Jak zarabiać na życie, mając w domu komputer z modemem Najprostsze zastosowania komputera to korzystanie z jego podstawowych programów, np. edytorów tekstowych, które służą do zapisywania lub przepisywania najróżniejszych tekstów np. prac naukowych, artykułów, dzieł literackich, a także już bardziej zaawansowanych programów łamiących książki i gazety. Odrębnymi gałęziami są programy graficzne pomagające rysować, projektować dzieła plastyczne, przygotowywać je do druku lub realizacji inną techniką, a także programy dźwiękowo-muzyczne służące do komponowania, a nawet dźwiękowej realizacji dzieł muzycznych. Oczywiście, można na tym zarabiać i z tego żyć. Drugim nurtem komputerowych zastosowań są programy liczące, które działają jak wielkie kalkulatory, tj. dodają, odejmują, dzielą, mnożą, potęgują, wyciągają pierwiastki. Najczęściej wykonują one czynności bardziej skomplikowane np. dzięki programom finansowo-księgowym wyliczającym zysk, dochód, podatki, składki ZUS, pomagającym dokonywać bilansów i analiz. Inne programy pomagają np. realizować projekty inżynierskie, sprawdzać wytrzymałość budowli, narzędzi, pojazdów, wyliczać współczynniki bezpiecznego zużycia substancji chemicznych czy biologicznych, przeprowadzać operacje chirurgiczne itd. Programy te pomagają ludziom wykonującym różne zawody w ich codziennej pracy. Do korzystania z tych specjalistycznych zastosowań potrzebna jest jednak gruntowna wiedza, bo nikt, mając nawet najdoskonalszy komputer i najdroższe, kosztujące nieraz dziesiątki tysięcy dolarów oprogramowanie, bez wieloletnich studiów politechnicznych nie stanie się inżynierem czy bez studiów medycznych – lekarzem. Wszystkie te możliwości komputera zwielokrotniają się wówczas, gdy zostanie on podłączony do sieci lokalnej, np. w obrębie dużej firmy, banku, uczelni albo w wymiarze szerszym, co oferuje Internet. Sama obecność w sieci jest już pewnym kapitałem, który można na różny sposób wykorzystać, albo roztrwonić, używając sieci wyłącznie do rozrywki, zabawy, szukając ekscytujących gier i rozebranych panienek. Sieć grupująca abonentów najróżniejszych specjalności jest zarazem ogromnym rynkiem, gdzie występuje podaż i popyt na najróżniejsze dobra. Niektórym wystarcza bierne oglądanie różnorakich ofert, inni włączają się w ten nurt aktywnie, próbują w nim zaistnieć. Pozwalają na to, z grubsza biorąc, dwie procedury: 1) Korzystanie z poczty internetowej, czyli wysyłanie i odbieranie tzw. e-maili (z jęz. angielskiego elektroniczna przesyłka); 2) Założenie własnej strony www. (World Wide Web, czyli sieć rozciągająca się na cały świat, albo światowa pajęczyna), która będzie albo tylko naszą witryną, albo punktem handlowo-usługowym. Główna domena krajowa w Polsce jest oznaczona przez pl. Znaczenie domen trzyliterowych jest następujące: com. – organizacje komercyjne; edu. – instytucje edukacyjne; gov. – agencje rządowe; mil. – organizacje wojskowe; net. – organizacje utrzymania sieci komputerowych; org. – pozostałe organizacje. Każdy użytkownik Internetu może być jednocześnie nadawcą i odbiorcą, uczestnikiem dowolnej listy dyskusyjnej, obecnej w sieci i może otworzyć własną stronę w Internecie. Moja strona www. 1. Wersja maxi. Można ją założyć, wykupując własne łącze i instalując serwer (nowoczesne radiołącze, niezależne od tradycyjnej sieci telefonicznej kosztuje ok. 750 zł miesięcznie). Do tego trzeba mieć komputer skonfigurowany jako serwer. 2. Wersja mini. Zakłada się własną stronę www. na czyimś serwerze, np. internetowego prowidera, jakich jest już w Polsce kilkaset. Są nawet strony www. bezpłatne, przeważnie jednak założenie takiej strony kosztuje ok. 400 zł miesięcznie. Do zarejestrowania strony www. potrzebne jest też wykupienie w specjalistycznej firmie nazwy, co kosztuje od 50 do 300 zł rocznie. Najdroższa nazwa zawiera najkrótszą domenę, umożliwiającą też najszybsze dotarcie do strony, np. www.onet.pl, średnio droga, kosztuje 150 zł i przed literkami pl, odnoszącymi się do kraju, zawiera jeszcze domenę trzyliterową np. com., co oznacza, że jest to strona komercyjna, prv. – znaczy prywatna itd. Mając już adres strony www., który składa się z czterech bloków cyfr, należy zapewnić mu rozpoznawanie przez innych uczestników sieci. To także kosztuje. W węzłach sieci zainstalowane są wyspecjalizowane komputery. Każdy komputer dołączony do Internetu ma niepowtarzalny adres, nazywany numerem internetowym lub adresem IP. Jest to 32-bitowa liczba, zapisywana jako sekwencja czterech liczb ośmiobitowych dziesiętnych (tzn. mogących przybierać wartości od 0 do 255), rozdzielonych kropkami. Co
Tagi:
Bronisław Tumiłowicz
