Wpisy od Mariola Wiktor
Daleko od pruderii – rozmowa z Evą Mendes
– Leos Carax to reżyser, który przekracza wszelkie granice i ma szaloną wyobraźnię, a więc aktor grający u niego musi być przygotowany na wszystko. Kiedy powiedział, że moja rola jest niema, a miejscem akcji będzie paryski cmentarz Pere-Lachaise, poczułam dreszczyk emocji. Po pierwsze, jestem zafascynowana tą nekropolią, jest taka romantyczna i piękna. Po drugie, spodobało mi się, że moja rola jest milcząca. O wiele lepiej się czuję, wyrażając emocje ciałem, gestem i spojrzeniem niż w tradycyjnym dialogu – mówi o swoim ostatnim filmie („Holly Motors”) aktorka Eva Mendes. Na temat siebie i swoich filmowych inspiracji dodaje: – Wiele razy proponowano mi nagie sceny. Pewnie dzięki pełnym kształtom mogłam zagrać femme fatale z lat 40. Wernerowi Herzogowi mogę jeść z ręki. Zgodziłabym się w ciemno zagrać u Almodóvara.
Złota Palma bez niespodzianki
Jubileuszowy festiwal w Cannes – zwycięzcy i przegrani Mariola Wiktor Korespondencja z Cannes Zapytany na konferencji prasowej, jak chciałby umrzeć, Michael Haneke powiedział, że tak jak jego 95-letnia babcia. – Kiedyś, podczas obiadu, stwierdziła, że czuje
Kino, o którym się mówi
Idzie ku lepszemu – na festiwalu w Gdyni pokazano nowe, kontrowersyjne tematy, wykraczające poza polski zaścianek. Wielki triumf „W ciemności” Agnieszki Holland, który zdobył najwięcej nagród, każe jednak przemyśleć sens kwalifikowania do konkursu filmów, które są docenione w świecie i Złotych Lwów nie potrzebują. Te wielkie produkcje kradną możliwość promocji innym oryginalnym i kontrowersyjnym, choć nie tak znakomitym tytułom. W tym roku obraz Agnieszki Holland zostawił w tyle pozostałą trzynastkę startującą w konkursie, wybraną ze zgłoszonych prawie 30 tytułów.
Ciągnie mnie do Polski – mówi Volker Schlöndorff
Polskie kino miało posmak nowości i oryginalności. Było nieprzewidywalne Volker Schlöndorff – (ur. w 1939 r.) jeden z najwybitniejszych niemieckich reżyserów filmowych, nagradzany za znakomite adaptacje znanych powieści. Do jego najsłynniejszych filmów należą: „Niepokoje wychowanka Törlessa”,
Złota Palma za detale – rozmowa z Juliette Binoche
Czasem, kiedy trzeba zagrać płacz, jest w tym więcej intymności niż w scenie łóżkowej. Tak czy owak to rodzaj kolejnego przekraczania siebie, wyzwania, odbycia w sobie podróży w nieznane – mówi Juliette Binoche.
Faust naszych czasów
Świat w moim filmie to świat bez duchowości i moralności. To rzeczywistość, w której liczą się zysk i status materialny Nagroda Złotego Lwa dla „Fausta” w reżyserii Aleksandra Sokurowa na festiwalu w Wenecji w 2011 r. wzbudziła liczne kontrowersje. Według wielu krytyków
Szpiegiem byłbym fatalnym
– Dziennikarze często zadają mi pytanie, czego szukam w moich rolach. A ja odpowiadam, że… niczego. Nie myślę o sobie w roli. Im postać jest dalej ode mnie jako osoby prywatnej, tym lepiej. Jestem aktorem plastycznym, wypożyczam siebie reżyserom do wypełniania ich wizji i wyobrażeń – mówi John Hurt, aktor, odtwórca roli Kontrolera w filmie „Szpieg” Tomasa Alfredsona. Pomimo tego, że karierę zrobił w Hollywood, aktor nadal mieszka w Wielkiej Brytanii. – W Hollywood ciągle czuje się współzawodnictwo, nie tylko między aktorami, ale i filmami. Człowiek staje się tam bardziej nerwowy i zestresowany. Nie potrzebuję być na świeczniku. Nigdy nie myślałem o sobie jako o gwieździe. Chciałem być aktorem i grać – dodaje.
Córka źle strzeżona – rozmowa z Evan Rachel
Aktorstwo pozwala uciec od banału codzienności O pięcioodcinkowym serialu HBO „Mildred Pierce”, który będzie emitowany w Polsce od 19 września, mówi się, że to najpoważniejszy kandydat do telewizyjnego Oscara, czyli nagród Emmy, a w każdym razie zdobył najwięcej nominacji.
Z rodziną najlepiej wychodzi się na filmie – rozmowa z Janem Sverakiem
Pomyślałem, że jeśli zrobię film dla dzieci, znów odmłodnieję. I tak się stało! To bardzo ważne, zwłaszcza dla reżysera i w ogóle artysty, by nie zagubić w sobie dziecięcej naiwności, zdziwienia światem, fantazji, emocjonalności i wspomnień – wyznaje Jan Sverák, czeski reżyser, laureat Oscara. – Wierzę, że o tym, kim jesteśmy, decyduje pierwszych kilka lat życia. Wtedy kształtuje się baza, system wartości. Jeżeli ktoś miał ciepłych, dostępnych, obecnych rodziców, to jako dorosły jest w stanie dawać i brać miłość, nie wyrasta na człowieka zakompleksionego, zamkniętego, ma łatwość i otwartość nawiązywania relacji z innymi.
Przegrałem z Mefistem
Nie zrobiłem żadnego filmu, który nie byłby mną – zapewnia István Szabó Mariola Wiktor. Korespondencja z Karlowych Warów Znów o nim głośno! Właśnie otrzymał brakujące 140 mln forintów na sfinalizowanie nowego filmu „The Door” z Hellen
