47% studiującej w stolicy młodzieży myśli o wyjeździe za granicę
Tracimy przyszłych znakomitych uczonych. Spośród 100 najwybitniejszych polskich naukowców, w ostatnich 200 latach ponad połowa pracowała na rzecz innego kraju, nie dla Polski. Dziś ta tendencja się pogłębia. W 1997 r. z Polski wyjechało 30 tys. absolwentów. W 2002 r. było ich już prawie 100 tys. Według ostatnich badań Instytutu Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, 47% studiującej w stolicy młodzieży myśli o wyjeździe za granicę. I aż 64% uważa, że Polska nie daje szans na zrobienie kariery zawodowej.
Badaniami zostały objęte największe stołeczne uczelnie: UW, politechnika, SGH, SGGW. Wyniki zaskoczyły naukowców, ale studenci nie byli zdziwieni.
– W Polsce coraz trudniej o pracę i solidną pensję. – Jeżeli niczego nie znajdę, to wyjadę. – Nawet kosztem ambicji, byleby robić coś sensownego – takich głosów nie brakuje. Najczęściej słychać je wśród studentów SGH, najrzadziej – SGGW. Prof. Ireneusz Białecki, socjolog z UW, twierdzi, że taka postawa świadczy o „pesymistycznym pesymizmie”. Bo przecież młodzi ludzie z natury są optymistami, wierzą w swoje możliwości i mają nadzieję.
Tymczasem 77% uważa, że na Zachodzie łatwiej znalazłoby pracę – to wynik badań przeprowadzonych przez Pentor. Inne ankiety podają, że z Polski może wkrótce wyjechać co trzeci lekarz w wieku 25-35 lat, w sumie ponad 10 tys. osób.
Zdaniem socjologów, młodzi ludzie wyjeżdżają, bo nie chcą tracić energii i popadać w apatię, nie chcą podzielić losu swoich rodziców. Liczą na to, że za granicą zawsze uda im się zdobyć doświadczenie. A jeżeli tam się nie powiedzie, to na krajowym rynku będą atrakcyjniejszymi kandydatami do pracy.
Po magisterium kupię bilet
Aleksandra Ośka, studentka Wydziału Historii UW
– Wolałabym nie wyjeżdżać za granicę i znaleźć pracę w kraju. Ale blisko 20-procentowe bezrobocie w Polsce z jednej strony i zarobki niewspółmierne do cen na rynku z drugiej nie napawają optymizmem. Dlatego tylu studentów myśli o pracy za granicą.
Jeżeli będę miała możliwość wyjazdu, z pewnością ją wykorzystam. Wyjechałabym nie tylko ze względów finansowych, lecz także dla poszerzenia horyzontów, zdobycia nowych umiejętności. Jednak w moim przypadku byłoby to rozwiązanie tymczasowe, może na trzy lata.
Magdalena Owczarek, studentka Wydziału Prawa Wyższej Szkoły Handlu i Prawa im. Łazarskiego
– W Polsce coraz trudniej o dobrą i ciekawą pracę, nawet dla osób z wyższym wykształceniem. Wielu moich znajomych jest załamanych tym, co się dzieje. Dlatego nie widzę dla siebie miejsca w kraju. Chciałabym wyjechać, jeśli nie na stałe, to chociaż na jakiś czas. Uważam, że tylko tak będę mogła się zrealizować w tym, co mnie interesuje i w czym chciałabym się w przyszłości specjalizować – w prawie międzynarodowym.
Bartek Nowożycki, student II roku Wydziału Historycznego UW
– Opuściłbym Polskę, gdybym tylko miał ku temu sposobność, choć niekoniecznie na stałe. Głównie, by stać się mniej surowym dla mego kraju, nie mieć do niego pretensji, a zacząć dziękować Bogu, że stworzył mnie Polakiem, i zaprzestać negacji współczesnego obrazu Polski. Ważnym powodem jest również chęć poszerzenia posiadanej wiedzy poza ramy krajowe, zyskanie nowego punktu odniesienia dla niej. Kierują mną także bardziej przyziemne sprawy, czyli pieniądze, które zawsze są w pewnym stopniu kuszące.
Co skłoniłoby Cię do emigracji?
niskie zarobki w kraju – 58%
brak pracy w kraju – 50%
niski standard życia w kraju – 24%
chęć rozwoju zawodowego – 17%.
zmęczenie sytuacją społeczno-polityczną w kraju – 12%
Jak długo chciałbyś pozostać za granicą, gdybyś się zdecydował na wyjazd?
33% – od roku do trzech lat
24% – krócej niż rok
22% – na stałe
13% – trzy lata i dłużej
8% – nie wiem
(Źródło: Pentor)
Czy Polska stwarza ludziom po studiach szanse na:
1. stabilizację materialną
78% – nie
17% – tak
5% – trudno powiedzieć
2. rozwój intelektualny
60% – tak
33% – nie
7% – trudno powiedzieć
(Źródło: Student News – Badania Rynkowe i Społeczne we współpracy z Instytutem Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego)
Odpowiedz na treść artykułu lub innych komentarzy