzejmości i przystosowywania się. Pismo pana Olafa wyraźnie opada w dół, zatem gdy składał swój autograf, z jakiegoś powodu musiał
Jerzy Bończak – wybuchowy choleryk
CHARAKTER (Z) PISMA Nie rozum, lecz dusza określa pochylanie liter w prawo. To gest uprzejmości i wychodzenia ludziom naprzeciw. Z drugiej strony jednak (przecinki zamiast kropek) takie pochylanie oznacza nadmierną uczuciowość połączoną z wybuchowością, gwałtownością w sytuacjach konfliktowych, zazdrością i posesywnością. Pan Bończak posługuje się „girlandami” (czyli pisze literki „n” odwrócone tak, że wyglądają jak „u” – i podobnie też kreśli „m”); jako gest oznacza to przyjazne nastawienie do otoczenia, a także gotowość do przyjęcia
Mieczysław F. Rakowski – co tygrysy lubią najbardziej?
CHARAKTER (Z) PISMA Szeroki lewy margines to dowód rezerwy. Człowiek tak piszący izoluje się od ludzi, budując niewidzialny mur odgradzający go od świata. Jest podejrzliwy i trudno zdobyć jego zaufanie. Nic w tym dziwnego, skoro nie wierzy nawet samemu sobie (pan Rakowski podpisał się inicjałami „MFR”)! Kartka została przezeń zagospodarowana z wielkim gustem, a to wskazuje na zmysł estetyczny i wrodzoną elegancję. Wiele osób pochyla literki w prawo (uczuciowość). Niektórzy pochylają je w lewo (neurotyczny ambicjonalizm).
Andrzej Zieliński – sympatyczna gaduła
CHARAKTER (Z) PISMA W podpisie pan Andrzej umieścił nazwisko nad imieniem, co oznacza, iż życie zawodowe jest dla niego o wiele ważniejsze niż prywatne. Izolowana pierwsza litera nazwiska świadczy o ponownym namyśle piszącego, zanim ostatecznie opowie się za tym, co podpisuje. Reszta nazwiska (imienia także) ma formę tzw. nitki. Podpisujący się tak pokazuje, jak ambiwalentnie trzeba go oceniać. Potrzebuje ludzi i umie nimi manipulować, ale nie życzy sobie głębszych związków. Tutaj za ową nitką kryje
Jacek Zieliński – uprzejmość i zgryźliwość
CHARAKTER (Z) PISMA Literki średniej wielkości – ani za duże, ani zbyt małe – nie mówią nic ciekawego o osobowości. Nie oznacza to jednak, że osoba tak pisząca koniecznie musi być szara i bezbarwna. Zamotany autograf oznacza, iż pan Jacek często kieruje się w życiu intuicją i na ogół nie zawodzi się – potrafi słuchać ludzi, przyjmować cudze argumenty. Ów zdeformowany autograf (tylko pierwsza litera imienia i niedbale nakreślone nazwisko) – z mnóstwem pętlic i ozdobników –
Zygmunt Kałużyński – salonowy rozrabiaka
CHARAKTER (Z) PISMA Gdy spojrzymy tu na literki „m” i „n”, zauważymy, iż pan Kałużyński posługuje się tzw. arkadami. To pociągnięcia wypukłe, przypominające rzymskie łuki – i stąd nazwa owej formy. Gest, którym naśladujemy tę cechę, sugeruje, że trzymamy coś zakrytego, że coś ma pozostać ukryte. Mogą to być zamiary czy uczucia – w każdym razie tak piszący nie czuje się gotowy do pochopnego wychodzenia światu naprzeciw. Pan Kałużyński trzyma literki w pionie: pozwala problemom dojrzewać i najpierw odczekuje, co się
Janusz Weiss: motyl z silnikiem odrzutowym
CHARAKTER (Z) PISMA Osoby posługujące się małym pismem cierpią z powodu braku poczucia własnej wartości. Panu Weissowi to nie grozi. Jego pismo jest bowiem wstrząsająco wielkie. Za takim obrazem kryje się olbrzymia energia i dążenie do ekspansji. Pan Weiss pisze z ogromną siłą. Oznacza to energię, dynamizm, wewnętrzną moc, witalność i libido. Gdy łączy się z regularnym obrazem pisma, mówimy o dużej sile woli. Przy nieregularności (jak tutaj) połączonej z naciskiem dominuje natomiast
Anna Polony: ekscentryczność i porywczość
CHARAKTER (Z) PISMA Kartka jest zagospodarowana, bez marginesów – zatem pani Polony łatwo nawiązuje znajomości, chociaż brak marginesów wskazuje na skąpstwo. Pani Anna jawi się jako mająca każdemu coś do powiedzenia. Idzie na żywioł. Owe sprzeczności, z których składa się jej osobowość, wyrażają się między innymi w tym, iż drugi autograf jest zamotany, odległości między wierszami są tu duże, tam niewielkie – co wskazuje na fakt, że raz bywa otwarta na ludzi, kiedy indziej
Piotr Machalica – żyć chwilą – i kropka
CHARAKTER (Z) PISMA Naszemu bohaterowi grozi skłonność do rozrzutności. Jest szczodry i otwarty. Świadczy o tym rozprzestrzeniająca się na niemal cały podpis pętlica pierwszej litery imienia. Serduszkiem, którym kończy, zdradza żądzę uwodzenia ludzi i opieszałość. Pan Machalica ma silną wolę, mnóstwo uporu, zaciętości w działaniach i kłótliwości, czego znakiem są zwrotne przekreślenia liter „E”, „R” i ostre jak szpilki przekreślenia liter „A”. Ogromne „M” łączące się z prawie niewidoczną literką „a” (w nazwisku)
