Wpisy od Jerzy Danton
Andrzej Sikorowski – wytrwałość i sentymentalizm
CHARAKTER (Z) PISMA Obraz odręcznego pisma pana Sikorowskiego zdradza, iż na zewnątrz działa skutecznie, emanuje siłą, jest wzorem i daje poczucie bezpieczeństwa – litera „s” („serdecznie”), twarda, mocna, ostra, zamaszysta, zaczyna się groźnym haczykiem, „A” w imieniu podkreśla to samo i świadczy ponadto o wielkiej wytrwałości oraz uporze w dążeniu do celu. W głębi duszy jednak Andrzej Sikorowski skrywa kłębowisko sprzecznych uczuć – kreśli bowiem pętlice, zwłaszcza w sferze nadlinijnej, co odpowiada obszarowi
Dorota Segda – altruizm i strachliwość
CHARAKTER (Z) PISMA Wiersze pani Segdy układają się jak „spod sznurka” – litery są proste, skromne, czytelne, wyraziste – a podpis, składający się z imienia i nazwiska, nie odbiega ani w nacisku pióra na papier, ani w rozmiarach i formie od całej reszty. Oznacza to, że ma szlachetny charakter, trzyma się zasad i ideałów, nie cierpi hipokryzji, nie dba o konwenanse, jest pozbawiona przesądów, zaś tradycja i autorytety nie wywierają na nią wpływu. Taki właśnie podpis, identyczny w swoim obrazie
Czesław Niemen – ekscentryczny nowator
CHARAKTER (Z) PISMA Nienawidzi ograniczeń, nawet dla przyjemności! Spontaniczność i szokowanie ludzi to jego ulubiona zabawka. Czterokrotne, agresywne podkreślenie nazwiska ma nam uzmysłowić, jak ciężko mu było wywalczyć sobie pozycję wielkiego artysty i superindywidualisty nieulegającego żadnym ludzkim wpływom – chce być unikalny! Owo podkreślenie ilustruje też burzę uczuć, obsesję na punkcie tego, co robi, jak żyje – oraz manifestuje dumę i żądzę bycia podziwianym przez masy. Nazwisko jest nieczytelne, ma on zatem
Krzysztof Kowalewski – namiętności i upór
CHARAKTER (Z) PISMA Samowolny, lekceważy wszelkie względy. Zaciekle broni swoich poglądów. Jego charakter jest pełen kontrastów. Generalnie, emocje dominują u niego nad rozsądkiem. Typ odludka. Pismo pana Kowalewskiego wznosi się w górę, zatem na co dzień jest dynamiczny, pełen werwy, ambicji i optymizmu graniczącego z butą. Szybko myśli i niestarannie działa, nie przebierając w środkach i lekceważąc szczegóły, gdyż litery ma niedbałe i skrajnie uproszczone – są różnej wielkości, co świadczy o tym, iż często nie potrafi kontrolować swoich
Michał Żebrowski – wdzięk i żądza władzy
CHARAKTER (Z) PISMA Jak gwiazda migocący wszystkimi blaskami geniuszu i zawsze z masą dykteryjek w zanadrzu: ma jeden problem – gdzie to wszystko sprzedać, by dziennikarze nie atakowali go dla zdobycia sobie poczytności. W swoim imieniu pan Michał literę „a” nakreślił tak, że owa jawi się jako znak do maksimum uproszczony. Oznacza to, że chce być uwodzicielem – tyle tylko, że reszta jego charakteru pozostaje z tą cechą w zgrzycie, co przyprawia go o frustracje. Weźmy na przykład serduszko wieńczące
Bożena Dykiel – „kobieton” i pracowita opiekunka
CHARAKTER (Z) PISMA Jej niezwykła intuicja graniczy z jasnowidzeniem. Cechuje ją odwaga i zimna krew. Chętnie opiekuje się słabszymi i pomaga potrzebującym. Pani Bożena posługuje się typowo „męskim” pismem (z punktu widzenia grafologów „starej daty”). Według nich pismo „kobiece” powinno być delikatne, subtelne i pełne krągłości. Rzecz w tym, że jest wśród nas wiele kobiet z przewagą w charakterze cech „męskich” oraz mężczyzn z przewagą cech „kobiecych”, co odzwierciedla się w piśmie. Pani Bożena
Czesław Miłosz – przenikliwość i okrucieństwo
CHARAKTER (Z) PISMA Trudno uwierzyć, ale jest on w większym stopniu politykiem niż literatem! To praktyczny, sprytny, zimny, bezlitosny, wyrachowany i wybitnie konserwatywny człowiek. Pan Miłosz pisze „maczkiem”, zatem jest nadostrożny, skrupulatny, drobiazgowy. Wstęga jego pisma wije się jak wężyk, dowodząc, że to podstępny dyplomata, gotów manipulować ludźmi, udawać szczerość i niby zdradzać się niechcący, jeżeli tego wymaga założony przezeń plan. Ma ogromną, okrutną siłę woli – pisze, tak mocno
Hanna Banaszak – interesowna kokietka
CHARAKTER (Z) PISMA Intuicyjna, wyrachowana, ale i waleczna, z odwagą i brawurą podejmuje nawet ryzykowne kroki. Pod pozornie spokojną powłoką skrywa bystry umysł i pewność siebie. Uwielbia posiadać i rządzić. To egoistka. Jeżeli coś daje, to po to, by móc jeszcze więcej brać w zamian. Pani Banaszak pozostawia duże odstępy między wyrazami, co świadczy o powściągliwości, skrytości, skłonności do izolowania się, samotnictwa i dystansu wobec ludzi. Nawet pytajnik odległy jest od ostatniego słowa o wiele ponad normę. Potwierdza
Barbara Sass – władcza materialistka
CHARAKTER (Z) PISMA To kreatywna indywidualistka dysponująca ogromną siłą czynu. Bywa bardzo przekonywająca, lecz gdy inni usiłują wpływać na jej wolę, reaguje ogniście i gwałtownie. Nie pielęgnuje w sobie niechęci ani uprzedzeń. Obowiązki wypełnia bez drażliwości – na wesoło i dyplomatycznie. Środkowa wstęga liter małych, generalnie, symbolizuje osobiste „Ja”, „Ego”, z jego świadomością oraz dążenie do bycia sobą. W piśmie pani Sass jest ona wyraźnie wyeksponowana wobec elementów nadlinijnych i podlinijnych – jej elementy są bardzo
Jan Peszek – mediator i futurysta
CHARAKTER (Z) PISMA Niesie ze sobą łagodną energię wewnętrzną. Rozważny, głęboko myślący, bywa bardzo wnikliwy w ocenach ludzkich motywów i charakterów. Dba o obiektywizm – zawsze bierze pod uwagę obydwie strony każdego medalu. Okazuje takt, troskę, elastyczność i życzliwe zainteresowanie, za co jest darzony ogólną sympatią. Pan Peszek wszystkie litery pochyla wyraźnie w prawo, co oznacza, iż ma wrażliwą, pełną entuzjazmu duszę, lecz niekiedy bywa porywczy i skłonny do kierowania się uczuciami. Jego umysł potrafi
