Urzędnicy nie sprawdzają, czy nieruchomości, do których zgłaszane są roszczenia, nie zostały spłacone na mocy umów odszkodowawczych Reprywatyzacja i wypłata odszkodowań za znacjonalizowane po wojnie mienie okazały się łakomym kąskiem dla wielu cwaniaków i spekulantów. Wykorzystują oni urzędniczą nieznajomość prawa i niewiedzę o wypłaconych już przez państwo polskie odszkodowaniach. Urzędnicy nie są świadomi albo zapominają (umyślnie?), że Polska, począwszy od lat 50., zapłaciła 12 krajom Zachodu: Francji, Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Danii, Holandii, Szwajcarii, Szwecji, Norwegii, Belgii i Wielkiemu Księstwu Luksemburga, Grecji, Austrii, Kanadzie oraz Stanom Zjednoczonym, odszkodowanie za przedwojenne mienie ich obywateli i podmiotów gospodarczych znajdujące się w powojennych granicach naszego kraju. Zrobiła to na mocy umów indemnizacyjnych, czyli odszkodowawczych, podpisanych z rządami tych państw. Sama zniszczona po wojnie i biedna – ryczałtowo wypłaciła rządom tych krajów poważne kwoty na poczet odszkodowań za przejęte w drodze nacjonalizacji mienie przedwojennych i powojennych obywateli tych państw. (Piszemy o tym konsekwentnie na łamach PRZEGLĄDU od 2008 r., ostatnio m.in. w nr. 8. i 22. z 2014 r., za każdym razem wywołując duże zainteresowanie czytelników). Zapomniana ustawa Mimo istnienia tych umów nadal wypłacane są odszkodowania lub zwraca się w naturze nieruchomości – dziś odbudowane i rozbudowane, o wielokrotnie wyższej wartości –
