Krwawy horror Wesa Cravena popycha młodzież do brutalnych morderstw „Byłem opętany, pragnąłem doznać doświadczeń bohaterów filmu ťKrzykŤ. Chciałem zabijać tak jak oni”, powiedział 17-letni Julien przesłuchującym go policjantom. Godzinę wcześniej zamordował 15-letnią Alice, swą koleżankę ze szkoły we francuskim mieście Saint-Sébastien-sur-Loire. Ofiarę dosłownie zmasakrował, zadając jej 17 ciosów kuchennym nożem. Po aresztowaniu Julien najwidoczniej wciąż żył w wirtualnym świecie. Powiedział: „W końcu nie stało się nic złego. Wystarczy przecież przewinąć taśmę”. A może chłopak tylko udawał, że nie potrafi odróżnić rzeczywistości od filmu, gdyż pragnął uniknąć surowej kary? Julien popełnił zbrodnię pod wpływem trylogii „Krzyk” („Scream”) wybitnego amerykańskiego reżysera filmów grozy Wesa Cravena. W filmach, pełnych cytatów z innych obrazów tego gatunku, młodzi ludzie z zamożnych amerykańskich rodzin mordują koleżanki i kolegów w szkole, a później na uniwersytecie. Zabójcy atakując, przebierają się w czarną szatę i zakładają białą maskę przypominającą wykrzywioną trupią czaszkę. Inspiracją twórców maski stał się słynny obraz Edvarda Muncha „Krzyk”. Narzędziem zbrodni jest zazwyczaj długi nóż kuchenny. „Krzyk” zrobił wśród nastolatków na całym świecie prawdziwą furorę. Ale krwawe obrazy mają niekiedy niszczycielski wpływ na nastoletnie umysły. Pod wpływem trylogii „Krzyk” popełniono już w różnych krajach świata co najmniej 10 zabójstw i kilkadziesiąt innych poważnych zbrodni. Młodociani bandyci coraz częściej zakładają wykrzywioną białą maskę. Najbardziej do tej pory spektakularne morderstwo zainspirowane przez horror Cravena wstrząsnęło na początku czerwca społeczeństwem Francji. 17-letni Julien z Saint-Sébastien, zamożnego przedmieścia Nantes, był pilnym licealistą, mającym za sobą bezproblemowe dzieciństwo. Pochodził z dobrej rodziny właścicieli prosperującego sklepu, zadziwiał nauczycieli inteligencją, marzył o zawodzie architekta. Rodzina nie może uwierzyć, że chłopak okazał się zdolny do tak szokującego okrucieństwa. „Julien nie był samotnikiem, nie słuchał satanistycznej muzyki, nie miał w pokoju plakatów z filmów grozy”, opowiada jego ojciec. Adwokat Juliena, Elisabeth Daussy-Rioufol, poinformuje jednak później, że licealista znudzony był swym monotonnym, pozbawionym kłopotów życiem. Bał się, że w tym pozbawionym emocji świecie w końcu rozpłynie się jak widmo. Obsesją Juliena stała się trylogia „Krzyk”. Nastolatek kilkadziesiąt razy oglądał na wideo ociekające krwią filmy Cravena. Już przed rokiem postanowił, że nałoży białą maskę i stanie się mordercą z „Krzyku”. Będzie napadał i zabijał, dopóki sam nie zostanie zabity. W końcu maja rodzice Juliena wyjechali do Stanów Zjednoczonych i chłopak zamieszkał u babki. Tu mógł spokojnie oglądać ulubione horrory. W końcu dawka grozy z ekranu okazała się silniejsza niż nakazy moralne czy sumienie. 3 czerwca wzorowy uczeń z Saint-Sébastien jeszcze raz włożył do magnetowidu kasetę z filmem Cravena, a potem zaczął telefonować do koleżanek, proponując spotkanie. Szukał ofiar. Dwóch dziewcząt nie było w domu, ale trzecia, 15-letnia Alice Baupčre, nie miała tyle szczęścia. Dobrze znała Juliena, oboje chodzili do tej samej szkoły, przez rok nawet do jednej klasy. Alice umówiła się więc z przystojnym nastolatkiem, nie przeczuwając, że będzie to jej ostatni spacer. Około godziny 17 Julien przyszedł do domu dziewczyny. Ojciec Alice przyjął chłopaka przyjaźnie, poczęstował sokiem pomarańczowym. Nie wiedział, że Julien ma w torbie ostry nóż. Młodzi wyszli na wieczorną przechadzkę. Zaledwie po kilku minutach licealista nałożył nagle białą maskę, którą wydobył z torby, naciągnął rękawice i chwycił za nóż. Bezlitośnie zadawał cios za ciosem, nie bacząc na przeraźliwe krzyki dziewczyny. Alice padła zakrwawiona kilkanaście metrów od rodzinnego domu. Znalazł ją sąsiad, wyprowadzający na spacer psa. 15-latka zdołała wyjawić imię swego mordercy. Śmiertelnie ranne dziecko przewieziono do szpitala w Nantes, po godzinie Alice już nie żyła. W tym samym czasie Julien był już za kratami. Kiedy przyszli policjanci, okazał się zadziwiająco spokojny. Znaleziono przy nim narzędzie zbrodni, maskę i kilkanaście innych rekwizytów z filmu „Krzyk”. Chłopak dopiero po kilku dniach zaczął zdawać sobie sprawę z tego, co uczynił. „Obecnie Julien odczuwa zgrozę i skruchę z powodu śmierci Alice. Mówi, że chciał tylko zobaczyć, jak to jest, gdy zabija się kogoś nożem”, zapewnia
Tagi:
Krzysztof Kęciek
