Ks. Waldemar Chrostowski, prorektor Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Autor wielu książek o dialogu chrześcijańsko-żydowskim oraz o Biblii. Laureat nagród, m.in.: Człowieka Roku wybranego przez International Biographical Centre of Cambridge, następnie przez American Biographical Institute, Nagrody Duszpasterstwa Środowisk Twórczych w Gdańsku i Nagrody im. Św. Brata Alberta. 1. Kiedy ksiądz profesor zrozumiał, że jest już dorosły? – Gdy zdarzyło mi się pierwszy w życiu wyspowiadać bardzo dobrego, sędziwego człowieka. Kiedy dwa dni później grzebałem go, zrozumiałem, że już jestem dorosły. 2. Jakie wspomnienie z dzieciństwa księdza prześladuje? – W pobliżu mego domu rosła sosenka i ja ją złamałem. Cały czas próbowałem usprawiedliwiać się, że to niechcący, ale przypuszczam, że zniszczyłem drzewko świadomie. Do dzisiaj to we mnie tkwi. Ilekroć jestem w rodzinnych stronach, myślę, jaka byłaby dziś duża. 3. Czy płakał ksiądz kiedyś z miłości? – Ostatni raz 16 lutego, gdy umarła moja kotka Gapcia. Miała 18 lat, przez ostanie dwa tygodnie jej życia prawie się nie rozstawaliśmy. 4. Co ostatnio najbardziej wyprowadziło księdza z równowagi? – Przepychanki w sprawie Jedwabnego, gdzie więcej było polityki niż współczucia. 5. Czy ma ksiądz profesor taką osobę, której nigdy nie wybaczy? – Nie mam. 6. Czego ma ksiądz za dużo? – Chęci do pracy. Z trudnością przychodzi mi powstrzymywanie się od różnych zajęć: gdy kończę jedno, drugie mam już w zanadrzu. 7. W życiu nie ma nic lepszego niż… – …miłość. 8. Brak mi pewności siebie, kiedy… – …czuję, że mój rozmówca jest nielojalny. 9. Starość to… – …dar i bardzo trudne zadanie. 10. Czym jest dla księdza obraz Leonarda da Vinci „Ostatnia wieczerza”? – Jest najpierw zapowiedzią „Wieczernika” w Jerozolimie, który wiele razy oglądałem. W życiu każdego księdza eucharystia to coś niesłychanie ważnego, więc „Ostatnia wieczerza” dotyka sedna mojej tożsamości. 11. Przed jaką pokusą nie jest ksiądz w stanie się wybronić? – Bardzo trudne pytanie. Prawdopodobnie jest taka pokusa, ale odsuwam od siebie myśl o niej. 12. Z kim chciałby ksiądz zjeść uroczystą kolację? – Z Janem Pawłem II, a także z Jolantą Kwaśniewską. 13. Praca, jakiej by się ksiądz nigdy nie podjął? – Taka, na której zupełnie się nie znam albo do której zupełnie się nie nadaję. 14. Od kogo nauczył się ksiądz najwięcej? – Po pierwsze, od profesorów Instytutu Biblijnego w Rzymie, była to bowiem elita intelektualna i duchowa. Poza tym z całą pewnością przez ostatnie ćwierć wieku od Jana Pawła II. 15. Jaka była najbardziej ryzykowna decyzja, którą podjął ksiądz w swym życiu? – Życie oszczędziło mi takich sytuacji. Nie podejmowałem decyzji, które określiłbym jako rodzaj bohaterstwa. To był raczej pewien ciąg sytuacji, z których każda z osobna była trudna, ale wszystkie razem układały się w jedną całość. 16. Komputer, pilot, telefon komórkowy to dla księdza profesora… – …codzienność. 17. Czy lubi ksiądz wyobrażać sobie, co by zrobił, gdyby ponownie mógł przeżyć swoje życie? – Zrobiłbym mniej więcej to samo, z nielicznymi poprawkami. Tego jestem pewien. 18. Czy ogląda się ksiądz w lustrze, ilekroć jest ku temu sposobność? – Tak, gdy mam przed sobą jakieś publiczne wystąpienie. 19. Czy był ksiądz kiedyś u wróżki (chiromantki)? – Nie, nie miałem takiej potrzeby. 20. Czy ściska księdza w gardle, gdy słyszy narodowy hymn Polski? – Zawsze. Uważam, że zbyt mało cenimy symbole. 21. Czy wyciąga ksiądz od przyjaciół zwierzenia intymne? – Nie, ale jeżeli ktoś chce mi coś powiedzieć, zawsze w takim przypadku staram się być bardzo dyskretny. 22. Jak się ksiądz zachowa, gdy ktoś obcy zostawi księdza na chwilę samego w swoim pokoju, w którym na biurku leży otwarta książka lub notatki o tej książce. – Gdziekolwiek widzę książkę, nie jestem w stanie oprzeć się pokusie, żeby jej nie przekartkować. Natomiast zaglądanie do notatek nie wchodzi w rachubę. 23. Jakim chciałby ksiądz pozostać w pamięci przyjaciół? – Lojalnym, wiernym, pomocnym i dobrym. Udostępnij: Kliknij, aby udostępnić na Facebooku (Otwiera się w nowym oknie) Facebook Kliknij, aby udostępnić na X (Otwiera się w nowym
Tagi:
Helena Kowalik
