Olgierd Łukaszewicz – prawość i fatalizm

Olgierd Łukaszewicz – prawość i fatalizm

CHARAKTER (Z) PISMA

To dziwne, że aktor, dysponując papierem formatu A-5, pisze tak, iż niżej już się nie da. Zamieszczona tu próbka pisma ma wymiary 6 na 3 cm (!) i została ulokowana na dole kartki, w centralnej części – zatem autor bywa przesadnie skromny, nie chce rzucać się w oczy i nie lubi odgrywać w życiu pierwszoplanowych ról – imię oraz nazwisko rozpoczęte małymi literami oznacza pokorę i uczciwość. Ponieważ pozostawił przesadnie dużo miejsca w górnej części kartki i po jej bokach, cierpi z powodu wewnętrznych zahamowań – irracjonalnie uważa się za gorszego od innych i skłonny jest usuwać się w cień. Jego wąskie pismo świadczy o tym, iż okazuje wszystkim względy i każdemu „czapkuje”. Zawsze przyzna rację przełożonemu, choćby ów plótł bzdury. Przy tak ustępliwym i subtelnym człowieku każdy czuje się królem. Pan Łukaszewicz używa niebieskiego atramentu, co oznacza, że jest konwencjonalny, nie lubi wychylać się z tłumu i nie uznaje ekstrawagancji. Najchętniej wtapia się w tło oraz ściśle trzyma wszelkich reguł i zasad. Pokojowo nastawiony do świata, życzliwy, czasem bywa jednak kąśliwy, bo kropki nad „i” oraz „j” stawia w formie złamanych przecinków. Drugi wiersz obsuwa się w dół, więc jest on pesymistą z natury.

Wydanie: 03/2003, 2003

Kategorie: Sylwetki
Tagi: Jerzy Danton

Napisz komentarz

Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy