Majka Jeżowska – pogrążona we własnym „Ja”

Majka Jeżowska – pogrążona we własnym „Ja”

CHARAKTER (Z) PISMA

Czarująca elokwencją, towarzyska, urocza oraz dowcipna – jej sekretem jest to, iż obserwuje świat przez niemal nieprzenikniony dla innych pryzmat własnego ego. Lubi sprawiać, aby ludzie ją podziwiali. Chętnie pomaga innym, lecz prawdziwie wytrwała bywa tylko wtedy, gdy wie, że zysk jest absolutnie pewny, a jej nazwisko znajdzie się na czołówkach. Potrafi być bardzo atrakcyjna i nader uzdolniona w sferze handlu. Wie, jak olśniewać ludzi wokół siebie, ale brakuje jej zdecydowania. Jest istotą straszliwie kapryśną i zmienną…
Pycha rozszerza naczynia krwionośne. Przyjęło się też mawiać o niektórych, iż są „nadęci” pychą. Pyszałek trzyma nos wysoko w górze. Jest tego graficzny znak w piśmie odręcznym: po pierwsze – duże „M” ma pierwszą laskę o wiele wyższą od drugiej, po drugie – duże litery rozrastają się wobec małych wszerz i wzwyż. Te dwa, sprawdzone, grafologiczne wyznaczniki pychy występują jaskrawo w piśmie pani Jeżowskiej. Cechą na ogół blisko związaną z pychą jest pretensjonalność: tutaj w imieniu „Majka” kropka nad „j” przybiera formę okrągłego zawijasa, połączonego z następną literą „k”. Takie kółeczko zamiast kropki oznacza jednak także to, iż pani Majka ma bardzo duże wrodzone zdolności plastyczne. Tendencja do kreślenia przedłużonych końcówek ostatnich liter w wyrazach – to znak szczodrości przechodzącej często w rozrzutność. Na poważne problemy emocjonalne, kapryśność i chwiejność nastrojów wskazuje to, że litery małe są bardzo różnej wielkości. Pismo wije się jak wąż, co świadczy o zdolnościach dyplomatycznych, ale też i o skłonności do posługiwania się na co dzień kłamstwem oraz podstępem…

Wydanie: 02/2002, 2002

Kategorie: Sylwetki
Tagi: Jerzy Danton

Napisz komentarz

Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy